برای بالا بردن هیجان مسابقه جیغ نمی‌زنم

این فرد کسی نیست جز نجمه جعفری که نام خودش را به‌عنوان اولین گزارشگر خانم برای مسابقات فوتبال و فوتسال بانوان در رسانه ملی ثبت کرد.

شما اولین گزارشگر فوتسال بانوان در رسانه ملی هستید. وقتی می‌خواستید این کار انجام بدهید، چقدر هیجان و دلهره داشتید؟ اصلا فکر می‌کردید روزی این اتفاق برایتان رقم بخورد؟

من تهیه‌کننده رادیو فارس صدا و سیمای مرکز فارس هستم. طبق هماهنگی با اداره کل ورزش جوانان استان فارس و صدا و سیمای مرکز بنا شد مسابقات فوتبال بانوان از طریق رادیو گزارش شود. بعد از هماهنگی، مدیران رادیو مشورتی با هم داشتند که کدام‌یک از بانوان برای رادیو گزارش فوتبال را انجام بدهد. از آنجا که همه در مرکز می‌دانستند خیلی فوتبالی هستم، اطلاعات زیادی هم برای این رشته دارم و اهل تحلیل مسابقات، من را برای گزارشگری انتخاب کردند. البته من فوتبال هم بازی می‌کردم.

راستش وقتی به من پیشنهاد شد خیلی هیجان داشتم و این هیجان همراه با دلهره و ترس هم بود. خب اتفاق بزرگی هم بود. قبل از گزارشگری تست یک دقیقه‌ای هم از من گرفته شد و قبول شدم تا اینکه اول دی ماه سال 96 اولین بازی فوتبال چمن بین تیم منتخب فارس و استقلال خوزستان را برای رادیو فارس گزارش کردم. تا پایان سال 96 سه گزارش دیگر هم برای رادیو داشتم تا این‌که مسابقات لیگ تعطیل شد.

اتفاقا این گزارش‌های شما در رادیو فارس سر و صدا کرد، چرا که با شروع مسابقات لیگ فوتسال بانوان رادیو ورزش به شما پیشنهاد گزارشگری داد. فکر می‌کردید این گزارش‌ها شنیده شود و رادیو سراسری ورزش از شما دعوت کند؟

راستش فکر نمی‌کردم این اتفاق خوب تداوم داشته باشد، اما واقعا تلاش ام را برای گزارشگری کردم تا مسابقات را با هیجان و با اطلاعات درست گزارش کنم. تا این‌که با شروع لیگ برتر فوتسال بانوان از رادیو ورزش تماس گرفتند که مسابقات فوتسال را گزارش کنم. واقعا خیلی هیجان داشتم که این کار را انجام بدهم. البته برای هر فرد دیگری هم این اتفاق می‌افتد هیجان و دلهره را داشت.

اشاره کردید فوتبالی بودید، اما بین فوتبال و فوتسال تفاوت زیادی وجود دارد هم به لحاظ قوانین بازی، سرعت و ریتم. برایتان سخت نبود که فوتسال را گزارش کنید؟

بله تفاوت زیادی وجود دارد و همان‌طور که اشاره کردید به لحاظ سرعت، ریتم و قوانین کاملا متفاوت هستند. به همین دلیل من یک دوره گزارشگری فوتسال را گذراندم. اتفاقا در کلاس گزارشگری فوتسال من به عنوان تنها خانم بودم و 20 آقا. بنابراین قبل از گزارشگری فوتسال خودم را آماده کردم و 17 مرداد امسال فوتسال بانوان را برای رادیو ورزش گزارش کردم. بعد از پنج مسابقه لیگ برتر فوتسال، مدیر تولید برنامه 2020 برای گرفتن تصاویر فوتسال و پخش آن از تلویزیون با مرکز فارس تماس گرفتند و دوستان اعلام کردند که یک خانم گزارشگر هم برای این کار هست. بعد از مدتی از من برای برنامه 2020 دعوت شد و این طور شد که برای اولین بار در تاریخ رسانه ملی مسابقات فوتسال بانوان را برای این برنامه گزارش می‌کنم و مسابقات نشان داده می‌شود.

شما گفتید فوتبال هم بازی کرده‌اید. الان هم بازی می‌کنید؟

نه، الان بازی نمی‌کنم. سیزده - چهارده سالم بود که فوتبال بازی می‌کردم.

در کشور ما خانم‌ها کمتر اهل بازی فوتبال هستند. چطور این علاقه در شما شکل گرفت؟

وقتی راهنمایی بودم بدمینتون می‌رفتم. یک روز دیدم تعدادی خانم در زمین چمن مشغول بازی هستند. من هم علاقه‌مند شدم و یک دوره فوتبال را طی کردم و قرار بود راهی تیم چکاد فارس شوم، اما درس و مشق اجازه نداد و بازی را رها کردم، ولی تماشای مسابقات فوتبال را هرگز و همیشه با علاقه مسابقات فوتبالی را می‌بینم. البته من برادر ندارم، اما پدرم و بقیه اقوام خیلی فوتبالی هستند. شاید به همین دلیل من هم به فوتبال علاقه‌مند شدم و یکی از تفریحات پیک نیک‌های خانوادگی‌مان شد فوتبال.

