مقابله با آسیبهای اجتماعی در ایران به نوعی وارونهسازی واقعیت است، چون دولتها به عنوان نماد قدرت و حاکمیت قرار است منابع کشور را به صورت عادلانه به شهروندان تخصیص دهند نه این که تقسیم منابع کنند. طرح جمعآوری کودکان کار و خیابان نمونهای از این وارونهسازیهاست، چراکه همان منابع قدرت عامل پدید آمدن این آسیب اجتماعی است.