سیاست‌های بازدارنده کره شمالی

از دیدگاه آنها موشک و زرادخانه موشکی عامل بازدارنده مهمی در برابر تهدیدات منطقه‌‌ای بویژه تهدیدات آمریکا و متحدان منطقه‌ای‌اش یعنی کره جنوبی و ژاپن محسوب می‌شود، اما مبنای دیگر سیاست بازدارندگی کره شمالی بر پایه توسعه فناوری و زرادخانه هسته‌ای استوار است که در این مسیر کره شمالی تلاش می‌کند ضمن آزمایش و توسعه هر چه بیشتر کلاهک‌های هسته‌ای و در مرحله بعد کلاهک‌های هیدروژنی که قدرتی چند صد برابر کلاهک‌های اتمی دارند و ترکیب آن با موشک‌های موجود، نیروی موشکی اتمی خود را شکل دهد تا براساس آن بازدارندگی موثری را بر مبنای تهدید غیرقابل چشم‌پوشی و واقعی علیه خاک ایالات متحده آمریکا و متحدان منطقه‌اش کره جنوبی و ژاپن پدید آورد.

پیونگ‌یانگ بر این باور است هر قدر بتواند نیروی مؤثر و کارآمد بازدارنده ایجاد کند و آن را توسعه دهد، قادر خواهد بود با تهدیداتی مقابله کند که آمریکا به عنوان قدرت فرامنطقه‌ای و کره جنوبی و ژاپن به عنوان قدرت‌های منطقه‌ای علیه کره شمالی مطرح می‌کنند. طبیعتا با اتخاذ این سیاست‌ها، کره‌ای‌ها هیچ توجهی به تشدید تحریم‌های سازمان ملل ازجمله تحریم‌هایی که بر اساس قطعنامه جدید شورای امنیت علیه کره شمالی وضع شده نخواهند داشت و کماکان سیاست رویارویی را در برابر آمریکا و متحدانش ادامه خواهند داد.

از سوی دیگر، گسترش تنش‌های منطقه‌ای در شرق آسیا در راستای منافع اتحادیه اروپا بویژه مهم‌ترین اقتصاد اروپا یعنی آلمان نیست. بنابراین تلاش اتحادیه اروپا مبتنی بر این است که یک راه‌حل سیاسی برای بحران کنونی در شبه‌جزیره کره پیدا کند که مبنای این راه حل سیاسی از دیدگاه آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان مبتنی بر چیزی شبیه برجام است؛ یعنی انجام مذاکرات چندجانبه با کره شمالی و سرانجام رسیدن به یک توافق که متضمن منافع دو طرف بوده و در عین حال قابلیت اجرایی داشته باشد.

اما تجربه گذشته ـ مذاکرات شش‌جانبه ـ نشان می‌دهد با وجود توافقاتی که در آن مذاکرات به دست آمده بود، اما در نهایت عدم توافق میان آمریکا و کره شمالی و عدم اجرای تعهدات از جانب دو طرف منجر به شکست مذاکرات شش جانبه شد. بر این اساس، اعاده آن روند نیازمند یک نوع اجماع بین‌المللی در وهله نخست و حمایت کامل سازمان ملل از چنین اجماعی خواهد بود.

دکتر سیدرضا میرطاهر

کارشناس مسائل بین‌الملل