در خواست 68 هزار متخصص روان و اعصاب برای انجام تست سلامت روان ترامپ

جیمز هامبلین، تحلیلگر اندیشکده «آتلانتیک» در جدیدترین تحلیل خود نوشت: کافی است به بلوف‌زنی روان‌پریشانه و کودکانه ترامپ در توییت اخیر علیه کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی دقت کنیم تا متوجه عمق عجیب و البته خطرناک بودن آن شویم. او در توییت خود آورد اگر کیم جونگ اون دکمه هسته‌ای دارد، او بزرگ‌ترش را دارد.

وی به مدت یک سال تمام در تحقیق کامل و مشاوره با متخصصان علوم شناختی صرفا جهت شناخت درون ذهن و شخصیت ترامپ وقت صرف کرده و در نتیجه تحقیقاتش می‌نویسد: اگر به سخنرانی‌های اخیر ترامپ توجه کنید، متوجه حرکات غیرمعمولی بدن او خواهید شد. در سخنرانی ماه اکتبر بود که یک بطری آب معدنی فیجی را محکم بین دو دستش گرفت و با حالتی مضحک از آن نوشید. در مرتبه دوم، در ماه دسامبر وقتی در مورد استراتژی امنیت ملی‌اش سخن می‌گفت به پشت تریبون آمد و با حالتی عجیب یک لیوان آب را برداشت و در حالی که دو دستش را دور آن حلقه کرده بود، از آن نوشید. واژه‌ واپسین که «یونایتد استیتس» بود را طوری گفت که کاملا واضح بود تسلط مغزی و زبانی‌اش به هم ریخته است.پس از سخنرانی بود که سانجی گوپتا،جراح مغز و اعصاب به غیرعادی بودن حالت سخن گفتنش پرداخت و آن را به چیزی بین جابه‌جا شدن دندان مصنوعی در دهان و سکته مغزی حاد تشبیه کرد. شاید آن اتفاق از نظر مردم عادی خیلی مهم به نظر نرسید اما جامعه متخصصان اعصاب و روان خواستار ایجاد سیستمی برای چکاپ روانی دولتمردان شدند تا تکلیف نگرانی آن بخش از مردم هوشیار و دغدغه‌مند دنیا را در مورد رفتار عجیب «رهبر جهان آزاد» مشخص کند.

گرچه در گذشته هم جامعه پزشکی آمریکا خواستار ایجاد این سیستم برای ارزیابی سلامت روانی برخی از روسای جمهور این کشور شده‌ است، اما هیچ‌گاه اجرایی نشد، چرا که تاکید بر حفظ شأن و مقام فرمانده کل قوای یک کشور وجود داشت. اما اکنون فرمانده کل قوای آمریکا، رسما یک قاره یا کره زمین را در چند مرتبه از توییت‌های خود تهدید به فشار دادن دکمه‌ هسته‌ای می‌کند. اکنون حتی مسئولین پرتاب موشک، هر ماه سه مرتبه تحت تست روانی قرار می‌گیرند تا مشخص شود که آیا از نظر سلامت روانی آمادگی پرتاب موشک را دارند یا نه. آنها باید دست‌کم به نمره 90 برای تائید‌شدن دست یابند. این در حالی است که هیچ تست مشخص سلامت روانی برای فرمانده کل قوای یک کشور که می‌تواند دستور پرتاب آن موشک‌ها را بدهد، وجود ندارد.

مرکز نظامی پزشکی والتر رید، مرکزی است برای ارزیابی سلامت جسمی و روانی روسای‌جمهور وقت. نوبتی که برای ترامپ مشخص شده، 12 ژانویه است اما مساله این است که مشارکت کاملا دلخواه است و به طور منطقی و با توجه به شناخت ترامپ از خود، او در آن روز در آن مرکز حاضر نخواهد شد. این اثبات شده که از 40 سالگی به بعد، از حجم مغز انسان در هر دهه 5 درصد کاسته می‌شود اما با این وجود، بسیاری از افراد سالخورده را می‌بینیم که رفتار عقلایی را از خود نشان می‌دهند؛ اما ظاهرا ترامپ خیلی بیشتر از آن 5 درصد از دست داده است.

ترامپ، ذهن روایتگری دارد که از او قصه‌پرداز متوهم خوبی ساخته که با توسلش بر صفات کاربردی پرطمطراق‌ و اغراق‌آمیز درمی‌آمیزد و عموما صفر‌وصدی به مسائل می‌نگرد. او یا یک چیز را قطعا عالی می‌داند یا قطعا افتضاح. او، یک دایره لغت محدود و کلیشه‌ای دارد و به استناد پژوهشی که «شارون بگلی» روزنامه‌نگار از می‌2016 تا می‌2017 انجام داد، الگوهای گفت‌وگو در مصاحبه‌هایش ثبات نداشته و دائما در حال تغییر است.

«بن مایکلیس» که روان‌شناس و متخصص ارزیابی شناختی در دادگاه‌هاست، به بگلی گفته که گرچه زوال در عملکردهای ادراکی با توجه به بیشتر‌شدن سن طبیعی است، اما ترامپ قویا دچار زوال در پیچیدگی‌های زبان‌شناختی شده است و انتخاب واژگان ساده از سوی وی و نوع ساختار جملاتش، بیانگر همین موضوع است.

ترامپ در مراحل اولیه آلزایمر قرار دارد و لذا تشخیص جدی آن بسیار سخت است. او قویا خود را شبیه «رونالد ریگان» می‌داند و اتفاقا از یک منظر شبیه او هم هست. ریگان نیز در دوره ریاست جمهوری خود وارد مراحل اولیه آلزایمر شد و هرچند که رسما در سال 1994 و پس از پایان دوره کاری‌اش، آلزایمرش را اعلام کرد اما در همان زمان ریاست جمهوری، گرامر جملاتش بد شده بود و برخی جملات را ناتمام می‌گذاشت. پس به سمت استفاده زیاد از واژه‌ها و افعال ساده و کم‌عمق رفت.

اخیرا پروفسور نوآ فلدمن ـ استاد دانشگاه هاروارد ـ جامعه روان‌شناسی آمریکا را به مماشات و سکوت در قبال وضعیت روانی ترامپ متهم کرد. اتفاقا در همین زمینه، هزاران متخصص روان و اعصاب اقدام به امضای دادخواستی مبنی بر به عمل آمدن یک تست سلامت روان از ترامپ کردند. این طومار، دارای 68 هزار امضا است. دکتر جان گارتنر که طراح این دادخواست بوده، ابراز داشته که در تمامی 35 سال کار حرفه‌ای خود، ترامپ بدخیم‌ترین نمونه خودشیفتگی بوده که او به چشم دیده است.

پس از یک سال تحقیق کامل، با اطمینان می‌شود گفت که دشمن پنداشتن دانشمندان و منتقدان از سوی ترامپ، به اختلال شخصیتی مربوط به خودشیفتگی او برمی‌گردد. سناتور لیندسی گراهام که اکنون به خاطر منافع سیاسی در قبال ترامپ سکوت کرده، در همان مراحل آغازین کارزار انتخاباتی وی در اوایل سال 2016 در گفت‌وگو با شبکه سی‌ان‌ان گفت که تلاش رسانه‌ها برای نمایاندن چهره واقعی ترامپ، باید یک تلاش بی‌پایان برای شناساندن یک روان‌پریش خیال‌پرور باشد که اصلا مناسب ریاست جمهوری نیست.