خاطراتی از سفر به سرزمین وحی

به گزارش جام جم آنلاین، پنجم آذر وارد فرودگاه مدینه شدیم. هنگام سفر به عربستان چند جلد کتاب دعا در چمدان من وجود داشت که در فرودگاه ماموران پس از بررسی چمدان‌ها کتاب‌ها را پیدا کردند و ساعت‌ها گروه خبری معطل حل و فصل شدن آن شدند. بالاخره پس از ساعت‌ها معطلی به هتل «الدخیل» مدینه حرکت کردیم. چند روزی در آنجا بودیم که علاوه بر فعالیت خبری به زیارت مسجدالنبی و سایر اماکن زیارتی مدینه می‌رفتیم.

برنامه دعای کمیل در محوطه مسجدالنبی از بهترین برنامه‌های آن زمان حجاج ایرانی بود که حجاج سایر کشورها نیز در آن شرکت می کردند. بالاخره پس از حدود 12 ـ 10 روز عازم مسجد شجره برای محرم شدن شدیم، پس از آن شبانه با اتوبوس عازم مکه مکرمه گشتیم.

خدایا چه سعادتی بالاتر از آن که توفیق زیارت سرزمین نزول قرآن و پیامبر اکرم و ائمه اطهار نصیب من شده است. در شهر مکه در هتل دارالهادی اقامت گزیدیم. دیدن خانه کعبه برای اولین بار مانند رویایی بود که اکنون به واقعیت پیوسته است،فاصله هتل تا خانه خدا تقریبا دور بود و مینی بوسهایی که رانندگان آن از کشورهای آفریقایی بودند برای جابجایی حجاج در نظر گرفته شده بود و ماشنها با عبور از تونلی که شبیه تونل توحید تهران بود حجاج را به کعبه می رساندند.

حج بزرگ‌ترین کنگره جهان اسلام است که مسلمین از ملل مختلف جهان در آن حضور می‌یابند و مسلمانان از مشکلات و مصائب یکدیگر باخبر شده و با فرهنگ‌های گوناگون آشنا می‌شوند.

در شب دهم ذی‌حجه حجاج برای پاک شدن از گناهان عازم مشعرالحرام می‌شوند و در آنجا وقوف می‌کنند، خداوند به زائران بیت‌الله‌الحرام اجازه داده است در آستانه در دوم خانه کعبه توقف و به مناجات بپردازند سپس قربانی خود را انجام دهند. وقوف در مشعر حتما باید شب انجام شود همچنان که وقوف در عرفات باید روز باشد. زیرا عرفات مرحله رسیدن به خودآگاهی و مشعر مرحله تفکر و تدبر است. صحرای مشعر محل مسلح شدن حجاج به سلاح تقوا برای مبارزه با نفس و رسیدن به خداست. پس از وقوف در مشعر حجاج آماده رمی جمرات یعنی مبارزه با شیاطین کوچک و بزرگ می‌شوند.

رمی جمرات از مناسک حج است و مفهوم آن سرکوب کردن شیطان درون با پرتاب سنگ ریزه به نماد شیطان می‌باشد.

مرحله پایانی اعمال حج قربانی کردن است، قربانی کردن نمادی از مبارزه با تعلقات دنیوی می‌باشد. همان گونه که خداوند به حضرت ابراهیم دستور داده است با ذبح فرزندش حضرت اسماعیل پای در نفسانیات خود بگذارد.همه می دانیم که عشق و علاقه پدر به فرزند با هیچ معیار مادی قابل سنجش نیست و امتحانی بالاتر از این نیست که انسان از بالاترین علایق خود در راه خدا بگذرد. چه آزمون سختی! امتحانی که فقط مومنین واقعی از پس آن بر می آیند.

حجاج نیز باید از تعلقات دنیوی خود را رهانیده و به جهاد با نفس بپردازند و خود را از هرگونه گناه و آلودگی پاک کنند و در ادامه زندگی خود نیز تلاش کنند تا آنگونه زندگی کنند که رضای خالق بی همتا در آن باشد.

البته قربانی کردن زمانی صورت می‌گیرد که حجاج همچنان در منا حضور دارند و کاروان‌ها اسامی حجاج را برای قربانی کردن به کشتارگاه اعلام می‌کنند و قربانی هر حاجی که انجام می‌شود به وی اعلام می‌کنند تا سر خود را بتراشد. حجاج می‌توانند برای نظارت بر قربانی خویش به کشتارگاه برونده ولی الزامی هم برای این کار وجود ندارد و می‌توانند بروند یا نروند.

محمد دوامی