زندگی مدرن و اضطراب

در بین 10 کشوری که معمولا در صدر این جدول قرار دارند هیچ‌کدام از کشورهای صنعتی و توسعه‌یافته نیستند و درست برعکس تمام این ده کشور در زمره فقیرترین کشورهای دنیا هستند.

هشت کشور از 10 کشور حائز بالاترین رتبه در جدول در آمریکای‌لاتین قرار دارند. کاستا‌ریکا،‌ ویتنام و کلمبیا سه کشور اول جدول هستند که لااقل دو کشور کاستاریکا و کلمبیا درگیر مشکلات حادی مثل فعالیت‌ باندهای جنایتکار و خشن مواد مخدر و فقر فراگیر هستند.

نگاهی گذرا به این جدول نشان می‌دهد که شادمانی در کشورهای در حال توسعه و به عبارت دقیق‌تر فقیر و عقب‌مانده به مراتب بیشتر از کشورهای توسعه‌یافته و پیشرفته است.

هرچند ممکن است این استنتاج که توسعه‌یافتگی و آرامش رابطه معکوس دارند خیلی درست نباشد، اما بظاهر چندان هم بیراه و غلط نیست.

پژوهشی که بتازگی به سفارش شرکت بیمه‌گر «سویفت‌کاور» و توسط بنیاد آینده در بریتانیا انجام شده،‌ نشان داده بریتانیایی‌ها و بخصوص ساکنان شهرهای بزرگ به‌شکلی غیرقابل انکار احساس اضطراب می‌کنند.

دو سوم کسانی که در قالب این پژوهش مورد سوال قرار گرفتند،‌ گفتند زندگی مدرن را پراضطراب می‌دانند در حالی که 96درصد اذعان کردند چون برای انجام کارها عجله دارند معمولا رفتاری بد و پرخاشگرانه از خود بروز می‌دهند.

پژوهشگران در این تحقیق دریافتند 60درصد مردم در صف‌ها جا می‌زنند در حالی که 22درصد می‌گویند مواردی بوده که به دلیل شلوغی صف پرداخت پول اقلام خریداری شده،‌ قید خرید را زده‌اند و اقــلام مورد نظرشان را رها کرده‌اند.

وقتی پای اضطراب در بین است ساکنان شهرهای بزرگ بخصوص کشورهای صنعتی می‌گویند همیشه با این معضل دست و پنجه نرم می‌کنند و همیشه چیزی وجود دارد که آنها را نگران و ناراحت کند.

با وجود آن که ساعات کاری محدود است ساکنان شهرهای بزرگ همیشه از کمبود وقت می‌نالند تا آنجا که 60درصد می‌گویند وقتی به خرید می‌روند اولین چیزی که نظرشان را جلب می‌کند،‌ می‌خرند و 51 درصد تاکید دارند به دلیل کمبود وقت غذایشان را سرپا می‌خورند.

در پژوهش «بنیاد آینده» هزار نفر از ساکنان مناطق مختلف بریتانیا حضور داشتند و به سوالات مطرح شده پاسخ دادند.

ساکنان شهرهای بزرگ همیشه از کمبود وقت می‌نالند و تاکید دارند از زندگی خود آنچنان که باید و شاید لذت نمی‌برند.

در حالی که طی 40 سال گذشته اوقات فراغت مردم دو برابر شده افراد بیش از هر زمانی از کمبود وقت می‌نالند و اعتقاد دارند خود را از این بابت تحت فشار می‌بینند.

انجام توام با عجله کارها، مردم را در شرایطی پراضطراب قرار داده و زمینه بروز مشکلات ناشی از اضطراب را افزایش می‌دهد.

ساکنان شهرهای بزرگ در کشورهای صنعتی بخش قابل توجهی از زمان مفید خود را در هر شبانه‌روز در ترافیک‌های زجرآور می‌گذرانند و تلاش برای بموقع رسیدن به محل کار و قرارهای کوچک و بزرگ یکی از دغدغه‌های مردم در این شهرهاست.

در نظرسنجی بنیاد آینده 71درصد مردم از گرفتار شدن در ترافیک‌های سنگین بیزارند و 63درصد گفتند از منتظر ماندن برای رسیدن قطارهای مترو نفرت دارند.

اینها بخشی از موارد اضطراب‌آور زندگی در شهرهای بزرگ و صنعتی است و باید به آنها دغدغه‌های مالی و امنیتی را هم افزود.

برقراری تماس‌های تلفنی و مکالمات تلفنی برای انجام امور روزانه در زمره کارهایی است که ساکنان شهرهای بزرگ را از آن گریزی نیست.

تحقیقی که سال 2005 میلادی به طور مشترک توسط موسسه نظرسنجی گالوپ و روزنامه نیویورک‌تایمز انجام شد از صرف 41 ساعت در سال برای انجام مکالمات کاری و غیرخانوادگی توسط هر شهروند بالغ در شهر نیویورک خبر داد.

سرگرم‌شدن با اینترنت و تماشای شبکه‌های تلویزیونی موجب شده مردم به جای آن که احساس بهتری داشته باشند هر روز بیشتر از قبل احساس تنهایی کرده و اضطراب بیشتری را تجربه کنند.

اندرو بلوئرز، از مدیران ارشد سویفت‌کاور می‌گوید:‌ گرچه امروز میزان حضور افراد در خانه طی شبانه‌روز بیش از گذشته است، اما مردم ترجیح می‌دهند به جای حرف‌زدن با اعضای خانواده که آرامش‌بخش است خود را با اینترنت،‌ انجام بازهای رایانه‌ای و تماشای تلویزیون سرگرم کنند.

تشدید اضطراب، تبعات زیادی دارد و افزایش رفتارهای ناهنجار را به همراه خواهد داشت.

اینها واقعیت‌هایی است که همه افراد دخیل در اجرای طرح‌های تحقیقاتی در مورد زندگی در شهرهای بزرگ و صنعتی در موردش اتفاق نظر دارند.

در شهرهای بزرگ و صنعتی زندگی با اضطراب و مشکلات شخصیتی گره خورده است و رابطه‌ای مستقیم بین جمعیت شهرها و میزان پیشرفت آنان با اضطراب و ناهنجاری‌های اجتماعی و شخصیتی وجود دارد.

فشارهای کاری،‌ کمبود وقت و کمرنگ‌شدن روابط خانوادگی و اجتماعی موجب شده بشر امروز بیــشتر از هر زمانی احساس اضطراب و تنهایی کند.

گزارش نهایی تحقیق بنیاد آینده بصراحت اعلام می‌کند: «اضطراب و فشار کمبود وقت که بر دوش ساکنان شهرهای بزرگ سنگینی می‌کند احتمال ابتلای آنان به بیماری‌های حاد و چالش‌برانگیز را افزایش می‌دهد و در همین حین کیفیت زندگی آنان را هم به شکلی محسوس تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.»

رضا سادات - جام جم