جام جم آنلاین – تیم ملی فوتبال ایران دو بازی پشت سر هم در مرحله نخست مقدماتی جام جهانی 2022 قطر مقابل بحرین و عراق را باخته، اکنون در گروه خود سوم است و برای صعود و فرار از حذف شدن در همین مرحله نخست باید تمامی بازیهای باقی مانده اش را ببرد تا بلکه به سلامت به مرحله دوم برسد. به محض اینکه ایران شکستِ دوم در گروه خود را اینبار مقابل عراق متحمل شد حرف و حدیث های بسیار زیادی در رابطه با ویلموتس به وجود آورد. این مربی بلژیکی بنابر روایتی سه میلیون یورو و بنابر یک روایت دیگر سه و نیم میلیون یورو با فدراسیون پنج ستاره فوتبال ایران قرارداد بسته است. حالا اینکه فدراسیون فوتبال با کدام پشتوانه مالی این قرارداد را بسته، فعلا بماند. اینکه چطور قرار است این مبلغ هنگفت را به این مرد بلژیکی بپردازند این هم بماند. مسئله بسیار مهم این است که در روز سه اخیر تا دلتان بخواهد اخبار مربوط به اخراج ویلموتس و آمدن برانکو به نیمکت تیم ملی ایران شنیده می شود. اخباری که البته هواداران فوتبال به خصوص پرسپولیسی ها را خوشحال می کند. اما باید بررسی کرد که این اتفاق به چه قیمتی رخ خواهد داد.
موضوع این نیست که وقتی برانکو از پرسپولیس و ایران رفت از همان روز مشخص بود جانشین مناسبی برای همه مربیان شاغل در فوتبال ایران خواهد بود. از کالدرون گرفته تا سرمربی تیم ملی فوتبال ایران. موضوع این است که بر فرض ویلموتس اخراج شد. بر فرض برانکو آمد. فدراسیون می خواهد با این یکی هم بدون پشتوانه مالی قرارداد ببندد؟ لابد هم قرارداد چندین میلیون دلاری؟ بیشتر از ویلموتس؟ حالا باید به مسئولان فدراسیون فوتبال گفت 3 میلیون یورو برای ویلموتس بود، 5 میلیون یورو هم به برانکو بدهید تا خیال همه راحت شود. خیلی راحت ارز و سرمایه های این مملکت را حراج کنید و بدهید دست بلژیکی ها و کروات ها و آرژانتینیها. بدهید دست نازل ترین و بی کیفیت ترین بازیکنان خارجی که حتی در شهر خودشان هم مطرح نبودند اما در ایران هم پولدار می شوند و هم مشهور. از همه این حرف ها گذشته برانکو اگر خوب بود الاهلی اخراجش نمیکرد آن هم در حالی که فصل جدید لیگ عربستان به نیمه راه هم نرسیده بود. برانکو اگر خوب بود بعد از آن همه ثبت خاطره خوش با پرسپولیس نمی رفت یکباره و دوباره و چند باره شکایت پرسپولیس را به فیفا ببرد و حتی یک دلار هم از روی آن 900 هزار دلار تخفیف ندهد. برانکو اگر خوب بود تیم چینی خواهانش ناگهان از جذب او پشیمان نمی شد.
بله درست است. برانکو پرسپولیس را سه بار پشت سر هم قهرمان لیگ برتر کرده و قبلا هم در تیم ملی فوتبال ایران موفقیت هایی به دست آورده، موقیت هایی مثل صعود به جام جهانی 2006 آلمان و مقام سومی جام ملت های آسیا. اما می تواند در تیم ملی فوتبال ایران آن هم در این شرایط کنونی موفق باشد؟ او از ویلموتس پرزورتر و بهتر است؟ تاکتیک را بهتر متوجه می شود؟ او از سندرم سال چهارم پرسپولیس فرار کرد. برایش عاقلانه است که وارد سندرم روزهای سخت و بیم و امید فوتبال ملی شود؟ یادمان رفته که تیم ملی فوتبال ایران با هدایت همین برانکو نزدیک بود 15 سال پیش در همین مرحله نخست مقدماتی جام جهانی حذف شود اما وحید هاشمیان با دو گلی که به قطر زد سر و ته قضیه را سر هم آورد؟
ویلموتس چهره ایده آلی برای تیم ملی فوتبال ایران نیست اما برانکو هم چندان چشمگیر نیست. فدراسیون فوتبال باید به این درک برسد همه مربیان یک دوره درخشش دارند که اگر از آن عبور کردند دیگر به آن برنمی گردند حتی اگر پرسپولیس را سه بار پشت سر هم قهرمان ایران کرده باشند.
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتوگو با امین شفیعی، دبیر جشنواره «امضای کری تضمین است» بررسی شد
محمد نصرتی در گفتوگو با جامجم مطرح کرد؛