رسیدگی به خانواده‌های سربازان هخامنشی

در تشویق سربازان:

هر آن کس زیر دیپلم گشت سرباز
مبادا درس را سازد ز سر باز
برایت یک کمی سربسته گویم
همیشه ظرف تحصیل است سرباز

حدود 525 سال قبل از میلاد مسیح، دولت کمبوجیه که به‌خاطر نداشتن صندوق ذخیره ارزی دچار کمبود بودجه شده بود در حدود 50 هزار سرباز بیچاره را به عوض ونزوئلا، روانه صحرای مصر می‌کند و آن سربازان بی‌سواد نیز به دلیل ناتوانی در خواندن تابلوهای مسیر و آنتن ندادن تلفن‌های همراه، راه خود را گم می‌کنند و بر اثر گرفتار شدن در توفان شن، دور هم در زیر خاک، زنده به گور می‌شوند. اکنون پس از گذشت چند سال)!( از آن ایام، دو دانشمند باستان‌شناس ایتالیایی‌الاصل با کشف گورهای دسته‌جمعی در منطقه سیوای مصر و یافتن گردنبندها و گوش‌آویزهای نقره‌ای متعلق به دوره هخامنشی (که شکل قدیمی کدخدامنشی و استفاده از منشی به حساب می‌آید) ادعا کرده‌اند که این چیزها متعلق به همان سربازان گرفتار شده در توفان است که برای اولین‌بار، هرودت، مورخ مشهور خارجی، از این داستان پرده برداشت، اما چون سندش موجود نبود، هیچ‌کس باور نکرد و آن را زاییده القائات و خیالات رسانه‌های غربی دانستند.

ضرورت رسیدگی: ضمن سپاس و تشکر از شفاف بودن و اهمیت دادن به موضوع اطلاع‌رسانی شفاف به مردم (‌البته راجع به دوران کامبیز هخامنشی و سربازان گمراه وی)، پیشنهاد می‌کنیم که همزمان با شناسایی این 50 هزار سرباز کشته شده هخامنشی، از خانواده‌های ایشان نیز در اسرع وقت دلجویی به عمل برآید. به همین منظور، نکات زیر قابل توجه می‌باشد:

1- ارایه سند: تمام خانواده‌های منسوب به این سربازان هخامنشی، با در دست داشتن اصل شناسنامه، کارت ملی،کارت سوخت و استشهاد محلی مبنی بر صدق انتساب آنها به یکی از این سربازان هخامنشی یا بیشتر، به مراکز میراث فرهنگی سراسر کشور مراجعه نمایند. خداوند به خانواده‌های آنها صبر عنایت بفرماید.

2- استفاده از معافیت: خانواده‌های این سربازان هخامنشی می‌توانند پس از اثبات مراتب انتساب خود به آنها، برای یک نفر از اعضای خانواده خود درخواست معافی از خدمت سربازی نمایند. توضیح ضروری آن که در طرح مذکور، الزاما اعضای ذکور خانواده مورد نظر می‌باشند.

3- نترسیدن از سربازی: در قدیم، سربازی ترس داشت؛ چون یک دفعه می‌دیدی که شما را پیاده فرستادند به شاخ آفریقا...! هیچی حساب و کتاب نداشت. الان هر سربازی معمولا در همان منطقه بومی خودش خدمت می‌کند و ظهر می‌آید منزل ناهارش را میل می‌کند، خواب قیلوله‌اش را می‌زند، سرشب قبراق و سرحال برمی‌گردد محل خدمت، تا ظهر روز بعد، هی خدمت می‌کند. در روزگار هخامنشی باید از سربازی می‌ترسیدیم که می‌گفتند: سربازی در سر بازی، در سر بازی سربازی، سر سربازی را مانند سر بازی برید.....! وای، خدای من!