مستاجرین فی الارض

طبیعی هم هست. آن روزها کسی مستاجر نبود. هیچ امام و هیچ پیغمبری (علیهم السلام) طعم تلخ و خفیف‌کننده مستاجری را نچشیدند.
اما اینجا در یگانه مملکت شیعه دنیا، هفت- هشت میلیون خانواده مستاجر داریم که روز به روز،خدایا دقیقا روز به روز وضعشان بدتر می شود.
خدایا !
همین دو سه شب اخیر دو پدر آبرومند را دیدم که هر دو از معیشت ضنک جواب شدن توسط صاحبخانه گریه کردند و کاری کردند که تا صبح خواب به چشمم نیامد .
خدایا به تو شکایت می‌کنم.
به تو!
یعنی تو تحمل می‌کنی که سقف آرزوهای یک پدر چهل پنجاه ساله به امکان «اجاره» یک سرپناه آبرومند تنزل پیدا کند!؟
خدایا!
با این‌که تو خودت صاحبخانه‌ای، ولی خوب می‌دانی این روزها مستاجری چقدر سخت تر شده است.
خانه تو همان دل‌های شکسته ای است که صاحبانش به جز تو، هیچ امید دیگری ندارند.
نمی‌خواهی خانه ات را آباد کنی!؟
نمی خواهی دل‌های شکسته را بند و وصله ای بزنی !؟
خدایا!
بسیاری از مسوولان ما نمی‌فهمند این حرف‌ها را و بچه‌های‌شان‌هم نمی‌فهمند.
برای آنها در مسابقه زر اندوزی، سقفِ بالای سر رویا نیست..
اما برای همسر دوستم که گریه می‌کند و نمی‌داند در خانه تنگش، چطور بچه‌هایش را به غل و ‌زنحیر بکشد تا همسایه ها شاکی نشوند، رویایی است دست نیافتنی ...
دوستی می‌گفت:«من دیگر سال‌هاست فقط به خانه آخرت فکر می‌کنم، ما در این دنیا خانه ای نخواهیم داشت!»
اما همه چیز دست توست. همه این خاک خانه توست.
قسم می‌خورم در هیچ جای جهان خون 400 هزار شهید به زمین نریخته جز اینجا.
آن‌وقت ما باید «مستاجرین فی الارض» باشیم و تو کاری نکنی!؟
باید مسؤولان به ما مسلط باشند و با پررویی به رخمان بکشند که «در طول دوره وزارت حتی یک خانه نساخته است»!
زور ما نمی رسد.
زور دوستانی که از بدبختی و آوارگی گریه کردند ،نمی رسد
زور تو هم نمی رسد!؟
دادستان نمی‌تواند (!) آقای وزیر را به‌خاطر هفت سال وزارت خیانت بارش مجازات کند.
تو هم معذوریتی داری!؟
اللهم انا نشکوا الیک
خدایا!
پیغمبر تو از «قرض و‌کفر» به تو پناه برد.
از قرض و کفربه یک اندازه!
کسی به فکر نیست، تو کاری بکن.
راضی نباش آرزوی بچه مسلمان‌های انقلابی از آرمان‌های جهانی و الهی به آپارتمان 50 متری تنزل
پیدا کند.
خودت خوب می‌دانی که ما پای آن آرمان‌ها هستیم با همه سختی ها که اگر نبودیم با تو حرفی نداشتیم، اما کار ما را به این جماعت وا مگذار.
«یا ثانی کل وحید»
ما تنهاییم، همگی.

حسین شمسیان - فعال فرهنگی / روزنامه جام جم