ما باید دین را با شیوههای زیبا به کودکان و نوجوانان آموزش دهیم، نه با روشهای سخت و غیرقابل دسترس. کسانی که دین را آموزش میدهند نیز خود باید اهل عمل باشند و میان تعلیمگیرندگان مقبولیت داشته باشند. یکی از غلطترین شیوههای آموزش دینداری به بچهها تهدید و ترساندن آنهاست، مثل والدینی که برای واداشتن فرزندان به خواندن نماز میگویند درصورت ترک نماز سوسک میشوند!
به اعتقاد من برای دیندارکردن کودکان و نوجوانان هیچ راهی از روشهای جذاب مثل جوک گفتن یا بازی کردن یا رابطه برقرارکردن با اشیا و محیط پیرامون موثرتر نیست مثل وقتی که سعی داریم اسرافکردن را مذمت کنیم و آنگاه از زبان اشیا با بچهها حرف میزنیم و از قول آنها میگوییم مگر ما چه گناهی کردیم که شما ما را دور میاندازید. البته این کارها را باید از سنین پایین برای کودکان انجام داد تا آنها کمکم با معنویات اخت شوند نه این که در کودکی آنها را رها کنیم و وقتی شخصیت آنها شکل گرفت سعی کنیم آنها را به راهی دیگر هدایت کنیم.
کسانی که دین و مذهب را به کودکان میآموزند، باید از مزایای دینداری با آنها سخن بگویند وکاری کنند تا آنها خودشان به این نتیجه برسند که باید افراد دینداری باشند، چون تاثیرات این روش بادوامتر است. فضای عرضه دین نیز باید دور از تشنج و اجبار و سرشار از تشویق باشد، درست مثل خداوند که کارهای ناشایست انسان را یکبار جزا میدهد و پاداش کارهای نیک او را چند برابر میکند.
حجتالاسلام روحالله دوستی
کارشناس مذهبی
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد