کار خیر آفرینی

کوزه‌گری روان‌شناسی خوانده و جرقه اصلی این کار برای او زمانی زده ‌می‌شود که دوره کارآفرینی در دانشگاه صنعتی شریف را شرکت می‌کرده است. بعد از آن، دلش خواسته او هم یک کارآفرینی راه بیندازد.

چه‌شد که خیریه شد؟

ماجرا با یکی از دوستانشان که خانم مسنی بوده، آغاز می‌شود. مهین خانم از هنرش استفاده می‌کرده و لیف می‌بافته‌ است. هر لیف 5000 تومان به فروش می‌رفته، مثلا سالی 20 تا30 لیف. دوستان، آشنایان و اعضای خانواده یاسمین نیز همیشه از او لیف می‌خریدند.

مادر ایشان، محبوبه صابونی به او پیشنهاد می‌کند بیا و این لیف‌ها را در بسته‌بندی‌های شکیل و زیبا بفروشیم. پس یک لیف بعلاوه حنا، سدر و سفیداب را بسته‌بندی کردند. از آنجا ‌که نزدیک عید بوده، می‌توانستند آنها را ببرند و از خیریه‌ها بخواهند برای مهین خانم بفروشند. با توجه به اسم او یک برندی هم طراحی کردند به اسم «مَه بانو».

باتوجه به بسته‌بندی‌های بسیار شیک و بامزه پک‌ها، فقط دو هفته طول کشیده تا صد تا از آنها را به‌فروش برسانند. تعدادی که حدود دو یا سه سال طول می‌کشیده اگر خودش می‌خواست با شرایط قبلی بفروشد.

بعد از آن ماجرا، یاسمین به مادرش پیشنهاد می‌کند کاری راه بیندازند برای افرادی که شغلشان خانه‌داری است تا با این وضعیت اقتصادی بتوانند با هدف اصلی دیده‌شدن زن‌های خانه‌دار، زن‌هایی که شاید گاهی فکر می‌کردند از جامعه طرد شده‌اند، درآمد کسب کنند. آنها سعی می‌کنند به این دسته از زن‌ها نشان بدهند با هنر خودشان هم می‌توانند گوشه‌ای از خرج خانه را به عهده بگیرند.

نحوه اطلاع‌رسانی و عضوگیری این خیریه چگونه بوده ‌است ؟

در این مواقع شاید بهترین کار این باشد که اول بین دوستان و آشنایانمان بگردیم تا ببینیم چه‌کسانی توانایی و هنرِ کارهای مدنظرمان را دارند. خانواده کوزه‌گری هم همین کار را کردند. از چند خانمی که از آشنایان می‌شناختند خواستند همکاری کنند. آنها البته غذا تهیه نمی‌کنند. فقط چیزهایی مثل مربا، ترشی، سبزی‌خشک و این‌جور چیزها، برای افرادی که مواد خوراکی ارگانیک را می‌پسندند، آماده می‌کنند.

اوایل کار نه سایتی بوده نه کانالی. فقط در اینستاگرام محصولات را با عکس‌های باکیفیتی که توسط عکاسشان، مریم صابونی گرفته می‌شده، می‌گذاشتند. یعنی از همان اول سعی کردند حرفه‌ای شروع کنند. فریده حسینی هم اول کار برای معرفی ژوته به جامعه خیلی کمکشان بوده و با دل و جان ایده‌‌‌شان را به دیگران معرفی می‌کرده است. به‌گفته کوزه‌گری، استقبال خیلی خوبی هم می‌شده. حالا هم خریداران خیلی راضی هستند و هم آن خانم‌ها درآمدی کسب می‌کنند. کار به جایی رسیده که بیش از آن که سفارش بگیرند، درخواست همکاری دارند.

یاسمین می‌گوید، قبل از این‌که افراد بیایند و با آنها کار کنند باید یک‌جور آزمون ورودی بدهند! یعنی نمونه‌ای از آن محصول مدنظرشان را ارائه کنند تا ببینند مورد تائید قرار می‌گیرد یا نه. او اضافه می‌کند خیلی‌ها هزینه‌ای به اندازه درست کردن آن نمونه را هم ندارند. پس شرایطی ایجاد کردند تا مشکل حل شود. آنها حاضر شدند تا سقف 200 هزار تومان به این افراد وام بدهند تا بعد از فروش محصولات قرضشان را برگردانند.

فلسفه نام خیریه ژوته

انتخاب کردن نام برای کسی، جایی یا چیزی ممکن است خودش به تنهایی یک فرآیند باشد! اما باتوجه به این‌که مادربزرگ یاسمین بتازگی فوت کرده‌است، دوست‌داشتند نام خیریه یادآور او هم باشد. مادربزرگ قالیبافی می‌کرده. قالیباف‌ها وقتی تار و پود قالی را به‌هم وصل می‌کنند با خود تکرار می‌کنند: «تار، پود، ژوته!» به اصطلاح ژوته را خالی می‌اندازند که تار و پود را به‌هم وصل کند.

از آنجا که تیم این خیریه، پلی میان مادران و سفارش‌دهنده‌ها هستند این اسم را انتخاب کردند که به‌واقع بسیار جذاب بود.

برنامه‌های ژوته

آنها البته دنبال پیشرفت هم هستند و دوست ندارند کارشان به اینجا ختم شود. فکرشان این است این کارآفرینی به درد ایرانی‌های خارج از کشور که دلشان برای مزه‌های ایرانی اصیل تنگ شده هم بخورد.

بعلاوه آنها فعلا فقط فروش تلگرامی و اینستاگرامی داشتند که به امید خدا این هفته سایتشان هم بالا می‌آید.

اعضای خیریه از چند کشور مختلف هستند

عضو اصلی یاسمین کوزه‌گری و مادرش محبوبه صابونی هستند. نیکتا نیازی متون مورد نیازشان و هرچیزی را که متن زیبایی لازم داشته‌ باشد، می‌نویسد. پارین حیدری از هلند، کارهای گرافیکی و طراحی بسته‌بندی را انجام می‌دهد، فاطمه احمدزاده از سوئیس، کلیپ‌های تصویری‌شان را می‌سازد و همان‌طور که پیشتر اشاره شد مریم صابونی عکاسشان است. اما ده تا 15 مادرِ عزیز هم در این خیریه فعالیت و درآمدزایی می‌کنند.

این خیریه کجا هست؟!

از همان اول تا همین امروز فقط یک انبار محصولات دارند و دفتر دیگری ندارند. یعنی مواد تولیدی خانم‌های خانه‌دار و بسته‌بندی‌هایی که باید محصولات داخل آن ریخته شود را آنجا نگه می‌دارند. تمام کارهای خیریه با یک لپ‌تاپ است. هرکسی هم سفارش بدهد در تهران همان روز به دستش می‌رسانند.

شیما آشتیانی

خبرنگار