دل به پاییز نسپرده‌ایم

در این روز تعطیل نشسته‌ایم در سکوت تحریریه و کیبورد می‌زنیم به سرعت برق و باد برای امروز و همین لحظه که روزنامه را در دست می‌گیرید و این سطور را می‌خوانید. آنچه در این چهار صفحه تدارک دیده‌ایم، حاصل زحمت محمدصادق علیزاده، دبیر گروه فرهنگی است که این روزها انتظار پاییزی شدنش اسباب نگرانی شده برای بچه‌های گروه فرهنگی و اهالی روزنامه به‌خصوص که مدتی است به سیاق گذشته دل نمی‌دهد به عصرانه‌های روزنامه و به لقمه‌نان و توشه قناعتی بسنده می‌کند.
ساناز قنبری و آذر مهاجر برای سیاه کردن این چهار برگ کمک حال علیزاده بوده‌اند و از صابرخان محمدی نگوییم که از راه دور با احوالات ناخوش از سرماخوردگی، دست به کیبورد شده و گزارشی نوشته درباره دوست و هنرمند مورد علاقه‌اش کیهان کلهر. ببینیم ماجرای این چند صفحه از چه قرار است و چه کسانی چه چیزهایی تدارک دیده‌اند.
اول از همین صفحه شروع کنیم و گزارشی که آذر مهاجر درباره قیصر امین‌پور نوشته است. امروز دوازدهمین سالمرگ قیصر شعر ایران است؛ مردی که قرار بود دل به پاییز نسپارد اما هشتم آبان 12 سال پیش از میان ما رفت.نگاه کوتاهی داشته ایم به زندگی و شعر قیصر امین پور. در همین صفحه ساناز قنبری هم گزارشی نوشته از فراخوان جشنواره عمار که مفصل‌تر از یک ستون بود اما چه می‌شود کرد با این آگهی‌ها که عرصه را بر نوشته‌های ما تنگ می‌کند و گزارشی را در یک ستون می‌چپاند.
دو صفحه میانی به فیلم پر سر و صدای این روزها اختصاص دارد. رفته‌ایم سراغ خانه پدری و مفصل به آن پرداخته‌ایم؛ هم درباره حواشی این فیلم نوشته‌ایم و ماجرای رفع توقیف فیلم بعد از ده سال و البته توقیف دوباره آن بعد از یکی دو روز اکران محدود و هم درباره ساختار فیلم به‌عنوان یک اثر سینمایی و نقد و تحلیلی ارائه کرده‌ایم از دست‌پخت کیانوش عیاری فارغ از قصه ملتهب فیلم.
گزارش صفحه 12 را همان‌طور که می‌دانید صابر محمدی از راه دور برایمان فرستاده به عشق کیهان کلهر و درباره جایزه وومکس نوشته که به کلهر تعلق گرفته است. البته یک بار دیگر یا به عبارت دقیق‌تر در تاریخ 19 مرداد همین امسال آذر مهاجر هم درباره کلهر نوشت ولی روایت محمدی از جایزه کلهر چیز دیگری است که نباید آن را از دست داد.