تماشای زیبایی‌های زندگی را از مردم دریغ نکنیم

اصولا مخاطب ایرانی در همه ادوار به قصه‌گویی اصیل علاقه نشان داده است. قصه‌گویی با فراز و نشیب احساسی و رنگ و بوی انسانی که در کار باشد دیگر علاقه دوچندان می‌شود. خدا رحمت کند یدا... صمدی را که همواره کوشید کارهایش متکی بر داستانگویی خالص باشد و پر از رنگ و بوی انسانی.
کد خبر: ۱۲۳۸۵۸۳

در «شوق پرواز» هم صمدی به‌رغم همه کمبودها سعی کرد داستان پردازی ماهرانه‌ای داشته باشد و آدم‌های کنار شخصیت اصلی را درست از جنس مردم انتخاب کند. مردم دوست دارند خودشان را ببینند اما نه خود کثیف و چرک!
مردمان ما دلشان می‌خواهند زیبایی‌های زندگی‌شان را در مجموعه‌ها ببینند و صمدی هم در کنار تصویرسازی تلخی در کنار شیرینی، این زیبایی را وارد شوق پرواز کرده بود. شوق پرواز درباره شهید عباس بابایی بود، اما نه فقط زندگی بابایی در سریال تصویر شده بلکه مجموعه‌ای از افراد مختلف را در سریال می‌بینیم که هر کدام رنگ و بویی شرقی دارند.
مساله دیگر در تولید آثار تلویزیونی آن است که اگر بخواهیم رک حرف بزنیم باید بگوییم چه در سینما و چه در تلویزیون‌مان امکانات تولید کمتر شده است. برای خودم هم عجیب است با این‌که سینمای ایران به جایی رسیده که در ظاهر برنده دو اسکار هم شده، کمبود امکانات مالی، اغلب کارگردانان را سوق داده به روایت داستان‌های پردیالوگ در فضاهای بسته که معمولا هم خسته‌کننده هستند.
در مجموعه‌های تلویزیونی هم این کمبود امکانات بیشتر از قبل شده است. به هر حال صداوسیما با کمبود منابع مالی روبه‌روست و این کمبود منابع هم اثر اول خود را بر محدود شدن محل‌های فیلمبرداری می‌گذارد. زمانی که شوق پرواز تولید شد هرچند در قیاس با برخی دیگر پروژه‌ها، صمدی امکانات آن چنانی برای تولید نداشت، اما باز هم نسبت به امروز دستش بازتر بود که بتواند داستانش را در فضایی گسترده‌تر و با آدم‌هایی متنوع‌تر روایت کند؛ عنصری که متأسفانه امروز کمیاب شده و اثر مستقیمی داشته بر کاهش مخاطب محصولاتمان.
در تولیدات نمایشی هم از منظر داستان پردازی و هم از منظر بصری، جذابیت‌ها کمتر شده است! چرا نمی‌توانیم داستان‌پردازی درست کنیم به انتخاب غلط محتوا برمی‌گردد. اگر دست نویسندگان باز باشد که از مردم و برای مردم بنویسند اوضاع بهتر خواهد شد. باید مشکلات مردم را خیلی بهتر دید. همین حالا در تلویزیون برنامه‌های گفت‌وگومحور پرمخاطبی داریم. مردم این برنامه‌ها را دوست دارند چون دردهای جامعه را منصفانه انعکاس می‌دهند و می‌شود با آنها ارتباط گرفت. اگر به این سمت حرکت کنیم که سریال‌هایمان هم همین قدر منصفانه دردها را انعکاس دهند اوضاع بهتر خواهد شد. این را هم تأکید کنم که نمایش درد باید به صورت زیبا صورت گیرد و نه چرک! در اوج دردها هم نباید تماشای زیبایی‌های زندگی را از مردم دریغ کنیم.

فخرالدین صدیق‌شریف

بازیگر

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها