خر در دنیا کمیاب شد! +عکس

به گزارش جام جم آنلاین از بی بی سی، گوشت الاغ هم طرفداران زیادی دارد، اما کاهش شدید تعداد الاغ‌های در چین و تولید مثل محدود این حیوان باعث شده که متقاضیان در چین به دنبال تهیه این حیوان از کشورهای دیگر جهان باشند.

این مسئله بیش از همه جا در آفریقا بر زندگی روزمره تاثیر گذاشته، چون این حیوانات در حمل و نقل و کشاورزی -به ویژه در جوامع فقیرتر- نقش مهمی دارند.

در بسیاری از مناطق قیمت الاغ در چند سال اخیر دو برابر شده و رواج دزدی الاغ باعث شده که خانواده‌ها توانایی خریدن حیوان تازه را نداشته باشند.

بیدار شدم و دیدم خرم رفته است

«آنتونی ماپه» ۲۹ ساله و اهل کنیا که شغلش توزیع و حمل آب است، چهار سال با الاغش کارلوس کار می‌کرد و از کارش راضی بود.

وی که پدر دو بچه است می‌گوید: با درآمدم خانه و زمین خریدم، شهریه مدرسه بچه‌هایم را می‌دادم و خانواده‌ام را اداره می‌کردم.

آنتونی، درحالیکه اشک می‌ریخت درباره حیوان محبوبش گفت: یک روز صبح بیدار شدم و دیدم که کارلوس گم شده است. همه جا را به دنبالش گشتم، بالاخره مرده‌اش را پیدا کردم. پوستش را کنده بودند.

حالا برای حمل دبه‌های پلاستیکی آب یک الاغ دیگر اجاره کرده، اما مجبور است نیمی از سه، چهار دلاری که هر روز در می‌آورد را به صاحب الاغ بپردازد.

آنتونی می‌گوید: الان پول کافی در نمی‌آورم. نمی‌توانم شهریه مدرسه بچه‌ها و هزینه زندگی خانواده‌ام را بدهم.

او برای خریدن یک الاغ تازه دیگر پول ندارد.

تجارت الاغ بر اساس آمار

بر اساس گزارش موسسه خیریه پناهگاه الاغ که مقر آن در بریتانیاست، سالانه یک میلیون و هشتصد هزار پوست الاغ تجارت می‌شود، اما تقاضا بیش از ده میلیون است.
بر اساس آمار دولتی تعداد الاغ‌های چین از ۱۱ میلیون در سال ۱۹۹۰ میلادی امروز به ۳ میلیون رأس کاهش یافته است.
ژلاتینی که از جوشاندن پوست الاغ تهیه می‌شود به قیمت هر کیلو ۳۸۸ دلار فروخته می‌شود.
اوگاندا، تانزانیا، بوتسوانا، نیجریه، بورکینافاسو، مالی و سنگال صادرات الاغ به چین را ممنوع کرده‌اند.

رنج کشیدن الاغ‌ها پیش از مرگ

افزایش قیمت و تقاضا باعث شده که در کنیا سه کشتارگاه الاغ تاسیس شود.

در هر یک از این کشتارگاه‌ها هر روز حدود ۱۵۰ رأس الاغ را می‌کشند، گوشت آنها را بسته بندی و منجمد می‌کنند و پوست آنها را بعد از نمک سود کردن، آماده صادرات می‌کنند.

در یکی از این کشتارگاه‌ها در شهر «ناویشا» در کنیا، الاغ‌ها را در بدو ورود روی یک ترازو فلزی وزن می‌کنند؛ قیمت آنها بر اساس وزنشان محاسبه می‌شود.

جان کریوکی که رئیس یکی از این کشتارگاه‌هاست می‌گوید که در کنیا و کل آفریقا او اولین کسی بوده است که مجوز بازکردن کشتارگاه ویژه الاغ را گرفته است.

وی می‌گوید: تا پیش از این بازاری برای الاغ‌ها نبود. مردم گاو یا بز خود را می‌فروختند تا شهریه مدرسه فرزندانشان را بپردازند، اما الآن تعداد افرادی که الاغشان را در بازار می‌فروشند بیشتر از کسانی است که گاوشان را می‌فروشند.خوشحالیم که چینی‌ها متقاضی الاغ‌ها هستند چون قبلا الاغ‌ها هیچ فایده‌ای نداشتند، اما الان خیلی‌ها از راه فروش الاغ‌هایشان سود زیادی می‌برند.

خریداران چینی بر همه روند نظارت می‌کنند تا از نحوه بسته‌بندی تا آماده سازی مطمئن شوند.

وقتی پوست‌ها جوشانده می‌شود، ژلاتین قهوه‌ای رنگی به دست می‌آید که ماده اصلی تولید محصولات معروف به «اجیائو» در چین است؛ خوراکی متداول و از مواد طب‌ سنتی چینی.

اما نحوه رفتار با الاغ‌ها انتقادهایی را برانگیخته است.

یک موسسه خیریه بریتانیایی برای حمایت از الاغ‌ها و گروهی از روزنامه‌نگاران تحقیقی محیط زیست که مقرشان در آفریقای جنوبی است، دریافته‌اند که با این حیوانات در مدتی که برای کشتن نگهداری می‌شوند، بدرفتاری می‌شود.

مایک بیکر از اعضای موسسه خیریه پناهگاه الاغ که یک کارزار جهانی را بر علیه نحوه کنونی تجارت الاغ هدایت می‌کند، می‌گوید: این بزرگترین بحرانی است که الاغ‌ها تا کنون با آن رو به رو بوده‌اند.این موسسه خواستار توقف تجارت الاغ تا زمان بازنگری و نظارت دقیق بر آن است.میلیون‌ها الاغ را می‌گیرند و من هرگز شاهد رنجی در این مقیاس نبوده‌ام.درباره الاغ‌هایی حرف می‌زنم که از گرسنگی می‌میرند تا پوست‌شان آسان‌تر کنده شود یا آنها را با ضربه چماق می‌کشند.

بیکر می‌گوید که تلاش‌های جهانی موثر بوده است.

کشورهای اوگاندا، تانزانیا، بوتسوانا، نیجریه، بورکینافاسو، مالی و سنگال صادرات الاغ را به چین ممنوع کرده‌اند.

بیکر می‌گوید: اکنون ده‌ها کشور جهان برای متوقف کردن این تجارت وارد عمل شده‌اند چون می‌دانند که این تجارت برای مردمشان ضرر اقتصادی دارد و همچنین کاری به شدت بی‌رحمانه علیه حیوانات است.

الاغ‌ها به طور گسترده و به شکلی غم‌انگیز در سراسر قاره آفریقا و کشورهای برزیل و پرو کشته می‌شوند و زندگی برای افرادی مانند آنتونی و خانواده‌اش با قسط‌های عقب افتاده و شهریه پرداخت نشده مدرسه، دشوارتر می‌شود.

هزاران نفر در اثر عوارض ناشی از خشکسالی مجبور به فروش تنها دارایی خود هستند و بقیه هم الاغ‌هایشان را در اثر دزدی از دست می‌دهند و هرگز نمی‌توانند دوباره حیوانی را جایگزین آن کنند.