امیدمان را سیل نبَرد!

از چه زمانی به لرستان رفتید و چه کسانی همراه شما به این استان آمدند؟
زمانی که سیل به لرستان رسید، من در اردوی تیم ملی بودم، اردو تا 4 فروردین برای آماد‌گی حضور در مسابقات آسیایی ادامه داشت. اردو که تمام شد بلافاصله به سمت لرستان راه افتادیم. آقای نعمت طالب‌پور با من آمد که هنوز هم در منطقه حضور دارد. علیرضا حیدری هم آمد و چند روزی بود. ورزشکارها در همه رشته‌‌ها حضور موثر و خوبی داشتند و اگر به لرستان نیامدند، کمک‌ کردند مثل امیر علی‌اکبری، حمید سوریان، محمد بنا، حسن یزدانی، امیررضا خادم و... همیشه ورزشکارها پای کار و کنار مردم بوده و هستند، چون همه ما می‌دانیم هر چه داریم از مردم است. امیدوارم همان‌طور که مردم کمک می‌کنند، مسؤولان هم پای کار باشند و مردم آسیب‌دیده را تنها نگذارند.
شرایط الان چطور است، حالا که آب فروکش کرده اوضاع بهتر شده یا نه؟
من اولین جایی که رفتم شهرستان معمولان بود. با بالگرد هلال‌احمر رفتیم، چون از راه زمینی نمی‌شد رفت. پلدختر هم رفتیم. امروز هم تصمیم داریم به نورآباد برویم. راستش را بخواهید شرایط اصلا خوب نیست و به معنای واقعی کلمه با بحران رو‌به‌رو هستیم. مردم بی‌خانمان شده‌اند و برای عبور از این فاجعه، عزم ملی نیاز است. بازسازی به زمان نیاز دارد اما مردم به‌شدت از نظر روحی آسیب د‌ید‌‌ه‌اند و باید علاوه بر این که به آنها کمک می‌کنیم تا دوباره خانه و زندگی خود را بسازند به مردم لرستان امید به زندگی هم بدهیم. سیل بیشتر شهرها و روستا‌های لرستان را کاملا از بین برده و مردم سردرگم و کلافه‌اند. معمولان، پلدختر، دورود و بقیه جاها صد در صد تخریب شده است و ساختن آنچه نابود شده عزم مردم و مسؤولان را طلب می‌کند.
گویا دسترسی به شهرستان معمولان بهتر شده، شهری که چند روزی در محاصره سیل بود.
بله بهتر شده اما مهم‌ترین مشکل الان جاده‌هایی است که از بین رفته و مسیرهای دسترسی به مردم قطع شده. یکی، دو روز است که راهی به سمت این شهر باز شده اما فقط خودروهای ویژه که امکانات خوبی دارند می‌توانند در این مسیر تردد کنند. بعضی از روستاهای نورآباد و دورود هنوز شناسایی نشده‌اند و از ساکنان آنها خبری نیست. شک نداشته‌ باشید روستاهایی هستند که درگیر سیل شده‌اند، اما چون راه‌های ارتباطی قطع است کسی از آنجا خبر ندارد و نمی‌دانند مردمانش در چه حالی هستند. اقوام لُر مردم سختکوش و قوی هستند. امیدواریم مردم این روستاها توانسته باشند در مقابل سیل از خود مراقبت کنند. مردم لرستان همه دارایی خود را از دست داده‌اند و به کمک نیاز دارند و من از مردم تقاضا می‌کنم به شرف مردم لُر توجه داشته باشند. این مردم هرگز دست نیاز به سوی کسی دراز نکرده‌اند اما الان شرایط فرق دارد.
می‌گویند خاک‌هایی که سیل با خود به لرستان آورده خاک رُس است که وقتی خشک شود مشکلات زیادی را برای مردم به وجود می‌آورد ...
بله ! مثل بتون سفت می‌شود. خانه‌‌هایی که تخریب شده است باید صد در صد دوباره ساخته شود. برخی از این خانه‌ها در حریم رودخانه ساخته شده‌اند و حتی خانه‌هایی بود که در وسط مسیر رودخانه‌ای که خشک شده، ساخته شده بود! چند سالی باران نبارید و مردم به گمان این‌که دیگر باران نخواهد بارید وسط رودخانه خشک خانه ساخته بودند و شگفتی اینجاست که شهرداری‌ها چگونه به آنها اجازه ساخت‌و‌ساز داده بودند. امیدوارم در بازسازی شهرها و روستاهای تخریب شده، اصول مهندسی و شهرسازی و خانه‌سازی رعایت شود و مردم و مسؤولان هشدارهای این سیل را جدی بگیرند. برخی خانه‌‌ها هم که صد در صد تخریب نشده‌اند اما با وجود گِل‌های رُسی که وارد آنها شده‌ باید تخریب شده و دوباره ساخته شوند.
الان مردم سیل‌زده بیشتر به چه چیزهای نیاز دارند؟
اولا باید تشکر کنم از مردمی که به ما اعتماد کردند و دارند کمک می‌کنند آن هم در شرایطی که دیگر نباید به هر کسی اعتماد کرد. از مردم می‌خواهم کمک‌های خود را به جاهایی بدهند که از سوی دولت و هلال احمر اعلام شده است. روند کمک به مردم سیل‌زده باید ادامه پیدا کند و نباید آنها را تنها بگذاریم. پتو، چادر، شیر خشک برای بچه‌ها، لباس زنانه و مردانه، لوازم بهداشتی و مواد غذایی خیلی ضروری است. توزیع هم باید هوشمندانه باشد تا کمک‌ها به دست مردمی برسد که واقعا نیاز دارند. روزهای اول متاسفانه برخی سودجویان با این‌که آسیبی از سیل ندیده‌ بودند اما می‌آمدند و کمک می‌گرفتند؛ اما الان شرایط تحت کنترل است و هم مسؤولان دولتی و هلال‌احمر و هم مردمی که برای کمک آمده‌اند تلاش می‌کنند، توزیع‌‌ها درست و عادلانه باشد.
چشم‌اندازتان از آینده بازسازی مناطق سیل‌زده چگونه است؟
ما به پلدختر و معمولان رفتیم و از نزدیک دیدیم که شرایط و اوضاع چقدر وخیم است. مردم به‌شدت دلواپس آینده‌ خود هستند. اگر مسؤولان کنار این مردم باشند و به آنها سربزنند، امید آنها برای بازسازی بیشتر خواهد شد. کمک‌های الان فقط مایحتاج چند روزه مردم سیل‌زده را تامین می‌کند اما برای ساخت و ساز اصولی به برنامه‌ریزی و بودجه کافی نیاز است. نگرانی مردم سیل‌زده این است که کمک‌ها بعد از فروکش کردن سیل قطع می‌شود و آنها می‌مانند و خانه و زندگی از دست رفته.
به همین دلیل باید از همه امکانات دولتی و مردمی استفاده شود تا مردم امیدشان را از دست ندهند. الان خیلی ناامیدند و واقعا نمی‌دانند چه باید بکنند.

طاهره آشیانی
روزنامه‌نگار