ساپورت همان لباس ناامیدی است

شرق : پایه‌داران
چهارپایه‌ها: چهارپایه‌ها فرمانبر هستند. سال‌هاست قبول کرده‌اند که دیگران پایشان را بگذارند روی سر آنها و ازشان بالا بروند و بعد چهارپایه‌ها را فراموش کنند. چهارپایه‌ها نشیمن‌نهاد هستند.
سه‌پایه‌ها: سه‌پایه‌ها قیافه درب‌وداغانی دارند و طوری هستند که انگار به هیچ‌کاری نمی‌آیند اما همه کارها زیر سر آنهاست.

جایی که چهارپایه‌ها خیال می‌کنند اگر نباشند کارها پیش نمی‌رود، یک سه‌پایه وارد می‌شود و کار را به‌صورت آچاری جمع می‌کند. سه‌پایه‌ها به‌راحتی جابه‌جا می‌شوند و هیچ‌جا ثابت نمی‌مانند. برخلاف چهارپایه‌ها که در قالب‌های نشیمن‌نهاد و در جمع‌های دونفره، سه‌نفره و بیشتر دیده می‌شوند، (حتی ممکن است هزارتا صندلی چهارپایه‌دار کنار هم تجمع کنند) اما سه‌پایه‌ها تک‌رو و تک‌خور و تک‌محور هستند.

هیچ‌کس تا به حال یک میز را ندیده که دورش شش‌تا سه‌پایه باشد. اما تا دلتان بخواهد چهارپایه‌ها می‌توانند در کنار هم به‌خوبی و خوشی زندگی کنند. سه‌پایه‌ها معتقدند از چهارپایه‌ها بیشتر می‌فهمند و تکامل‌یافته آنها هستند. چهارپایه‌ها هم برای سه‌پایه‌ها جوک می‌سازند که عقب‌افتاده هستند.
دوپایه‌ها: بدبخت‌تر از سه‌پایه‌ها ، دوپایه‌ها هستند که فکر می‌کنند چون دو پا دارند عقلشان از سه‌پایه‌ها و چهارپایه‌ها بیشتر می‌رسد و همه باید به حرفشان گوش کنند. اما توجه ندارند که چهارپایه‌ها و سه‌پایه‌ها یا متوسط نهادها، به‌هرحال روی پایشان بند هستند. دوپایه‌ها به درد کار خاصی نمی‌خورند چون نمی‌توانند روی پای خودشان بایستند.

یکی از مهم‌ترین دوپایه‌ها در طول تاریخ نردبان است که آن را هم باید تکیه بدهند به دیوار تا دیگران پله‌پله‌ از او بالا بروند. دوپایه‌ها و نردبان‌ها خیال می‌کنند به‌خاطر قد درازشان بخت بلندی هم دارند اما زهی خیال باطل. آنها حواسشان نیست که زیر برف و باران و آفتاب در حیاط و چسبیده به دیوار باید بمانند.

در حالی که سه‌پایه‌ها را (برخلاف تصوری که در اهمیتشان در جامعه دارند) در انباری یا زیرزمین می‌گذارند که به‌هرحال بهتر از زیر آفتاب و برف‌ماندن است. اما چهارپایه‌ها که مردمی‌ترین حالت موجودات پایه‌دار هستند، در تمام طول عمر خود در اتاق نشیمن، پذیرایی و... زندگی می‌کنند و حالشان از همه بهتر است، اما ممکن است فشار بیشتری رویشان باشد و همه رویشان فشار بیاورند.
یک‌پایه‌ها: در میان همه پایه‌داران، اوضاع یک‌پایه‌ها از همه خنده‌دارتر است چون خیال می‌کنند عقل‌کل هستند و باید رییس و پایه‌خوانده همه پایه‌داران باشند. اما عمرا. یک‌پایه‌ها وابسته‌ترین نوع پایه‌داران به دیگران هستند، آنها در بهترین حالت می‌توانند عصا بشوند که عصاشدن هم چندان افتخاری ندارد.

