حرف‌های ناگفته زیادی مانده است

این روزها مشغول انجام چه کاری هستید؟

مشغول نوشتن جلد سوم سه گانه ام هستم که دو جلد آن «شاه بی‌شین» و «آه با شین» پیش از این توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است.

«آه با شین» برنده جایزه جلال آل احمد هم شد اما در نشست نقد و بررسی اش با انتقاداتی روبه رو شد. نظر شما نسبت به این انتقادات چیست و چقدر این کتاب را در برقراری ارتباط با مخاطب موفق می‌دانید؟

من به عنوان یک نویسنده بیشتر دنبال دیدن بازخوردهای کتابم میان مردم هستم و نظر آنها برایم خیلی مهم است. خوشحالم که هر دو جلد از این سه گانه را مردم دوست داشته و با آن ارتباط برقرار کرده‌اند. اما درباره جلسه نقدی که برگزار شد متاسفانه باید بگویم حرف‌های مطرح شده هیچ بنیان علمی نداشت و انتقادات کاملا بدون سند و مدرک ارائه شد. متاسفانه انتقاد کردن طی سال‌های گذشته در جامعه ما کار خیلی راحتی شده است. به خودمان زحمت نمی‌دهیم اصول اساسی نقد را رعایت کنیم و بسیاری از منتقدانی که خود نویسنده هم هستند فقط از دیگران انتقاد می‌کنند اما خودشان برای نوشتن رمان درباره انقلاب دست به قلم نمی‌شوند. جالب است نویسنده‌ای خودش را از جریان انقلاب می‌داند و با همه وجودش می‌نویسد، اما مورد انتقادات نادرست قرار می‌گیرد، ما در طیف مقابلمان شاهد این هستیم که آثار ضعیف یکدیگر را هم بالا می‌برند، پشتش می‌ایستند و می‌گویند کار خوبی است آن وقت ما با هم چنین برخوردهایی داریم! در این شرایط بهتر است آدم کار خودش را بکند و بکوشد با دقت نظر اثر خوب، قابل قبول و صادقی را ارائه کند.

شما قبلا بیشتر در عرصه شعر کودک فعال بودید، اما چند سالی است رمان برای بزرگسالان می‌نویسید. این امکان وجود دارد که دوباره سمت شعر کودک و نوجوان برگردید؟

شعر کودک و نوجوان یک مهارت خاصی را می‌خواهد که در گذر زمان به دست می‌آید. هم ذوق و احساس می‌خواهد و هم تبحر. من در این عرصه کارهای زیادی دارم که همه دیده شده‌اند. حالا هم هر وقت حرف تازه‌ای در این عرصه داشته باشم برمی‌گردم و دوباره می‌نویسم. اکنون تمرکزم را روی تاریخ معاصر گذاشته‌ام. به نظرم تاریخ معاصر گنجی است که کمتر دیده شده است. همیشه درگیر سطح مانده‌ایم و به عمق آن نپرداخته‌ایم.

به نظر شما به کدام ابعاد تاریخ معاصر کمتر پرداخته‌ایم؟

دفاع مقدس و انقلاب. هنوز حرف‌های ناگفته زیادی از این دوران مانده که کسی سراغش نرفته یا عمیق به آن نپرداخته است. انقلاب اسلامی هویت جمعی و ملی ماست که نویسنده نباید به آن بی اعتنا باشد. بی‌شک جهان هم از این منظر تشنه دیدن ماست.

جلد پایانی سه‌گانه‌تان هم به دوره تاریخ معاصر می‌پردازد؟

این جلد در واقع تکمیل کننده دو جلد قبلی است و می‌توانم بگویم سرگذشت نسل ماست و به نوعی نوستالژی از نسل خودم و کسانی است که در آن دوران و بعد از انقلاب زندگی کرده‌اند.

نام این کتاب را انتخاب کرده‌اید؟

بله اما طبیعی است که آن را لو ندهم. در هر صورت فکر می‌کنم کتاب به نمایشگاه سال آینده برسد و نامش هم اعلام شود.

زینب مرتضایی‌فرد

فرهنگ و هنر