نقد و بررسی کتاب «حاء، سین، نون»

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای امید، در نشست نقد و بررسی کتاب «حاء، سین، نون»، فرحناز علیزاده ضمن خوش آمدگویی به حضار، توضیحاتی در خصوص کتاب ارائه کردو گفت: یکی از نکات ابتکاری کتاب نامگذاری فصول کتاب با حروف است که با کنارهم گذاردن آن کلمات یک حرف زیبا ساخته می شود.

وی ضمن بیان خلاصه ای از کتاب، آن را یک داستان تحلیلی در خصوص دلایل قبول صلح امام حسن مجتبی ( ع ) دانست و تعدد منابع در نوشتن این کتاب را دلیلی بر پژوهش گسترده نویسنده عنوان داشت.

در بخش دیگری از این برنامه سیدعلی شجاعی نویسنده کتاب، به قرائت قسمتی از کتاب پرداخت.

محمدرضا بایرامی یکی از منتقدان این برنامه بود. وی کارهای اینگونه را عرض ارادتی از سوی نویسندگان عنوان و نگاه نویسندگان را در موضوعاتی از جنس موضوع کتاب محدود ارزیابی و اذعان داشت با توجه به موضوع کتاب هایی از این قبیل که شخصیت اصلی معصوم است دست نویسنده بسته است و به نظر می آید در این مقوله نمی توان رو به ادبیات داستانی آورد در حالی که در کتاب حا،سین نون نویسنده با هوشمندی این کار را انجام داده است.

این منتقد در قسمتی دیگر از سخنانش برگ برنده نویسنده را وجود دور تند در سیر وقایع دانست.

بایرامی دیگر نکات برجسته کتاب را استفاده از دیالوگ های محکم و کلمات قصار عنوان کرد.

فرحناز علیزاده در قسمتی دیگر از سخنانش به ادبیات غرب نظر انداخت و به بررسی مشکلات سبک های ادبی غربی در بیان زندگی بزرگان پرداخت و استفاده از تخیل را در منابع غربی رایج دانست.

وی در ادامه، آشنایی با متون قدیمی را لازمه درک و فهم بهتر موضوع کتاب دانست  و بر استفاده از تخیل برای برقراری ارتباط با نسل جوان تاکید کرد.

بایرامی کاربرد تخیل را کمک به ماندگاری بهتر کتاب در ذهن خواننده دانست مشروط بر اینکه فضاسازی بهتری ایجاد کند و به واقعیات لطمه نزند.

این منتقد در بخشی از سخنانش شخصیت های داستان را سیاه سفید و خاکستری دانست و از حضار پرسید نوشتن درباره کدام یک راحت تر است؟.

وی نوشتن درباره شخصیت های سیاه را ساده تر دانست.

بایرامی در بخشی از سخنانش به مشکلات نویسندگان در خلق ساختارهای ادبی پرداخت.

علی شجاعی نویسنده کتاب دستمایه داستانش را دید جدید و تحلیل جدید از صلح امام حسن دانست.

وی در بخش دیگر از سخنانش بیش از نیمی از کتاب را تخیل عنوان کرد.

فرحناز علیزاده در رابطه با تحلیلا این کتاب به بیان صحنه های ماندگار و تخیل در قسمت های مختلف کتاب پرداخت.

این منتقد افزود: در این قبیل کتاب ها نباید دنبال چه شد بود بلکه باید دنبال چرا چنین شد باشیم وی سپس به بیان مثال هایی از سوال چرا چنین شد در قسمت های مختلف کتاب پرداخت.  

علیزاده ارتقاء فرهنگی جامعه را نیاز ارتقاء فرهنگ داستان نویسی دانست و کتاب «حاء، سین، نون» را کتابی مورد تایید عنوان کرد و افزود: یکی از نکات ضعف کتاب، عدم تعیین دقیق چرا چنین شد و بعد چه شد عنوان کرد و کتاب را سردرگم میان این دو عنوان کرد.

بایرامی بخشی از اشکالات کار را ناشی از ارائه تصویر تحلیلی عنوان کرد.
 
سید علی شجاعی در بخش دیگر از سخنانش استفاده از راویان مختلف رابرای امکان مانور بیشتر در خلق صحنه ها  و توصیف صحنه ها  مناسب دانست.

وی، وجود معصوم را مانع استفاده از شخصیت دانای کل در روایت ماجرا دانست و عدم استفاده از سوم شخص را نیز به دلیل تنوع صحنه ها و انگیزه ها دارای محدودیت دانست.

شجاعی در پایان خود را در مسیر رشد در راه نویسندگی دانست.