گفت و گو با محمد مهدی صداقت درباره موسیقی تلفیقی

خالق «4 سیم» از «دو میم» می گوید

«محمد مهدی صداقت» که خیلی‌ها او را با نام هنری «دومیم» می‌شناسند، موسیقی سنتی را با موسیقی غربی تلفیق کرده و در قالب آلبومی به نام «4 سیم» روانه بازار کرده است، او علاوه بر موسیقی در حوزه هنرهای تجسمی و کاریکاتور و همچنین بازیگری و اجرا در رسانه ملی هم فعالیت هایی داشته است.
کد خبر: ۱۰۸۱۲۵۶
خالق «4 سیم» از «دو میم» می گوید

به گزارش جام جم آنلاین،‌فرصتی پیش آمد تا به بهانه فعالیت های این روزهای موسیقایی صداقت پای صحبت هایش بنشینیم.

آلبوم چهارسیم، چه طور شکل گرفت؟

من از دهه 80، در زمینه موسیقی فعالیت خود را آغاز کردم و به دلیل علاقه‌ام به گیتار بیس ، آن را به عنوان ساز اصلی برگزیدم. به طور کلی معتقدم که هر فردی می‌تواند اوقات تنهایی خود را به نوعی با ساز پر کند حال فرقی نمی‌کند که این ساز چه چیزی باشد. انجام چنین کاری می‌تواند افراد را به یک نوع خلاقیت برساند و برای من نیز چنین اتفاقی افتاد. گیتار بیس، یک ساز برای آهنگسازی محسوب نمی‌شود و با آن ملودی کار نمی‌کنند ولی من توانستم قطعات زیادی را با آن ایجاد کنم که در نهایت هشت قطعه را انتخاب کردم و برای ضبط آلبوم برگزیدم. قطعات آلبوم همگی موسیقی تلفیقی و بی کلام هستند.

دلیل خاصی داشت که سراغ موسیقی تلفیقی رفتید و اینکه به نظرتان چرا در سال‌های اخیر، موسیقی تلفیقی توانسته است مخاطب را به خودش جذب کند؟

همه چیز در دنیا، روز به روز در حال پیشرفت است و تغییرات با سرعت زیادی اتفاق می‌افتند و اینکه آدم بخواهد به روز باشد، واقعا کار سختی به حساب می‌آید. کشور ما یک موسیقی غنی سنتی دارد که قرن‌ها در بین نسل‌های مختلف طرفداران زیادی داشته و دارد، اما مخاطبین امروز موسیقی تلفیقی را بیشتر می‌پسندند. این مسئله فقط مختص کشور ما نیست و در کشورهای دیگر نیز چنین چیزی وجود دارد و افرادی که موسیقی غربی کار می‌کنند به ملودی‌های شرقی و به طور کلی خاورمیانه روی آورده‌اند. بنابراین احساس کردم که اگر خودمان این کار را انجام ندهیم ، غربی‌ها چنین کاری را انجام خواهند داد پس بهتر است خودمان موسیقی تلفیقی متناسب با فرهنگ‌مان داشته باشیم. مخاطب دنبال کار نو هست و یکی از دلایلی که افراد در سال‌های اخیر به موسیقی تلفیقی روی آورده‌اند، همین مسئله است. از طرفی موسیقی‌های قدیمی به سرعت برای مخاطب تکراری می‌شوند و مخاطبین موسیقی، متولدین دهه 70 و 80 نیز هستند و به مرور متولدین دهه 90 هم به این جمع می‌پیوندند. خب، ما باید در چنین شرایطی به فکر این نسل هم باشیم و شاید این نسل ارتباط چندانی با موسیقی که برای نسل‌های گذشته محبوب بود، نگیرد به همین دلیل برای حفظ ارزش‌ها و فرهنگ اصیل ایرانی و انتقال آن به نسل بعدی، می‌توان از پتانسیل موسیقی تلفیقی بهره گرفت.

خب، چرا موسیقی بی کلام را انتخاب کردید به نظرتان اگر کلام داشت، تاثیرگذارتر نبود؟

بسیاری از اساتید بر این باورند که کلام است که به موسیقی اضافه می‌شود و بودن یا نبودن کلام، چیزی از موسیقی کم نمی کند. زمانی که کلام به موسیقی اضافه نشود، یک مزیت بزرگ دارد و آن هم اینکه مخاطب می‌تواند از قوه تخیل خود بهره بگیرد و احساس‌ها و فراز و فرود‌های فکری خود را در طول گوش دادن به موسیقی به کار بگیرد. در واقع یک جریان احساسی اتفاق می‌افتد که مخاطب در ذهن خود می‌تواند برای آن هر تصویر و خیال یا شعری را خلق کند. بدین شکل، به تخیل مخاطب احترام گذاشته می‌شود و او می‌تواند هر طوری که دوست دارد موسیقی را که می‌شوند، تجزیه و تحلیل کند.

گذاشتن اسم چهارسیم روی آلبوم، دلیل خاصی داشته است؟

ساز تخصصی من گیتار بیس است و این ساز به صورت استاندارد، چهار سیم دارد یکی از دلایل انتخاب نام چهارسیم این مسئله بود. همچنین جالب بودن و علاقه‌ام به این شعر که می‌گوید:«خشک سیمی، خشک چوبی خشک پوست / از کجا می‌آید این آوای دوست؟» ، مرا برای نام‌گذاری چهارسیم، بیشتر مصمم کرد. اینکه می‌توان با چند سیم نواهای بی‌نهایت را ایجاد کرد، واقعا شگفت انگیز است.

به طور کلی برای آینده چه برنامه‌ای در رابطه با موسیقی دارید؟

در حال حاضر گروه موسیقی دومیم را دارم، هر روزی که می‌گذرد، آدم باید به روزتر شود و با گذشت زمان به دنبال ایده‌های جدید باشد و من نیز در همین راستا پیش خواهم رفت. در تلاش هستم که آلبوم بعدی خود را ضبط کنم و ایده‌هایی را که در ذهن دارم، به مرحله اجرا در بیاورم. امیدوارم در این هیاهوی زندگی شهری و ماشینی که همه ما را به نوعی گرفتار کرده است، مردم عزیز بتوانند کمی بیشتر برای روح خود و فرهنگ اصیل کشورمان وقت بگذارند.

بهاره جلالوند

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها