ارتودنسی در یک جلسه

از بین رفتن مینای دندان: مینای دندان سخت‌ترین بافت بدن انسان است که سطح بیرونی دندان را پوشانده و از لایه‌های زیرین حفاظت می‌کند. در این شیوه درمانی اغلب لازم است که قسمت‌های بیرون زده دندان تراشیده شود و به این ترتیب ضخامت این لایه حیاتی کاهش می‌یابد. علاوه بر این، نازک شدن مینای دندان باعث گسترش آسان‌تر پوسیدگی به لایه‌های عمیق‌تر دندان می‌شود.

تغییر رنگ دندان ترمیم شده: کامپوزیت ماده ترمیمی ‌همرنگ دندان است و این روش اغلب به استفاده از مقادیر بالای کامپوزیت روی دندان‌ها نیاز دارد. به‌رغم زیبایی اولیه این ماده، بعد از چند سال کامپوزیت تغییر رنگ می‌دهد و حفظ زیبایی دندان‌ها با تعویض مجدد کامپوزیت میسر می‌شود.

افزایش ریسک پوسیدگی: در صورت عدم رعایت بهداشت توسط بیمار، احتمال ایجاد پوسیدگی در زیر ترمیم کامپوزیت بسیار بالاست و در صورتی که فردی قصد انتخاب این شیوه درمانی را دارد، باید نسبت به رعایت بهداشت دهان خود بسیار دقیق عمل کند.

تغییر فرم طبیعی دندان: در این روش با تراش دندان و افزودن کامپوزیت، فرم طبیعی تاج دندان تغییر داده می‌شود. هرچند این مساله ظاهر بیرونی دندان را زیبا می‌کند، ولی ضخامت دندان را افزایش می‌دهد و این افزایش ضخامت، قدرت برندگی دندان‌ها را کاهش می‌دهد و اغلب گازگرفتن مواد غذایی را با مشکل مواجه می‌کند.

در انتها باید به خاطر داشت که این روش تنها در موارد اندکی که بی‌نظمی ‌دندان‌ها بسیار کم باشد و بیمار قادر به تحمل دوره درمان ارتودنسی نباشد، کاربرد دارد و استفاده نابجا از آن سلامت دهان و دندان را تهدید می‌کند.

دکتر مصطفی صادقی قوچانی