در اواخر جنگ جهانی اول، ایران دچار قحطی شد و ضایعات ناشی از این قحطی به جایی رسید که در خود پایتخت همه روزه عدهای پیر و جوان از گرسنگی تلف میشدند. راجع به شدت این قحطی مرحوم میرزا خلیل خان ثقفی (اعلمالدوله) طبیب دربار سلطنتی شرحی بسیار موثق در خاطرات پراکنده خود تحت عنوان «مقالات گوناگون» آورده است که عیناً در اینجا نقل میشود: