پیکسل‌های پیکساری سونی

اگر یک بازی باشد که ثابت کند هنوز هم رمقی در رگ‌های سبک پلتفرمر یا سکوبازی سه‌بعدی مانده، همین «رچت و کلنک» است. این قسمت از این گیم، بیشتر از این‌که بازآفرینی باشد، یک بازگشت به سبک، احیا و به‌روزرسانی این عنوان، در عین حفظ سلاح خلاقانه، جهان‌های بیگانه و طنز بامزه‌اش است. احیای یک فرنچایز قدیمی‌، ریسکی است که کمتر سازنده و ناشری به آن تن می‌دهد، اما این بار اتفاق افتاده و درست هم رخ داده است.

کد خبر: ۹۰۳۹۰۹

رچت و کلنک در اصل نسخه به‌روز شده عنوان کلاسیک کنسول PS2، با بهینه‌سازی‌های فنی است. باز هم با دنیایی مملو از موجودات بانمک بیگانه طرف هستیم و با سفر چندگانه رچت و کلنک به سیاره‌های متعدد. مانند قسمت‌های پیشین، سلاح‌های فوق‌العاده خلاقانه و جالبی در بازی وجود دارد که هر کدام استفاده‌های متنوعی در نبرد دارد. اسلحه پیکسلایزر، دشمنان را به نسخه‌های هشت بیتی خودشان تبدیل شده و سپس به شکل مربع‌های رنگی منفجر می‌کند. Bomb Glove باز هم به‌عنوان یک نارنجک‌انداز قوی برای دست به سر کردن گروهی دشمنان بازگشته است. Groovitron نیز دشمنان را به ادا و اطوار واداشته و حواسشان را از حمله کردن می‌زداید. هر سلاح قواعد و خاصیت‌های خود را داشته و هرکدام به یک درخت ارتقای قوی مجهز است که به قابلیت‌ها و جذابیت‌های آنان می‌افزاید.

تعداد گجت‌ها نیز کم نیست؛ برای مثال با یک دستکاری خاص می‌توان کلنک را به جت پک تبدیل کرد یا به‌عنوان یک نمونه دیگر می‌توان به دستگاه تخطی (Trespasser) اشاره کرد که با آن و از طریق یک مینی‌گیم کوتاه می‌توان به مناطق جدید راه پیدا کرد. از آنجا که هر مرحله از ترکیبی خاص از آیتم‌های گردآوری شده بهره می‌گیرد، آیتم‌ها را می‌توان به سلاح‌ها ارجح دانست. برای تسریع روند بازی، بخش‌های کلیدی در تعدادی نقاط تعامل در رسته رچت مشخص می‌شوند و بازیکن را برای استفاده و ارتقای سلاح راحت می‌گذارند.

مانند بیشتر بازی‌های این سبک، خیری در هر مرحله نهفته است که با بازگشت به آنها و جستجو با آیتم‌های نویافته، آنها را خواهید یافت. با این‌که این نسخه، عمدتا از همان نقشه‌ها و فضای محدود نسخه اول بهره برده، وسعت عمودی زیادی به بازی داده شده که کنار عناصر مخفی بیشتر و ماموریت‌های فرعی در هر مرحله، جذابیت تازه‌ای به این بازی کلاسیک بخشیده است.

داستان بازی مطابق همان چیزی است که در قسمت‌های دیگر آن نیز دیده‌ایم. در هر مرحله، سیاره‌ای تازه به مشکل برخورده و رچت و کلنک نیز برای نجاتش اقدام می‌کنند. با این‌که ماموریت‌ها بندرت تغییر می‌کنند، طریقه انجام آنها با یکدیگر تفاوت دارد. ممکن است در یک مرحله در نزاعی فضایی درگیر شده و وادار شوید با سفینه خود به جنگ سفینه‌های دشمن بروید و در مرحله‌ای دیگر، معمایی بی‌سر و صداتر را برای کلنک تجربه کنید.

رچت و کلنک از آن طنزهای خاص و بانمک لورل هاردی مانند را در خود دارد. شخصیت‌ها با جسارت نسبت به بازی بودن خود معترف هستند. چنین جُک‌سازی‌هایی به مهارتی خاص نیاز دارد تا درست از آب در بیاید و دست اندرکاران Insomniac مثل همیشه از پس آن برآمده‌اند. تمام شخصیت‌های بازی، بخصوص شخصیت منفی آن، روح و جان خاصی دارند که بازیکن را شیفته خود می‌کند. کاپیتان کوآرک که نقش منفی اصلی داستان است، در طول ماجرا، خاطراتش را از رویارویی‌هایش با رچت بیان می‌کند و گاهی نظراتی می‌دهد که انتظارش را نداریم. برای مثال ممکن است هنگامی که به در بسته می‌خورد، با نظر او راجع به نبود ابزار لازم در دستان رچت برخورد کنیم که جالب و مفید است.

همان‌طور که گفته شد، این خواص جذاب را تمام شخصیت‌های بازی دارند. برای مثال، مکانیکی که سفینه رچت را برایش تعمیر کرده، ابراز امیدواری می‌کند که در بازآفرینی بعدی او را ملاقات کند! جای شکرش باقی است که این شخصیت‌ها تا این حد پولیش شده و جذاب هستند، چون داستان بازی که برای دورانی بسیار ساده‌تر از دوران کنونی طراحی شده بود، کشش و گیرایی لازم را ندارد. این را می‌توان به خوبی‌های دیگر روایت بازی بخشید، اما قطعا از پایان سرسری و نه‌چندان تاثیرگذارش نمی‌توان براحتی چشم پوشید.

شاید ندانید تاکنون بارها به دلیل توانایی «اینسومنیاک گیمز» در ساخت انیمیشن‌های ممتاز، به آن لقب پیکسار صنعت گیم را داده‌اند. در این نسخه نیز می‌توانید مصداق این قیاس خوشایند را ببینید. انیمیشن‌ها حسابی نرم و روان است و میمیک شخصیت‌ها واقعا به دل می‌نشیند. صداپیشگان نیز کم نگذاشته و به این شخصیت‌های انیمیشنی جان بخشیده‌اند.

گرافیک بازی تا حدی خوب است که شاید بتوان آن را از بهترین ارکانش به شمار آورد؛ حتی با این‌که همه چیز بی‌نقص نیست. طراحی هر سیاره با سیاره قبل متفاوت بوده و رنگ‌آمیزی‌های شاد و خوش‌نقش آنها چشمنواز است. طراحی شخصیت‌ها نیز با خصیصه‌ها و صداهایشان همخوانی دارد و همین آنها را به یاد ماندنی‌تر می‌کند.

گول بازآفرینی نصفه نیمه را نخورید! رچت و کلنک به همان اندازه جذاب و فرح‌بخش است که بازی کلاسیک سال 2002 بود. اگر دنبال یک گزینه عالی برای کوچک‌ترهای خانواده هستید یا مثل ما دوست دارید انرژی منفی خود را با یک اثر سرحال خالی کنید، این بازی را امتحان کنید.