در همه ادیان توحیدی، روزهداری یکی از مناسکی است که از طریق آن، مومنان تلاش میکنند با تزکیه نفس خود به خداوند نزدیک شوند، به گفته محمد رضا حسنبیگی کارشناس فرهنگ عامه، در ایران باستان و دوره هخامنشیان گروه جاویدان در روزهایی از سال روزه میگرفتند تا برای روزهای سخت که غذا و آب به سختی یافت میشود، دوام بیاورند.