شانس آوردیم!

روز تاسوعا دو هزار نفر آمدند شعار دادند: زنده‌باد خمینی، مرگ بر دشمنان وی، روز عاشورا همین‌طور شعار دادند.
اگر آن روز دست به تفرقه می‌زدیم مردم زیاد زیر دست و پا می‌رفتند خود بنده با همه خطری که مرا تهدید می‌کرد شب عاشورا رفتم به چند مجلس روضه و باعث تعجب آخوندان می‌شد. تصمیم ما بر این بود که روز شنبه خمینی را در قم و قمی را در مشهد بگیریم ولی اتفاقی افتاد که باعث شد زودتر بگیریم. دو چیز اتفاق افتاد. 1 خمینی در قم بر منبر رفت و هتاکی زیاد به اعلیحضرت کرد. 2 خبر دیگر آن که قم و مشهد با هم همصدا بشوند و کار خیلی سخت بشود، لذا دیشب 4 بعد از نیمه‌شب خمینی را گرفتیم و امروز صبح در مشهد قمی را گرفتیم و چون خبر به تهران رسید بلوا شروع شد و ما شانس آوردیم زیرا اینها تشکیلات قوی داشتند و کوچک نیست. با آن که از صبح عده‌ای مجروح و کشته شدند معذلک هنوز هستند و این خیلی عجیب است. یک وقت فکر می‌کنم خبری اتفاقی بود و تمام شد ولی معلوم است خیلی عجیب بوده‌اند. (ص22)‌

ژست تاثرآمیز

دکتر محمد باهری وزیر دادگستری در سال 1342 درباره کشته‌شدگان این واقعه و چرایی برقراری حکومت نظامی در هیات دولت چنین اظهار نظر می‌کند:

اولا که عده‌ای از هموطنان ما کشته شده‌اند. خیلی جای تاسف است ژست تاثرآمیزی برای کشته‌شدگان گرفته بشود، در ثانی این‌که به هر صورت ما در اینجا غیر از افتخار خدمتگزاری اعلیحضرت و مردم ایران افتخار دیگری نداریم. ما اگر دفاع می‌کنیم دفاع از حکومت خودمان نیست ما دفاع از تزی می‌کنیم که سعادت ملت ایران در آن است. وقتی ما برای مردم کار می‌کنیم، بنابراین، اگر عده‌ای که در نظم اخلال می‌کنند تلف بشوند نباید بترسیم.
به نظر من حکومت نظامی ضرورت دارد و از نظر امنیت شهر از نظر عبور و مرور و از نظر تعقیب این افراد اگر حکومت نظامی نشود محاکمه در دادگاه‌های ارتش هم تشریفات زیاد دارد، ولی در محاکم حکومت نظامی می‌توان زودتر به گناه اینان رسید.

اثر حکومت نظامی در دنیا هم بد نخواهد بود و پرستیژ ما از میان نخواهد رفت. حکومت نظامی می‌کنیم که ارتجاع را سر جایش بنشانیم خاصه آن‌که چند روز طول می‌کشد و تمام می‌شود. (ص‌23)

متن کامل مذاکرات هیات دولت طاغوت در پانزده خرداد 1342
دفتر هیات دولت و روابط‌ عمومی ‌نخست‌وزیری‌