قهر می‌کنم تا ادب شوی!

پیش از قهر و قطع ارتباط، با لحنی قاطع اما مهربان، دقیقا به کودک توضیح دهید که خطایش چیست و به چه علت نباید مرتکب آن اشتباه می‌شد. به او توضیح دهید که چرا از دست او ناراحت و عصبی هستید؛ بهتر است به او بگویید: پیش مهمان‌ها حرف بدی زدی‌. چون این مدل صحبت کردن در شان پسرخوبی چون شما نیست، احساس ناراحتی می‌کنم و آنقدر دلگیر هستم که می‌خواهم تو را تنبیه کنم.

به کودک بفهمانید تا چه مدت قصد دارید با او صحبت نکنید؛ بهتر است به او بگویید: من برای تنبیه شما ترجیح می‌دهم از همین حالا تا ده دقیقه دیگر سکوت کنم‌. البته شایسته است زمان را به گونه‌ای مطرح کنید که برای کودک قابل درک باشد. اگر فرزند شما هنوز قادر به خواندن ساعت نیست، زمان را با پیشامدی در آینده مصادف کنید؛‌ مثلا بگویید: تا شروغ برنامه کودک با شما صحبت نخواهم کرد.

قهر را طولانی نکنید یا به خاطر تلاش کودک برای آشتی، از موضع خود کوتاه نیایید؛‌ در هر دو حالت، ممکن است پیامدهای منفی از اثرات مثبت آن تاثیرگذارتر باشد. بنابراین توصیه می‌کنیم پس از اتمام مدت زمان مقرر شده برای قهر، شروع به حرف زدن کنید؛ اگر بیش از حد بر این رفتارتان اصرار کنید، ممکن است فرزندتان به این روش عادت کند و دیگر آن را واکنش تنبیهی رفتارهای ناپسندش نپندارد.

همان‌طور که اشاره شد، به تلاش کودک برای آشتی پاسخ ندهید چرا که کودکان پس از شنیدن تصمیم جدی والدین برای قهر، به تکاپو می‌افتند و با توسل به ترفندهایی تلاش می‌کنند، شرایط را بر وفق مراد خودشان سازمان دهند؛ مثلا ممکن است شروع به التماس کنند تا شاید آنها را ببخشید. اگر چه مشاهده تلاش و اصرار کودک برای بخشش و آشتی، اندکی سخت و دشوار است، اما توصیه می‌کنیم بر احساسات خود غلبه کنید و هرگز برنامه قهر و سکوتتان را نشکنید. صبور باشید و اجازه دهید مهلت قراردادی‌تان به سر آید، چه بسا اگر فرزندتان موفق به انصراف شما از تنبیه شود، نه تنها عادت می‌کند از التماس کردن به‌عنوان ابزاری برای فریب یا تحت‌فشار قراردادنتان استفاده کند بلکه به مرور زمان یاد می‌گیرد، چگونه اختیارتان را به دست بگیرد و برشما تسلط یابد. بی‌تردید این وضعیت در آینده برای والدین نه تنها عین استیصال و درماندگی تعریف می‌شود بلکه چارچوب تربیت را از دستشان خارج می‌کند.

بسیار تلاش کنید تا قبح قهر فرو نریزد و همچنین ضمن قهر کردن،‌ مواظب رفتار و کلامتان باشید. توهین، یادآوری مدام صفات بد و تحقیر کلامی و غیر‌کلامی کودک ممنوع است. یادتان باشد شما قهر کرده‌اید تا فرزندتان متوجه رفتار نامطلوبش شود و در نهایت آن را اصلاح کند. پس شایسته نیست با رفتار نامطلوب خود، رفتار ناشایست دیگری را به او آموزش دهید.

پس از اتمام دوره قهر، در نشستی صمیمانه درباره رفتارهای کودک گفت‌وگو کنید. اجازه دهید کودک در باره علت رفتار خود توضیح دهد. اگر جایی نیاز به اصلاح است، راهنمای کودک شوید و رفتارهای صحیح را به او آموزش دهید.