اگر به فضا پرتاب شوید چه خواهد شد؟

داستان اصلی این فیلم هالیوودی، وقوع حادثه‌ای برای فضانوردانی است که در راهپیمایی فضایی مشغول نصب تجهیزاتی روی تلسکوپ هابل هستند که بقایای سفینه‌ای روسی با آنها برخورد می‌کند و در نتیجه، آنها به درون فضای لایتناهی پرتاب می‌شوند، اما به راستی اگر کسی به فضا پرت شود چه عاقبتی در انتظارش است؟ سازمان فضایی ناسا از فضانوردان خود می‌خواهد تسمه‌های خاصی به خود متصل کنند، در حالی که گاهی وزنه‌هایی نیز به لباس فضانوردان متصل می‌شود، اما اگر کسی این تمهیدات ایمنی را رعایت نکند چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا عاقبت کار واقعا خطرناک است؟

در چنین حالتی فضانورد ممکن است با نیرویی به فضا پرتاب شود و در شرایط بی‌وزنی حاکم بر آنجا، احتمالا مدتی دور خود خواهد چرخید. جالب اینجاست که در چنین شرایطی لگد زدن یا تقلا کردن فایده‌ای ندارد. حتی اگر فرد زاویه و شتاب درستی داشته باشد، احتمال برخورد با جو زمین دور از انتظار نخواهد بود که در چنین حالتی نتیجه‌ای جز سوختن در انتظار فضانورد بخت برگشته نیست.

به همین علت ناسا پروتکل‌های متعددی برای استفاده از ابزارهای ایمنی دارد تا اتفاقی ناگوار برای فضانوردانش روی ندهد. حتی ابزار جت‌پکی (Jetpack) برای حفظ ایمنی این افراد در نظر گرفته شده است که SAFER نام دارد. هدف از طراحی این جت‌پک همانا ساخت ابزاری است که می‌تواند به طور خودکار همه نیروهای وارده بر فرد را مهار کند و وی را در حالتی باثبات قرار دهد. طرح ناسا بر این پایه استوار است که فضانورد بتواند وضع خود را تعیین و حفظ کند و به حالت دلخواه درآورد تا در نهایت در محدوده‌ای ایمن باقی بماند. با این حال، جت‌پک نیز خالی از خطر نیست. این ابزار حدود 5‌/‌1 کیلوگرم سوخت در خود دارد که نه‌تنها فشاری مضاعف بر دوش‌ فضانوردان است، بلکه از سوی دیگر اگر به طور ناخواسته فرد با فضانورد دیگری برخورد یا این که خدای ناکرده هوا به این سوخت قابل اشتعال نفوذ کند، عاقبتی خطرناک‌تر در انتظار او خواهد بود. در این صورت است که هیچ پروتکلی نمی‌تواند به داد قربانی برسد.

در کل باید بدانیم اگر فضانوردی به فضا پرت شود کمکی در کار نیست و شاتل‌های فضایی که می‌توانستند روزگاری به کمک بیایند، اکنون مدت‌هاست در گوشه موزه‌های هوایی خاک می‌خورند و دوران بازنشستگی خود را روی زمین سپری می‌کنند. پس تنها کاری که فضانورد بخت برگشته می‌تواند انجام دهد، همان چرخ خوردن در فضاست تا این که ذخیره 5‌/‌7 ساعته اکسیژن به اتمام برسد.

حسین ملک محمدی

منبع: پاپیولار ساینس