تالاب شادگان پس از سال‌ها پرآب شده و زندگی اطراف آن رونق گرفته است

ونیز ایران جان می‌گیرد

در سال‌های اخیر، رد بهارهای خوزستان را با دشت‌های به شقایــــــــــق‌نشســــــــته‌اش، تنها می‌شد در عکس‌های آلبوم‌های خانوادگی دید؛ سال‌هایی که گرد و خاک، تنها سهم این دیار از مواهب طبیعی بود و بهارها خسته و خاک‌آلود، بی‌سبزی و طراوت، آه حسرت بر دل‌ها می‌نشاند. امسال اما، پس از یک دوره خشکسالی و از پی بارش‌های مستمر در پاییز و زمستان، باید به استقبال بهاری زیبا و متفاوت در این استان رفت؛ یک بهار دلنشین که آرزوی اهالی خوزستان در تمامی سال‌های کم‌باران گذشته بوده است.
کد خبر: ۱۱۹۳۱۹۹

پس اگر تاکنون برای نوروز امسالتان برنامه‌ریزی نکرده‌اید، خوزستان در فروردین پیش‌رو، بهترین گزینه برای گذراندن تعطیلات است. در سفر به این استان، حتما برنامه ویژه‌ای هم برای دیدن ونیز ایران در نظر بگیرید و حداقل یک روز از سفر خود را برای رفتن به شادگان کنار بگذارید، چرا که بارندگی‌های خوب امسال، گرچه به کشاورزان خسارت زده و برخی خانه‌های روستایی را تخریب کرده، از دیگر سو، اما تالاب این شهر را پس از سال‌ها زنده کرده و جانی تازه به این شهر و روستای صراخیه و زندگی مردمانش بخشیده؛ مردمانی که زندگی و خاطراتشان با تالاب شادگان گره خورده و خشکی آن، چشم‌هایشان را کم‌سو کرده بود.
در سفر به استان خوزستان، محال است وصف روستایی قرار گرفته در میان آب که به ونیز ایران معروف است را بشنوید و بی‌تاب دیدنش نشوید. نام این روستا صراخیه است؛ از توابع شهرستان شادگان که برای گشت و گذار در آن، باید بر قایق‌های چوبی سوار شوید. صراخیه روستایی عجیب است که همانند شهر ونیز در کشور ایتالیا، دسترسی و ارتباط اهالی آن با یکدیگر، تنها از طریق قایق ممکن است. خانه‌های این روستای کم‌نظیر، به نوبه خود بسیار دیدنی و منحصربه‌فردند؛ خانه‌هایی ساخته شده با نی و گیاهان محلی و با شکل و ظاهری خاص که با آب و هوای این منطقه سازگارند. پس از رسیدن به صراخیه با کرایه قایق می‌توانید به دل نیزارها بزنید و از فاصله‌ای نزدیک، پرندگان مهاجری چون فلامینگو، حواصیل و لک‌لک‌های وحشی و دیگر پرندگان زیبای کم‌نظیر را ببینید.
پس از این تالاب‌گردی بی‌مانند، می‌توانید به کپرهای با صفای روستای صراخیه هم سری بزنید و ماهی کباب معروف این روستا را امتحان کنید. در سفر به شادگان، حمایت از جوامع محلی را هم فراموش نکنید؛ صنایع دستی زیبای این منطقه از جاجیم و عبا گرفته تا حصیر و بوریا و سبد که برای تهیه آنها از برگ درخت خرما یا نی‌های تالاب شادگان استفاده می‌شود، حاصل ساعت‌ها زحمت زنان و کودکان شادگانی است.

ساکنان اطراف شادگان شاد می‌شوند
شادگان، با بیش از 400 هزار هکتار وسعت، بزرگ‌ترین تالاب ایران و به واسطه پوشش گیاهی و جانوری متنوعش یک اکوسیستم ارزشمند و منحصر به فرد است. تالاب شادگان به عنوان یکی از 18 تالاب ثبت‌شده در یونسکو، یک اکوسیستم وسیع، متشکل از تالاب‌های شیرین و شور و خلیج جزر و مدی خور موسی و جزایر آن است. این تالاب باقیمانده تالاب بسیار بزرگی است که زمانی تا هورالعظیم در مرز عراق ادامه داشته و ممکن است بخش دورافتاده و جدا شده‌ای از مجموعه تالاب‌های گسترده و به هم پیوسته بین‌النهرین باشد.
شادگان با پوشش گیاهی متنوعی که دارد، تا پیش از کم‌آبی و خشکی سال‌های اخیر، میزبان پرندگان مهاجری بود که با پرواز بر فراز این اکوسیستم زیبا، مناظری دیدنی خلق می‌کردند. 110گونه گیاهی و 311‌گونه جانوری در حاشیه این تالاب زیست می‌کنند.
در این تالاب، انواع ماهیان و پرندگان هم زندگی می‌کنند و این محل تنها زیستگاه و محل زاد و ولد اردک کرکری در جهان است. اگرچه عوامل متعددی از جمله سدسازی و رعایت نشدن نیاز آبی تالاب، تخلیه پساب‌های آلوده‌ای چون مزارع نیشکر، پرورش ماهی و فولاد خوزستان، عبور لوله‌های نفتی، فعالیت ۳۰ واحد پتروشیمی و تخلیه زباله‌های شهری، این تالاب منحصربه‌فرد را از سال 72 وارد فهرست قرمز تالاب‌های بین‌المللی (لیست مونترو) کرده است، اما این روزها به واسطه بارش‌های قابل توجه در بالادست، وضعیت تالاب شادگان رو به بهبود است و امید آن می‌رود که معیشت حدود 100 هزار نفری هم که وابسته به تالاب است، بهتر از قبل شود.

امیرحسین ارکیان

جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها