ارتباط سرطان سینه با ساعت زیستی بدن

این یافته‌ها نشان می‌دهد مکانیسم ساعت مرکزی در مغز ما با خطر سرطان، چاقی، برخی بیماری‌های عصبی‌عضلانی و سایر اختلالات، از جمله جت لگ ارتباط دارد. ریتم شبانه‌روزی توسط هسته سوپراکیاسماتیک (SCN) در هیپوتالاموس قدامی مغز کنترل می‌شود. هسته سوپراکیاسماتیک علاوه بر هماهنگی الگوهای خواب، سایر ساعات محیطی را نیز در بدن ما تنظیم می‌کند که با یک چرخه 24 ساعته روزانه همراه است.

پورتر می‌گوید: ما نه تنها دارای ساعت مرکزی هستیم، بلکه هر یک از سلول‌های بدن ما نیز دارای یکی از این ساعت‌های محیطی است که همه آنها با ساعت مرکزی هماهنگ هستند. وقتی شما هنگام صبح از خواب بیدار می‌شوید و نور را می‌بینید، نور مستقیم به سوی مغز می‌رود و مکانیسم مولکولی تنظیم‌کننده فرآیند (ریتم روزانه) را هدف قرار می‌دهد.

یافته‌های این محققان نقش بالقوه مهم ژن Per2 را در بروز سرطان سینه برجسته می‌کند. این ژن غیر از تنظیم ساعت زیستی بدن دارای عملکردی حیاتی در رشد غده سینه پستانداران است؛ جایی که Per2 در تفکیک و هویت سلول نقش بازی می‌کند. بیان Per2 در بیشتر تومورهای سینه متوقف می‌شود و این نشان می‌دهد احتمالا اثرات حفاظتی داشته باشد.

پورتر می‌گوید: آنها واقعا شاهراه سرطان هستند و ویژگی‌هایی دارند که شما در سلول پیش سرطانی می‌بینید. ما اکنون در حال بررسی این پرسش هستیم که چگونه یافته‌های ما در انسان نیز رخ می‌دهد. مطالعاتی در حال انجام است که نشان می‌دهد ارتباطی بین افزایش سطوح Per2 و نوع خاصی از سرطان سینه وجود دارد. اکنون درک ریتم شبانه‌روزی و اثرات آن بر بدن به‌طور فزاینده‌ای مورد توجه مجامع علمی قرار گرفته است. جایزه نوبل سال 2017 برای فیزیولوژی و پزشکی به پژوهشگرانی اختصاص یافته است که به کشف مکانیسم‌های مولکولی کنترل‌کننده ریتم شبانه‌روزی نایل آیند. انجمن ملی سرطان بتازگی نقش ریتم شبانه‌روزی را جزو 12 پرسش مهم امسال قلمداد کرده است.

منبع: neurosciencenews

مترجم: بهنام سور

جام‌جم