اصلا به مقوله اجرا فکر می‌کردید یا فقط می‌خواستید در عرصه تهیه کنندگی فعال باشید؟

به اجرا فکر می‌کردم، اما نه به اجرای مسابقات فوتبال و فوتسال. بلکه به اجرای برنامه‌های اجتماعی، اما خدا یک مسیر تازه‌ای سر راهم قرار داد و از این اتفاق خوشحالم. گرچه رویایم چیز دیگری بود.

یعنی الان از این رویایی که ناگهانی برایتان اتفاق افتاده، راضی نیستید؟

همان‌طور که تاکید کردم خدا مسیر تازه‌ای را در زندگی‌ام باز کرد و از این رویای اتفاقی صد‌در‌صد راضی هستم.

چون شما اولین گزارشگر خانم مسابقات فوتبال و فوتسال هستید، آیا از طرف آقایان با گارد رو‌به‌رو شده‌اید؟

از روز اول دلهره داشتم که از سمت آقایان پذیرفته نشوم، اما خوشبختانه این طور نشد و بیشترین طیفی که من را حمایت کردند، آقایان هستند.

یعنی خانم‌ها از شما حمایت نکردند؟

چرا خانم‌ها حمایت زیادی می‌کنند و حمایت‌شان برایم قابل پیش‌بینی بود، اما از طرف آقایان تردید داشتم.

به کار کدام یک از گزارشگران علاقه‌مند هستید و الگو می‌گیرید؟

من خیلی فوتبال می‌بینم، حتی مسابقاتی که آقایان هم حوصله دیدنش را ندارند، می‌بینم. گزارش‌های زنده‌یاد بهرام شفیع را خیلی دوست داشتم و هنوز هم تکیه‌کلام‌های او در ذهنم است. گزارش‌های عادل فردوسی‌پور را خیلی دوست دارم. او سبک جدیدی به برنامه‌سازی آورد و نگاهش فراملی و متفاوت است. ضمن این‌که دنیای اطلاعات است و هنگام گزارش اطلاعات خوبی به مخاطب می‌دهد. همچنین گزارش‌های مزدک میرزایی، پیمان یوسفی و محمدرضا احمدی هم مورد علاقه‌ام است. در رادیو هم گزارش‌های خسرو والی‌زاده را گوش می‌دهم که از اساتیدم هستند. کار این دوستانی که نام بردم را دوست دارم و بارها مسابقات‌شان را می‌بینم حتی هنگام تماشای آن یادداشت بر‌می‌دارم و ایده می‌گیرم.

نمی‌خواهید خودتان اصطلاحات ابداعی در هنگام گزارش مسابقات داشته باشید؟

در تلاش هستم سبک خودم را پیدا کنم که هم هیجان داشته باشد و هم ظرافت‌های زنانه. هنوز به طور کامل به آن نرسیدم، اما تلاش می‌کنم تا به آن برسم و دنبالش هستم. مطمئن هستم به آن می‌رسم.

شما برای اجرای برنامه 2020 هفته‌ای یک بار از شیراز به تهران می‌آیید. رفت و آمد برایتان سخت نیست؟

نه، به‌هیچ‌وجه. چون با علاقه این کار را انجام می‌دهم.

اما من انتقادی هم به شما دارم و این‌که گاهی گزارش‌های شما در اواسط بازی از هیجان و ریتم می‌افتد. خودتان قبول دارید؟

تلاش می‌کنم هیجانی که هنگام گزارش مسابقه دارم تبدیل به جیغ نشود و توی ذوق مخاطب بخورد. باید ریتم صحبت را حفظ کرد تا از تحمل مخاطب خارج نشود. سعی می‌کنم با شرکت در کلاس‌های فن بیان این مشکل را برطرف کنم. با اساتیدم در مرکز فارس در این باره خیلی صحبت می‌کنم تا لهجه نداشته باشم و صدایم را کنترل کنم. چون صدای خانم‌ها از یک جایی به بعد تبدیل به جیغ می‌شود. ضمن این‌که در نظر بگیرید که گاهی هم ریتم مسابقات کند است.

ولی گزارشگر می‌تواند در این مواقع خودش با گزارش عالی به مسابقه ریتم بدهد؟

بله، قبول دارم. اما تلاش می‌کنم گزارش‌هایم برای مخاطب اغراق‌آمیز نباشد.

آیا قرار است دیگر رشته‌های ورزشی هم گزارش کنید؟

نه، ترجیح می‌دهم فوتسال و فوتبال را گزارش کنم و در این دو رشته تخصصی کار کنم. ضمن این‌که چون اولین خانمی هستم که مسابقات را گزارش می‌کند، باید مراقب باشم که گاف ندهم.