اعتماد : ساپورت همان لباس ناامیدی است

من: لاریجانی خطاب به نمایندگان معترض گفته که اگر استبداد بد است استبداد اقلیت بدتر است.
موسیو شیطان: یعنی چی اگر؟ یعنی ممکن است بد نباشد؟
من: نه حتما می خواسته بگوید بد است خیلی دیپلماتیک بیانش کرده.
موسیو شیطان: خدا را شکر آن دیپلمات برزیل رفته نمی خواست تفاوت فرهنگی انواع استبدادها را حالی مان کند.
من: ول کن آن ماجرا را.
موسیو شیطان: حالایعنی اگر ما در تاریکخانه پنج نفر مستبد بشویم و استبدادمان را بزنیم تو سر یک نفر دیگر بدی اش کم می شود؟
من: با محاسبات ایشان بله.
موسیو شیطان: خب من اعتراض دارم یعنی ما که به رای عدم اعتماد و استیضاح فرجی دانا اعتراض داریم دیکتاتور محسوب می شویم؟ اصلاخود نماینده ها هم خیلی هاشان معترض رای مجلس هستند .
من: به کدام مجلس؟ ختم یا عروسی؟
موسیو شیطان: اصلامی شود گفت کسانی که به روح اعتقاد دارند دیکتاتور هستند چون کسی که به روح اعتقاد ندارد به مجلس و شورا معتقد است.
من: عجب فرآیند پیچیده و فلسفی ای شد. باید یک دانشجوی بورسیه پیدا کنیم که ریز شود تو این مساله.
موسیو شیطان: دانشجوی بورسیه نه تو را به خدا. با این داستان بورسیه ها. معلوم نیست علمش را دارد. ندارد...
موسیو شیطان: اگر دولت بجنبد به زودی موضوع دانشجویان بورسیه غیرقانونی حل می شود.
من: دولت که گذاشته پشتش حسابی. جهانگیری که گفته اگر 10 وزیر علوم هم تغییر کند باز بورسیه ها را پیگیری می کنیم.
موسیو شیطان: موضوع بورسیه ها مگه مثلث برموداست که 10 وزیر علوم ناپدید شوند ؟
من: جهانگیری که گفته عملکرد وزیر سابق علوم، تحقیقات و فناوری طی 10 ماه وزارتش عمل به منشور دولت تدبیر و امید بود.
موسیو شیطان: یعنی رای عدم اعتماد مجلس به وزیر که بود هیچ به منشور دولت تدبیر هم بود؟
من: حالابه قول فرجی دانا لباس ناامیدی نپوشید. درست می شود.
موسیو شیطان: لباس ناامیدی چی هست؟ ساپورت است؟
من: وزیر کشور که گفت تا چند وقت پیش نمی دانستم ساپورت چیست؟

کیهان : چراغ (گفت و شنود)

گفت: این روزنامه‌های زنجیره‌ای و اصلاح‌طلبان مدعی حمایت از رئیس‌جمهور چرا در سالگرد دولت ایشان، به جای شرح موفقیت‌های دولت یازدهم، همه تیترها و مقاله‌ها و گزارش‌های خود را به مسائل حاشیه‌ای خودشان اختصاص داده‌اند؟!
گفتم: آنها فقط تظاهر می‌کنند که حامی دولت هستند و با یک نگاه متوجه می‌شوی که هیچ‌وقت منافع حزبی خودشان را برای دولت آقای روحانی هزینه نکرده و نمی‌کنند!
گفت: وقتی هم که به آنها اعتراض می‌شود، هر کدامشان تقصیر را به گردن دیگری می‌اندازد.
گفتم: چه عرض کنم؟! دو تا برادر دراز کشیده و می‌خواستند بخوابند. اولی به دومی گفت؛ پاشو چراغ را خاموش کن! و دومی گفت؛ خودت پاشو! و خلاصه بعد از کلی جر و بحث قرار شد ساکت باشند و هرکس اول حرف زد، چراغ را خاموش کند.

سه روز گذشت و هیچ‌کدام از جای خود تکان نخوردند، همسایه‌ها نگران شدند و فکر کردند هر دو مرده‌اند. اولی را غسل و کفن کردند و هنگامی که به سراغ دومی رفتند، فریاد زد من زنده‌ام! و برادر اولی کفن را کنار زد و گفت؛ حرف زدی! پس پاشو چراغو خاموش کن.