محاکمه در قاب مصلحت (1)

قوه قضاییه در مقابل همه این فشارها ضمن تصریح به محاکمه این افراد با کلید واژه «مصلحت» تاکنون به این اقدام دست نزده است. واقعیت این است که اگر قرار بود مُرّقانون ملاک عمل باشد کوچک‌ترین تردیدی در محاکمه این افراد نبوده و نیست و همچنین تردیدی وجود ندارد که مجازات این افراد سنگین و شدید باید باشد هر چند هیچ مجازاتی در این دنیا کیفر واقعی این بازیچه‌ها نخواهد بود.

با توجه به بداهت این مسأله، این پرسش جدّی است که چرا قانون اجرا نمی‌شود؟ پاسخ این سؤال علتی را جستجو می‌کند که اهمیتش از اجرای قانون بیشتر باشد و همین است که باز هم کلید واژه «مصلحت» را به تکرار می‌کشاند. این مصلحت چیست که از اجرای قانون مهم‌تر است؟ در این باره نکات زیر به اختصار در خور توجه است.

1) عدم محاکمه این افراد تاکنون، به معنای منتفی شدن محاکمه این افراد نبوده و نیست و هرگاه علت تأخیر در محاکمه برطرف شود محاکمه می‌تواند انجام شود و این افراد به مجازات برسند هر چند می‌توان این گزینه را هم تصور کرد که این افراد به عنوان «عبرت» بمانند و محاکمه نشوند.

2) ممکن است عده‌ای گمان کنند نگرانی از واکنش به محاکمه سران فتنه و مجازات آنان موجب این تأخیر شده است. این گمانه شاید در اوج فتنه سال گذشته می‌توانست تا حدی و در نظر بعضی موضوعیت داشته باشد اما حداقل از حماسه 9 دی سال گذشته به این طرف و با توجه به افت شدید جایگاه این افراد نزد افکار عمومی این گمانه دیگر مطرح نبوده است.

امروز دنیا و حتی حامیان کینه توز آنها هم فهمیده‌اند محاکمه این افراد در داخل واکنش نگران‌کننده‌ای برای نظام مردمی ایران نخواهد داشت. نگاهی به وقایع 25 بهمن که با بسیج مجدد تمام توان داخلی و حمایت‌های خارجی با آن فضاحت صورت گرفت این ادعا را ثابت می‌کند. وقایعی که صرفاً به مدد بزرگ‌نمایی رسانه‌های نظام سلطه بازتاب پیدا کرد و تجمعاتی چند ده نفره و پراکنده با شارلاتانیزم رسانه‌ای همردیف خیزش مردمی و میلیونی مصر و تونس معرفی شد.

یک‌بار دیگر توجه به این نکته لازم است که سران فتنه، امروز به نوعی در حمایت نظام هستند و اگر حفاظت آنها توسط نظام برداشته شود، معلوم نیست چه بر سر آنها خواهد آمد، حتی از سوی به اصطلاح دوستانشان و از باب پیراهن عثمان!

اما سومین و مهم‌ترین نکته این‌که، فتنه سال گذشته به عنوان پیچیده‌ترین و پرهزینه‌ترین فتنه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ارزنده‌ترین محصولش باید افزایش «بصیرت» در آحاد جامعه اسلامی ایران باشد. یعنی اگر این نتیجه حاصل شود هزینه‌های تحمیلی فتنه قابل تحمل می‌شود. این بصیرت ابعاد مختلفی داشت که شاید از مهم‌ترین آنها دشمن شناسی و دوست‌شناسی است.

مهدی فضائلی