شدنی نی شود و غصه به ما میماند مهمانی که آمده است بار سفر میبندد و به مهمانی که رفتهای سرانجام باید بازگردی....
مثل ماه مبارک رمضان که با هلال نعمت و احسان. بر آسمان دلها حضور یافت و تا چند روز دیگر هم با هلالی... میرود مدتهاست محبت و مودت و مهربانی و همدلی و همراهی و هم راه بودن هم با همین هلال ماه شوال بار سفر میبندد... گویی صفات اخلاقی و سفارش های اسلامی هم مختص همین بازه زمانی کوتاه است... زندگی ها به روال معمول بازمیگردد و ساعت رفت و آمد هم طبیعی میشود درست مثل وعده های سهگانه غذایی که دگر بار آغاز میشود مهربانیها کمتر میشود؛ بی تفاوت بودن تاثیری ندارد و همراهی با همسایه ها و هم محلهای های گرفتار و نیازمند کم میشود و گویی تمام خوبی ها هم با عید فطر به پایان میرسد.
در صورتی که طبیعی است مهمانان ماه خدا بوی یک ماه مهمانی بهشتی شدن را از دست ندهند و تا رمضانی دگر که از راه می رسد و بهانهای برای تجدید توان بخشیدن به خوبی ها و صفات برگزیده است، انجام شود.
فطر؛ روز مردمانی است که فراتر از فرازها و فرودهای زندگی بشری و معیارهای ظاهری انسانی خاکی در یک ماه بندگی خداوند بیهمتا همراه همیشگی مردمان محروم بوده اند.
فطر، روز آراستن و زینت کردن و گشادهرویی میان مردمان و ابراز شادمانی در دیدارهاست.
فطر، روز مهر ورزیدن است روز شادمان ساختن مردان و زنان مومن که در یک ماه مهربانی و همدلی را با همراهی و کمک مومنانه با آنها تقسیم کردهاند.
فطر، روز بخشش و ارمغانی از خوبیهایی است که در دل پروراندیم.
و چه خوب است با خود خلوت کردن و دنبال جوابی برای سوالهای بسیار...
امروز عمل و کردار ما که خود را تشنگان معارف رمضان میدانیم، چیست؟
آیا با بیان شادمانهترین گلواژههای تبریک به یکدیگر جشن بندگی را زنده نگه داشتهایم؟
آیا هنوز فرمان فروتنانه خدمت به هموطن در وجودمان بلند است؟
محله های فقیرنشین شهر یادمان رفته است؟
صدای کمک به محرومان را فراموش کردهایم؟
و هیاهوی شادمانی روزهای دستگیری از هموطن های نیازمند در همهمه و شلوغی و رفت و شدها فراموش میشود؟
گرفتاران بیماری کرونا و خانهنشین های مستحق محله ها را فراموش میکنیم؟
کارگرهای روزمزد بیکار شده ای را که هر شب باید به خانه بیایند و نانی بر سفره بگذارند را میشود رها کرد؟
دیدههای مشتاق و دلهای بیقرار یکدیگر را نگاه و به سرور و نور شادمانی میکنند کودکان در میان دستها و دیدهها بوسهها و شادمانیها کم میشوند و دلهاشان به شادی و لبهاشان به لبخند پیوند میخورد و در صفهای نماز عید فطر شادی میکردند عطر قنوتهای نماز فطر در شهر می پیچد.
دست هایمان را در مقام سپاس به آسمان بلند میکنیم و فریاد میزنیم:
اللهمَّ اَهْلَ الکبْریاءِ وَ العَظَمَةِ، وَ اَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ....
خدایا، ای اهل بزرگی و عظمت و ای اهل جود و قدرت مطلق، رحمی که جز ولای تو هیچ دستاویزی نداریم، خداوندا تو سزاوار بزرگی، سرفرازی، بخشندگی، توانایی، بخشایش و رحمتی.
سزاوار آنی که به خاطر تو پرهیز کنیم و از تو آمرزش بخواهیم در روزی که برای مسلمانان عید قرار داده ای؛ و برای محمد که درود خدا بر او و دودمانش باد، ذخیره افتخار و بلندی مقام که بر او و دودمانش درود فرستی و مرا بدان چه نیکی و سعادت است و به محمد (صلیا...علیه و آله وسلّم) و خاندانش ارزانی داشتهای بهره مند سازی و از هر بدی که محمد (صلیا...علیه و آله وسلّم) و خاندانش را خارج ساختی، رهایی دهی، درود تو بر محمد (صلیا...علیه و آله وسلّم) و خاندانش باد.
خداوندا! از تو میخواهم بهترین چیزی را که بندگان شایسته ات از تو میخواهند، و به تو رو میآورم بدان گونه که بندگان شایسته ات از بدیها پناه آوردهاند.
پروردگارا ما را آن گونه قرار ده که برای ولی تو با هر کسی که با او علم دشمنی برافروخته دشمن باشیم و هر که او را دوست دارد دوست بداریم و با این شیوه اطاعات و فرمانبرداری تو را آرزومندیم ای مهربانترین مهربانان. خداوندا عذاب و خشمت را بر کسی قرار ده که با ولی تو بستیزد، امامت او را آگاهانه نپذیرد و سرپرستی ولایت و سبقت او را گردن ننهد. خدایا ما را توفیق ده تا به حرمت روزههای رمضان، در روز غم زدایی از دل های به درد نشسته نگاههای به در بسته و جانهای از اندوه خسته شده را شاد سازیم تا غمی از چهرهای بزداییم و نگاهی را به آرامش برسانیم و جان از اندوه خسته شده ای را آرام کنیم.
خداوندا به ما لیاقت عطا کن تا بدون درخواست برادران مومن از آنها دلجویی و گره گشایی کنیم، با اشتیاق به آنها نیکی برسانیم و توفیق تقرب به سوی خودت را با نیکی کردن در این روز عطا فرما و کرامت کردن را کرم کن تا در عید کریم و سعید فطر کرم ورزیم.
اَ... اَکبرُ اَ... اَکبرُ، لا اِلهَ اِلّا ا... وَ ا... اَکبرُ، اَ... اَکبرُ وَ لِلّهِ الحَمدُ، اَ... اَکبَرُ عَلی ما هَدانا.
منبع: مهدی توکلیان - عکاس و روزنامه نگار / روزنامه جام جم