دژاگه: با 110 درصد توانمان جنگیدیم

اشکان باید بیرون می‌آمد چون کمتر از انتظار بود. تعصبش به پیراهن تیم ملی کشورش آنقدری بود و هست که به خاطر بازی معمولی‌اش موقع خارج شدن، سرش را بالا نیاورد و با چهره‌ای درهم رفته روی نیمکت بنشیند، اما این ناراحتی برایش کافی نبود و او را ارضا نمی‌کرد. اشکان باید جور دیگری خودش را نشان می‌داد تا هم خودش راضی شود و هم مردمی که پشت تیم ملی بودند. بازی با آرژانتین برایش بهترین فرصت بود. این بار او همان دژاگهی بود که می‌شناختیم؛ جنگنده و دونده با کمترین اشتباه. او بارها به سمت دروازه آرژانتین یورش برد که یک‌بار داور ناکامش کرد و بار دیگر رومرو، دروازه‌بان حریف.

اشکان پس از بازی در حالی که نفس‌هایش به زحمت بالا می‌آمد، اما بازهم نتوانست ناراحتی‌اش را پنهان کند. وی در پیامی به مردم ایران و هواداران تیم ملی گفت: «همه تیم مقابل آرژانتین عملکرد بسیار خوبی داشتند، اگر دیده باشید ما تا آخرین ثانیه با 110 درصد توان و با قلبمان جنگیدیم، اما این فوتبال است. ما تقریبا در تمام طول بازی مسی را تحت کنترل خود داشتیم، اما مسی، مسی است و بازیکنی است که می‌تواند با یک حمله همه چیز را تغییر دهد. حالا تمرکز روی آخرین بازی مقابل بوسنی است. از همه شما به خاطر حمایت قدرتمندانه‌تان تشکر می‌کنم.»

نیمی از امید ما برای صعود به بازی آخر در برابر بوسنی دوخته شده و نیم دیگر آن در میان پای بازیکنان نیجریه و آرژانتین رد و بدل می‌شود. اگر همان ایران مقابل آرژانتین باشیم و اشکان دژاگه با همان تصعب و جنگندگی به میدان بوسنی بیاید، رویای صعود از گروه دور از دسترس نیست.