ایمپلنت‌های سه بعدی، تضمین‌کننده جان کودکان

تراکئوبرونکومالاسی (tracheobronchomalacia) بیماری است که در آن دیواره‏های نای به شکل غیرطبیعی روی یکدیگر قرار می‏گیرند و با وخیم شدن این بیماری عوارضی را به‌وجود می‏آورد که در نهایت بر راه‏های هوایی فشار وارد و ساختمان تشریحی اطراف تراشه را مختل می‏کند.

کد خبر: ۸۰۰۸۲۰

در چنین شرایطی ساختار نای نرم می‏شود که البته خوش خیم است و همین عوارض موجب انسداد راه‏های هوایی می‏گردند. به همین علت این راه‏ها بخوبی پاکسازی نمی‏شوند و فرد همواره به عفونت‏های ریوی مکرر مبتلاست. در حال حاضر از میان 2200 کودکی که در جهان متولد می‏شوند، یک نفربه این بیماری مبتلا می‏شود. محققان برای مقابله با این بیماری ایمپلنت‏های (دستگاه‏های قابل کاشت در بدن) انعطاف‌پذیر/ قابل رشد و سه بعدی را ساختند که می‏تواند به کودکان مبتلا به تراکئوبرونکومالاسی کمک کند.

مواد به‌کار رفته در این ایمپلنت‏ها جذب‏شونده هستند و معمولا متناسب با ساختار نای کودک بیمار ساخته خواهند شد. این دستگاه روی سه کودک 3، 5 و 16 ماهه آزمایش شده و تاکنون هیچ‌گونه شکایتی مبنی بر ایجاد اختلال در بدن آنها ثبت نشده است. آنها دیگر نیازی به عمل برش نای و لوله‏گذاری که اغلب با ایست تنفسی و قلبی همراه است، ندارند. با توجه به نتایج بدست آمده کودکان مبتلا به این بیماری نسبت به سال‌های گذشته بخت بیشتری برای زنده ماندن پیداکرده‌اند. بهترین زمان برای این عمل و کاشت دستگاه چاپ سه بعدی در نای، 2 تا 3 سالگی خواهد بود؛ زیرا کودک در اولین مراحل رشد زندگی خود قرار دارد و چون دیواره‏های نای در این بیماران بسیار نرم است و با هر حرکتی روی هم قرار می‏گیرد، درنتیجه موجب انسداد مجرای تنفسی می‏شود و ایمپلنت سه بعدی استحکام آن را تضمین خواهد کرد.

باید خاطرنشان کرد این دستگاه فقط در بیمارانی نتیجه مثبت خواهد داد که در مرحله نه چندان پیشرفته بیماری هستند. در مراحل وخیم بیماری ممکن است کارایی چندانی نداشته باشد.