محافظه‌کاران در‌ مسیر‌‌ بازگشت

دیوید کامرون، رهبر حزب محافظه‌کار در حالی پنجشنبه هفته گذشته در کنفرانس سالانه حزب حضور یافت که خیلی‌ها اعتقاد دارند او با ساقط شدن دولت کارگری، نخست‌وزیر آینده بریتانیا خواهد بود. وقتی کامرون پنجشنبه گذشته در نشست عمومی سالانه حزب به عنوان اولین ناطق سخنرانی کرد دوربین رسانه‌ها روی او نه به عنوان مقامی حزبی که به عنوان کسی که به احتمال زیاد نخست‌وزیر بعدی این کشور خواهد بود زوم کرده بودند.

با سقوط اعتبار و محبوبیت حزب حاکم کارگر به نظر می‌رسد حزب محافظه‌‌کار بار دیگر در حال بالا رفتن از پلکان قدرت است. کامرون که خیلی سعی دارد از موقعیت‌های اخیر حزبش دچار غرور و سرمستی بی‌مورد نشود بارها اعلام کرده چنانچه انتخابات پارلمانی بعدی بریتانیا قبل از ماه می سال 2010 میلادی برگزار شود احتمال موفقیت محافظه‌کاران کاهش خواهد یافت.

شاید او درست می‌گوید. اگرچه نظرسنجی‌های اخیر از پیشتازی حزب محافظه‌کار و جلو بودن 12 تا 15 درصدی این حزب در برابر حزب کارگر حکایت دارد لیکن عدم‌هماهنگی رهبران حزب محافظه‌کار در انتخابات می‌تواند به ناکامی این حزب در انتخابات منجر شود.

حزب محافظه‌کار برای آن که اکثریت شکننده (نصف به‌علاوه یک)‌ در مجلس نمایندگان کسب کند باید 167 کرسی پارلمانی را به دست آورد که البته کسب همین پیروزی نیم‌بند هم کار چندان آسانی نخواهد بود.

گاوین هایس، دبیر «کومپاس» که از جمله گروه‌های لابی‌کننده داخلی حزب کارگر است، می‌گوید: گوردون براون در شرایط وخیمی قرار گرفته چرا که حزبش بدترین روزهایش را تجربه می‌کند. او با اشاره به این که مردم عادی چندان به وعده‌های کامرون که سعی دارد خود را دوست فقرا و فردی درد‌آشنا نشان دهد خیلی اعتماد و اعتقاد ندارند، می‌افزاید: در چنین شرایطی نمی‌توان روی نتیجه انتخابات حساب خاصی باز کرد. انتخاب منچستر در شمال بریتانیا که به طور سنتی پایگاه حمایت از حزب کارگران است برای برگزاری کنگره سالانه حزب محافظه‌‌کار اگرچه نمادی از عزم محافظه‌کاران برای پایان دادن به دوران حاکمیت حزب کارگر است لیکن در عین حال می‌توان آن را نمادی از دلمشغولی‌های رهبران این حزب توصیف کرد.

یکی از نقاط قوت کامرون این است که چهره‌های برجسته و صاحب‌نفوذ به کاروان حامیان او پیوسته‌اند. روپرت مردوخ، غول رسانه‌ای بریتانیا هفته گذشته با انتشار یادداشتی در روزنامه سان که تیراژی حدود 3 میلیون نسخه دارد ائتلافش با محافظه‌کاران را عیان کرد. با این حال کامرون هنوز هم برای رسیدن به شماره 10 خیابان داونینگ لندن با موانعی جدی مواجه است.

محبوبیت تصادفی

نظرسنجی روزنامه تایمز در آستانه بزرگداشت نشست منچستر نشان داد اگرچه کامرون به لحاظ شخصی از محبوبیت قابل توجهی برخوردار است اما حزب محافظه‌کار از آنجا با اقبال عمومی مواجه شده که مردم از دولت کارگری براون ناخرسند هستند.

این مشابه همان وضعیتی است که حزب محافظه‌کار در سال‌های پایانی حاکمیتش در دهه 90 میلادی داشت. مردم آنان را دشمن خدمات عمومی رایگان به توده‌ها و زمامدارانی ناکارآمد می‌پنداشتند. دقیقا به همین دلیل است که کامرون سعی دارد از خود چهره فردی مدرن، مردم‌دوست و حامی منافع عمومی را به نمایش بگذارد تا یاد آن روزها از خاطرات محو شود.

با وجود تلاش‌های کامرون و دیگر مقامات ارشد محافظه‌کار بدگمانی‌ها نسبت به آنان به قوت خود باقی است. کامرون به همراه دست‌راستش یعنی جورج ازبورن از فارغ‌التحصیلان دبیرستان شبانه‌روزی گران‌قیمت اتون هستند. هردو در ادامه تحصیلات خود را در آکسفورد تکمیل کردند و عضو باشگاهی نه‌چندان خوشنام در این شهر بودند.

در انتخاباتی که گمان می‌رود همه‌چیزش حول محور اقتصاد دور بزند محافظه‌کاران امیدوارند با سخنان صادقانه‌شان پیرامون وضعیت کشور و کارهایی که باید انجام شود از جمله کاهش خرجکرد عمومی و افزایش مالیات‌ها، حمایت مردم را به دست آورند.

رویکردهای هیجانی

هرچند صداقت همیشه تاثیرگذار است اما شاید اظهارات ازبورن که در صورت به ‌‌قدرت رسیدن کامرون مسئولیت خزانه‌داری کل را برعهده می‌گیرد به مذاق رای‌دهندگان چندان خوش نیاید.

او روز پنجشنبه تصریح کرد دولت برای احیای اقتصاد کشور ناچار به حذف کمک‌های بلاعوض به میلیونر‌های انگلیسی نیازمند خواهد بود. این اظهارات واکنش‌های فعالان صنفی از جمله اتحادیه‌های معلمان و پرستاران را رقم زد که ادعا کردند چنانچه کامرون به قدرت برسد بودجه بهداشت عمومی و آموزش کشور را کاهش می‌دهد.

کامرون هم با مقاومت‌هایی در داخل و بیشتر از آن در خارج روبه‌رو است. علاوه بر مخالفان داخلی که سعی دارند او را فردی نامعقول و دارای رویکردهای هیجانی معرفی کنند مواضع او در قبال اتحادیه‌اروپا از جمله پیشنهاد برگزاری همه‌پرسی پیرامون پیمان لیسبون صدای بروکرات‌های اتحادیه را درآورده است. با این همه داونینگ‌استریت به کامرون چشم می‌زند. به خصوص اگر کامرون بتواند حملات رهبران حزب کارگر علیه خود را خنثی کرده و بدبینی‌ها نسبت به محافظه‌کاران را پایان دهد.

منبع : لوس آنجلس تایمز