11 سپتامبر 2001 ؛ روزی که رجوی بن لادن را تحسین کرد

 به گزارش بولتن نیوز به نقل از انجمن دفاع از قربانیان ترور، سه شنبه، 11 سپتامبر 2001 ساعت هشت و چهل و شش دقیقه صبح، یک فروند هواپیمای بوئینگ ۷۶۷ شرکت هوایی آمریکن ایرلاین به یکی از برج های تجارت جهانی اصابت کرد. 81 مسافر هواپیما در دم جان باختند. 91 هزار لیتر سوخت آن نیز شعله های آتش را در برج افروخته کرد . شانزده دقیقه بعد هواپیمای دیگری با ۵۶ مسافر به برج دوم سازمان تجارت جهانی برخورد کرد. ستون های فولادی برج ها در اثر آتش ناشی از برخورد و سوخت فراوان هواپیماهای انتحاری آب شد و کمتر از یک ساعت به شکل حیرت انگیزی فرو ریختند. کمی بعد هواپیمای دیگری به ساختمان پنتاگون اصابت کرد. حدود یک ساعت بعد یک هواپیمای مسافربری دیگر در ایالت پنسیلوانیا در اثر درگیری میان ربایندگان و مسافرین سقوط کرد.

حوادث هولناک 11 سپتامبر افکار عمومی جهان را در بهت و تاثر عمیق فرو برد. اما در این میان تنها فاتحان حوادث نبودند که به دیدن صحنه برخورد هواپیما ها به برج های تجارت جهانی به وجد می آمدند. مسعود و مریم رجوی از رهبران فرقه تروریستی مجاهدین خلق نیز چنین حالی داشتند؛سراسر شعف، هیجان و خوشحالی. آنها دستور دادند شیرینی در بین ساکنان پادگان اشرق توزیع شود. مجلس رقص و پایوبی برگزار شده و اعضاء شعار مرگ بر آمریکا سر دهند.

آرش رضایی عضو سابق گروهک منافقین در این خصوص می نویسد: پس از بازدید بدنی طبق معمول یک ساعتی داخل سالن منتظر ماندیم تا مسعود و مریم ( رجوی ) آمدند و یکسری کف زدن های تکراری و شعارهای توخالی داده شد . مسعود رجوی دستور داد تا فیلمی که از سی ان ان ضبط شده پخش شود. دو عدد وایت اسکرین بزرگ نصب بود فیلم به دستور رهبر عقیدتی مجاهدین خلق پخش شد. یک هواپیمای مسافربری به ساختمان تجارت جهانی در نیویورک برخورد کرد. طبق فضایی که مسئولین مجاهدین ساخته و پرداخته بودند بچه ها کف زدند و خوشحالی می کردند. یک چیز جلب توجه می کرد مریم نیز همراه نفرات کف می زد ولی مسعود دست به کمر و ژست گرفته بود گویی فرمانده عملیات انتحاری القاعده در ۱۱ سپتامبر خودش بوده ، دومین هواپیما نیز اصابت کرد باز حاضرین کف زدند وقتی برجها را نشان می داد که فرومی ریزند ابتدا مسئولین از جلو و پشت سرآنها نفرات بلند شدند و اینبار همراه کف زدن ، شعار مرگ برآمریکا سرداده شد. سپس مسعود گفت: بنازم به اسلام ، هیچ سلاحی و هیچ قدرتی در مقابلش توان مقابله نیست تازه این اسلام ارتجاعی بود که اینگونه خودش را نشان داد صبر کنید تا روزی اسلام انقلابی وارد عمل بشه. در همین حال مریم رجوی نیز عنوان کرد : بچه ها صحنه ها را که می دیدم فقط به این فکر می کردم که ما چقدر غنی هستیم اینهایی که اینکارها را کردند ( القاعده ) مثل شما انقلاب ایدئولوژیک که ندارند مثل شما تشکیلات مستحکم که ندارند تازه این اول کاره، کجاش رو دیدین؟ ( کف زدن حاضرین )...

جواد فیروزمند از دیگر جداشدگان از فرقه تروریستی مجاهدین خلق در این خصوص می گوید: مسعود رجوی که ناظر جریان بود بالاخره سکوت را شکسته و گفت؛ فعلا نمیتوانیم راجع به این حادثه موضع گیری کنیم تا همه چیز روشن شود!درست است که این عمل توسط سازمان القاعده و بن لادن انجام گرفته ولی در نوع خود بی نظیر است و پس از آن شروع کرد به تشریح طراحی عملیات القاعده.و سپس ادامه داد که گرچه این یک عملیات بسیار بزرگ و شگرف است ولی این کار را القاعده انجام داده است .و سپس صدای کف زدن و دف زدن افراد، سالن را در خود فرو برد.مراسم شیرینی خوران در سالن و پخش ترانه ها همراه با نمایش شکست امپریالیزم(یعنی نمایش مجدد فروریزی برج های دوقلو و افرادی که زنده زنده خود را از آن برج به پایین پرتاب میکردند تا بمیرند) به صحنه های به اصطلاح با شکوهی تبدیل شده بود و منافقین همراه با رهبران خود به شادی و پایکوبی مشغول بودند.چرا که نیروهای امپریالیزم !در یک تهاجم وحشیانه داشتند از بین میرفتند!

رهبران فرقه تروریستی مجاهدین خلق با اینکه برای عاملان حوادث تروریستی 11 سپتامبر کف می زدند و آن روز سرود مرگ آنچه امپریالیسم می نامیدند را می خواندند اما امروز به همان سو ایستاده و کرنش می کنند. عوامل این فرقه اکنون و در فقدان حمایت های بی دریغ صدام جسین دیکتاتور سابق عراق، به طرق مختلف سعی می کنند حمایت دولتمردان آمریکایی را به دست آورده و بسیار تمایل دارند از اختلافات فی مابین ایران و آمریکا نهایت استفاده را برده و به عنوان عامل فشار مورد استفاده قرار گیرند. تغییرات بنیادین رویکرد مجاهدین خلق که زمانی برای قربانی شدن سه هزار نفر دست و کف می زدند و آن را نشانه ضدیت با امپریالیسم آمریکا می دانستند و امروز بیشترین هزینه را برای جلب حمایت همان امپریالیسم صرف می کنند بیانگر فرصت طلبی ، مشی تروریستی و گرایش زیاد به اتحاد با مخالفان ایران به هر قیمت است؛موضوعی که صرفا به اعتباری و فقدان شدید مشروعیت این فرقه را به دنبال داشته است اما ظاهرا برای رهبران این فرقه در بر همان پاشنه می چرخد و تنها آمریکا جای خود را به صدام حسین داده است.