تجلی شوونات زنان

غرض آن است که اسلام با ملغی کردن رسم جاهلی زنده به گور کردن دختران که همه آنها در اوج بیگناهی، در اسارت اندیشه‌های متصلب جاهلی بودند، آنان را آزادی حیات بخشید و با ترسیم حقوق آنان، در عرصه‌های مختلف حیات، بر تساوی این حقوق با مردان تاکید کرد و موجب شد تا زنان در نقش مادر و همسر، پشتیبان و حامی فرزندان و مردان خود باشند، به گونه‌ای که انصافا نمی‌توان توفیقی از مردان را رصد کرد مگر این که اثر و ردپایی از نقش‌آفرینی زنان را در آن مشاهده نمود و این توفیقات آنقدر شامل هستند که دستاوردهای علمی و مجاهدت‌های آزادی‌بخش و اکتسابات معرفتی در عرصه‌های دینی را مستثنی ننمایند. فهم و ادراک و عملیاتی کردن نظام و سامانه تهذیبی و تربیتی و آموزشی و اقتصادی زنان، در دوران ساخت جامعه الگو، به گونه‌ای که از پی آن، تجلی شوونات زنان در جامعه، یادآور منویات و اراده‌های اسلام برای این قشر سرنوشت‌ساز باشد، از مسوولیت‌های جامعه است که چنانچه به آن اهتمام لازم را نکرده باشد، جامعه الگو را در حصول به مقاصد و اهداف دیگر خود که بعضا تاکنون مذکور افتاده است ناکام خواهد گذاشت. به عبارتی دیگر، ما بر آن هستیم که چنانچه تجلی شوونات زنان در جامعه یادآور و نشاندهنده اوج احترام و حرمت به افکار و احساسات و عواطف پاک زنان و دختران نباشد و مسائل مربوط به زنان، از این اوج به اموری همچون بی‌حجابی، تلقی ابزاری شدن، زنان سرپرست خانوار، غربت و آسیب‌های اجتماعی، فرم و الگوی نمایشی در فروش کالا و خدمات و... تنزل نموده باشد، به تحقیق آن جامعه، نه تنها در مسیر صیرورت و رسیدن به جامعه اسوه نیست که اصولا از بنیان، با این جامعه افتراق پیدا کرده است. این شکاف به اندازه‌ای است که نمی‌توان در خصوص آن از اصلاح و ترمیم وضع موجود صحبت کرد بلکه باید به صراحت اذعان نمود که جامعه‌ای با حضور زنان گرفتار و مساله‌دار، آئینه‌ای از کارکرد غلط مجموعه​‌هایی است که در آن فعال بوده و این مصیبت را به بار آورد‌ه‌اند.

کارکردی که به گونه‌ای نبوده است تا شخصیت زن رشد نموده و تمامی حقوق او اعم از حقوق مادی و معنوی احیا و متجلی گردد.

در جامعه الگو نه‌تنها دختران آن‌گونه بار آمده‌اند که بخش‌های عمده‌ای از تحولات جامعه را ساماندهی کرده و به پیش می‌برند بلکه آنگاه که در کسوت همسر و مادر ایفای مسوولیت می‌نمایند از همه نوع حمایت برخوردارند. آنان قطعا به خاطر فقر و نداری در گذران عمر و نگهداری و یا به دنیا آوردن فرزندان خود دچار مشکل فقدان حمایت‌های مالی و معنوی نمی‌گردند و شرایط به گونه‌ای رقم می‌خورد که با حمایت از حقوقشان، ارکان خانواده سالم و دوام آن تضمین می‌شود و چنانچه به هر دلیلی آسیبی متوجه آنان شود و همسران و پشتیبانان خود را از دست بدهند جامعه اجازه نمی‌دهد، آسیب‌های متنوع و فراوان ناشی از فقر یا کمبود نیازهای عاطفی و انسانی، آنان را به فاصله گرفتن از شؤونات عالیه انسانی محکوم نماید؛ مقوله‌ای که هرگاه اتفاق بیفتد تاثیرات مخرب خود را در تربیت نسل و امور اجتماعی تداوم می‌بخشد. لذا جلوه باشکوه و آرامش‌بخش و معنوی شؤون زنان را می‌توان شاخصی فریادگر، برای توفیق در مهندسی و تاسیس جامعه الگو و توفیق حصول به آن، تلقی نمود.