درباره دو «چ»: حاتمی‌کیا و سلیمانی

ابراهیم حاتمی‌کیا، یکی از مهم‌ترین مثال‌ها در این زمینه است. او علاوه براین‌که فیلمساز چیره دست و توانایی است و این را با ساخت فیلم‌هایی جذاب و ماندگار طی سال‌ها ثابت کرده، در خارج از دنیای آثارش نیز شخصیت محبوب و پرسروصدایی است.

حاتمی‌کیا گرچه مخالفانی هم دارد و عده‌ای سخنان صریح و شفاف او را برنمی تابند، اما نسبت به آنچه می‌گوید کاملا اعتقاد و ایمان دارد و از راهی که از سال‌های اولیه جنگ، قدم در آن گذاشته ذره‌ای عقب‌نشینی نکرده است. برای او همچنان دوربین، به مثابه سلاحی است برای دفاعی مقدس.

این پافشاری در توجه به ارزش‌ها و حرف‌های دلسوزانه در مصاحبه‌ها و انعکاس آن در قالب آثار، چند ماه پیش باعث شد تا سردار قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران پس از تماشای فیلم «چ» طی نامه‌ای به تمجید از حاتمی‌کیا بپردازد و بنویسد: «برادرم از طعنه‌ها و سرزنش‌ها نهراسید و به سیمرغ‌های دنیوی هم فکر نکنید و این راه را ادامه دهید. سیمرغ شما وجدان‌های بیدارشده براثر این حقیقت ارزشمند ارائه شده و اشک‌های غلتانی است که بر گونه‌ها جاری ساختید.»

حاتمی‌کیا هم بتازگی در گفت‌وگویی با شبکه خارجی «المیادین» که متن آن روز گذشته در فارس منتشر شد، بار دیگر از این نامه اظهارشگفتی و خشنودی کرد و گفت: آقای قاسم سلیمانی یک فرد ایده‌آل و کسی است که به‌دلیل این‌که از جنس و نسل چمران است، در خاطره‌هایم و رویاهایم جامی‌گیرد. او محدود به جغرافیای خاصی نمی‌شود، بلکه وسعت نظر دارد و می‌شود سایه‌اش را همه جا دید؛ طبیعتا وقتی ایشان از «چ» تعریف می‌کنند و «چ» را پسندیده بودند، برای من مایه مباهات است و احساس می‌کنم به نوعی قاسم سلیمانی در ادامه امثال چمران‌ها هستند که این اتفاق برایشان ارزش دارد و برایشان مهم است که از آن حرف زدند.

شهید مصطفی چمران، در بخشی از وصیت‌نامه‌اش، از عشق به پروردگار و آمادگی‌اش برای مرگ گفت‌ و نوشته بود: «همه چیز را ترک گفته‌ام. علایق را زیر پا گذاشته‌ام. قید و بندها را پاره کرده‌ام. دنیا و مافیها را سه طلاقه گفته‌ام و با آغوش باز به استقبال شهادت می‌روم.»

سلیمانی و حاتمی‌کیا هم عاشقانی هستند از تبار چمران و هرکدام شهادت و حق‌طلبی را در یک کارزار جستجو می‌کنند؛ اولی در میدان نبرد با دشمنان اسلام و دومی در عالم هنر.

بامداد محمدی ‌- جام‌جم