عقب نشینی کشتی از باورهای همیشگی

هر چند که عده‌ای و از جمله نایب رئیس فدراسیون کشتی در نظری خلاف نظر کادر فنی تیم ملی، نتیجه به‌دست آمده را نتیجه‌ای غیرقابل قبول برای کشتی آزاد ایران دانستند، اما یقینا باید منطقی با نتیجه به دست آمده برخورد کرد و آن را وسیله‌ای برای تسویه‌حساب‌های شخصی با غلامرضا محمدی در مقام سرمربی تیم ملی قرار نداد. به‌طور طبیعی کسب تنها یک مدال طلا در آسیا برازنده کشتی آزاد ایران نیست، ولو آن که به نظر کادر فنی برای جوانگرایی و ضرورت آن احترام می‌گذاریم.

اصولا مشکل کشتی ایران این است که هنوز استراتژی روشنی را برای حضور در رقابت‌های آسیایی ندارد و به نوعی هر بار با نظر کادر فنی در این رقابت‌ها به میدان می‌رود تا در صورت رضایت‌بخش نبودن نتایج نیز، صدای اعتراض‌ها برای چند مدتی بلند شده و بعد نیز فروکش کند.

در حقیقت رویکرد خاصی را تاکنون نسبت به حضور در رقابت‌های قاره‌ای مورد توجه قرار نداده‌ایم تا بعضا در این عرصه سردرگم نشان داده و به روشنی نتوانیم مرز موفقیت و ناکامی را تمیز دهیم. این در شرایطی است که طی سالیان پیش و به دنبال قهرمانی‌های متعدد در کشتی آسیا که امروز شمار آن به عدد 20 رسیده، روی این مساله مانور داده می‌شد که کشتی ایران باید با تیم‌های دوم و سوم خود در عرصه رقابت‌های آسیایی حاضر شده و تیم اصلی خود را برای حضور در رقابت‌های جهانی و المپیک حفظ کند. اما چنین رویکردی در مقام اجرا و به دنبال سیاست نتیجه‌گرایی حاکم بر ورزش ایران، هیچ زمان تحقق نیافت تا پس از سال‌ها غلامرضا محمدی دل به دریا زده و با تیمی جوان و به منظور میدان دادن به پشتوانه‌ها، در رقابت‌های 2011 تاشکند ازبکستان شرکت کند. اما این حضور طبق انتظارها قرین با نتیجه گیری لازم نشد تا تنها با یک طلا و 3 مدال نقره، چهارمین جام قهرمانی آسیا را از دست داده باشیم. شاید بعضی‌ها این ناکامی را بزرگ کنند و آن را وسیله‌ای برای حمله به کادر فنی تیم ملی قرار دهند. اما واقعیت این است که برای دستیابی به اهداف بزرگ در کشتی و کسب نتایج لازم در رقابت‌های جهانی و بازی‌های المپیک باید باورهای کهنه خود را تصحیح کرده و استراتژی درست‌تر را مورد توجه قرار دهیم تا بهانه دست یک عده از مسوولان کشتی نیفتد که بی‌پشتوانه هستیم و کف‌گیر کشتی به ته‌دیگ خورده است. بی تردید دمیدن بر طبل بی‌پشتوانه بودن در کشتی، به نوعی گول زدن جامعه ورزش و کشتی است، چون همه نیک واقفند که کشتی ایران چه گنجینه گرانبهایی دارد. یقینا برای دستیابی به افتخارات جهانی و المپیکی تازه در کشتی باید کار کرد و این هنری است که باید آن را در وجود مردانی جست که راه افتخار و افتخارآفرینی را به دفعات رفته‌اند. قهرمان ساخته و تربیت کرده‌اند و به نوعی مرد روزهای سخت بوده‌اند. آخر هنر این نیست که هر مربی در شرایط سهل و آسان و با حضور قهرمانان مدال‌آور و سرشناس به موفقیت برسد، بلکه عیار مربیان مختلف در شرایط سخت به دست می‌آید و این هنری است که شاید کمتر مربیانی از آن برخوردار باشند. حرف اساسی این است که کشتی ایران معدن استعداد است. اشتباه بزرگی خواهد بود اگر مدام خواسته شود جهت فریب افکار عمومی، روی بی‌پشتوانگی در کشتی مانور داده شود.

از این حیث نایب قهرمانی در رقابت‌های آسیا را شکست تلقی نمی‌کنیم و اعتقاد داریم هدف کشتی باید جهانی و المپیک باشد که اصل مدال‌آوری و موفقیت در این رقابت‌هاست. کاری که روس‌ها خوب از انجام آن بر می‌آیند و ما با غلتیدن در باورهای اشتباه همیشگی نخواسته‌ایم از گذشته درس گرفته و کشتی را در مسیر درست به جلو هدایت کنیم.

