از دیرباز تاکنون ایرانیان سودای توسعه و پیشرفت در سر داشتند. برنامههای موسوم به «برنامه توسعه» تجلی این سوا در وجوه برنامهریزی و بوروکراتیک بوده است. به طور مشخص سازمانهای برنامهریزی کشوری در ایران محل تجمیع نخبگان حوزههای مختلف دیسیپلینی علوم بوده که سرآمد آنها را اقتصاددانان و مهندسان تشکیل میدادند.