هیس، کسی نفهمد

ولی یک تحلیلگر آسیب‌های اجتماعی و یا جرم‌شناس ضمن احترام به عواطف جمعی باید بررسی نماید که سرچشمه ارتکاب اینگونه جرائم و علل ادامه این مسیر و عوامل تاخیر در کشف جرم و پیشنهادهای راهبردی برای کنترل و یا حل این گونه مسائل چیست؟

این واقعه سه رکن یا بعد اساسی دارد:

1- مراحل شکل‌گیری شخصیت مجرم تا بروز انحراف

2- زیر ساخت‌های ناهماهنگ نهاد‌ها و سازمان‌های اجتماعی برای شناسایی و پیشگیری به موقع از فعل مجرمانه

3- فرهنگ غلط به ارث رسیده از گذشتگان که در موارد سوء اخلاقی یا به قول عامه ناموسی اصل را بر اختفا و پنهان کردن موضوع و هضم آن در درازمدت می‌گذارند.

البته برای این کار دلایلی به ظاهر قانع‌کننده هم داریم مثل این‌که دختر بچه فردا بزرگ می‌شود انگشت‌نما خواهد شد، یا این‌که خانواده ما می‌خواهند تو این اجتماع زندگی کنند و....

این دلایل بیشتر نشانگر یک جهل اجتماعی به ارث رسیده است که خوشبختانه در حال از بین رفتن می‌باشد.

این گذشت‌ها منجر به ادامه جرم و حیات مجرم در بستر سکوت و بی‌اطلاعی دستگاه‌های رسیدگی‌کننده خواهد شد البته عدم پیگیری قانونی والدین را هم نباید توجیهی برای ضعف حساسیت نهادهای مسوول در کشف و رسیدگی به اینگونه جرائم که روح جامعه را زخمی می‌کند دانست، و یا از مسوولیت مجرم در عدم درمان خود چشم پوشید.در خاتمه ذکر یک نکته هم لازم است و آن این‌که حساب مجرم از حساب خانواده وی که از اعمال او اطلاعی نداشته‌اند جدا است و مردم برای واکنش به یک عمل شنیع نباید دیگران را به فهرست قربانیان بیفزایند.