مدیریت، برنامه‌ریزی و استراتژی درست در کنار استفاده از تمام ظرفیت‌ها و سرمایه‌های انسانی کشتی، فاکتورهایی است که می‌تواند کشتی ایران را در رویدادهای مختلف به مقصد رهنمون سازد، چه در غیر این صورت 20 سال بعد نیز باز هم شاهد تکرار حرف‌های همیشگی در کشتی خواهیم بود، این‌که پشتوانه نداریم و گذشتگان کار خاصی در کشتی انجام نداده‌اند و...

به هر صورت در رقابت‌های اخیر قهرمانی آسیا در تاشکند ازبکستان، احسان امینی با ارائه کشتی‌های خوب و حساب شده در مقابل حریفان سرشناس خود از ازبکستان و تاجیکستان، با رسیدن به تک مدال طلای کشتی آزاد ایران ستاره تیم اعزامی بود تا غلامرضا محمدی، سرمربی تیم ملی از میدان دادن به این جوان کرمانشاهی در وزن 84 کیلوگرم خرسند و مسرور شود. ناکام بزرگ تیم نیز کسی نبود جز مصطفی حسین‌خانی در وزن 66 کیلوگرم که با وجود حضوری خوب در عرصه رقابت‌های جام جهانی، در مصاف با رقبای آسیایی پسرفت نشان داد تا ضمن حذف از گردونه رقابت‌ها، تیم ایران را در راه قهرمانی حسابی خلع سلاح کند.

در ذیل نگاهی داریم به کارنامه کشتی گیران ایران در رقابت‌های آسیایی ازبکستان، حضوری که با 14 برد و 7 باخت برای ما همراه بود.

دور اول: 8 بر صفر (2- صفر و 6-صفر) چانگ چین یوان از تایوان را برد.

دور دوم: 2 بر یک (صفر-1 و 1-1) مغلوب لی وو جو از کره جنوبی شد.

دور اول:‌ 9 بر صفر (1- صفر و 8- صفر) لی سئونگ چول از کره جنوبی را مغلوب کرد.

دور دوم: در سه تایم 8 بر 6 (4-6، 1- صفر و 3- صفر) ری یونگ میونگ از کره شمالی را برد.

دور سوم: در سه‌تایم 4 بر یک (1-1، 1- صفر و 2- صفر) نوریوکی تاکاتسوکا از ژاپن را با شکست بدرقه کرد.

فینال: 4 بر یک (صفر-1 و 1-3) مغلوب دارن ژوماگاجیف از قزاقستان شد.

دور اول: استراحت

دور دوم: ایلگیز جاکیپبکوف از قرقیزستان را در سه تایم 5-4 (1-3، 1-صفر و 3-1) مغلوب کرد.

دور سوم: 2 بر صفر به رشید قربان اف از ازبکستان باخت.

رده‌بندی: در سه تایم 6-9 (6-3، صفر-1 و صفر-5) مقابل لی یون سئوک از کره جنوبی شکست خورد.

دور اول: سی ریگولنگ از چین را 7 بر یک (1-1 و 6- صفر) برد.

دور دوم: زائوربک سوخیف از ازبکستان را در سه تایم (صفر-1، 1- صفر و 1- صفر) شکست داد. هر سه تایم این مسابقه به کلینچ کشیده شد.

دور سوم: مقابل یوسف عبدالسلام اف از تاجیکستان 8 بر یک (1-1، 3- صفر و 4- صفر) پیروز شد.

فینال: 7 بر 6 (صفر -1، 4-3 و 3-2) کانات بردیف از قزاقستان را برد.

دور اول: استراحت

دور دوم: 2 بر یک (1-1 و 1- صفر) ماسام خاتری از هند را برد.

دور سوم:2 بر صفر مقابل ناتساگ سورن از مغولستان به برتری رسید.

فینال: 2 بر یک (1-1 و صفر -1) به قربان قربان اف از ازبکستان باخت.

120 کیلوگرم: کمیل قاسمی (نقره)

دور اول: آسخات کاسپوف از قزاقستان را در سه تایم 4 بر یک(3- صفر ، صفر -1 و 1- صفر) شکست داد.

دور دوم: آیال لازارف از قرقیزستان را در دو تایم 2 بر 2 (1-1 و 1-1) مغلوب کرد.

دور سوم: چولونبات جارگالسایخان از مغولستان را 3 بر صفر (2- صفر و 1- صفر) برد.

فینال: 8 بر صفر (صفر -2 و صفر -6) به آرتور تایمازوف از ازبکستان باخت.