توسعه یافتگی رسانه شنیداری با تکیه بر رادیوهای استانی و محلی

توسعه پویا را می‌توان به ساخت و ساز چندین کارگاه در یک محوطه چند 10 هکتاری شبیه کرد.بر این منوال که ساخت و راه‌اندازی اولین کارگاه نه تنها نقطه پایان عملیات نبوده که استارت ماجراست.

کارگاه دوم تا آخر نیز هر کدام علی‌رغم استقلال خود به کارگاه قبلی و بعدی خود نیز کمک می‌رسانند و کمک می‌گیرند ؛ اما کارگاه آخری به عنوان حلقه عطف یا خروجی عملیات، چگونه کاربری پیدا می کند ؟ آیا در فاصله زمانی و مکانی منطقی در آن چند ده هکتار فازهای دیگری کار می‌شود یا در همان منطقه حال با کیلومترها فاصله دوباره کارگاه‌های دیگری تولید می‌شوند که همان کارگاه حلقه عطف شود.

استارت ماجرا. این گونه هیچ کارگاهی در محیط بسته قرار نمی‌گیرد. رادیوی محلی یک شهرستان و رسانه شنیداری یک استان با توسعه پویا و حلقه عطف تکرار شدنی (به لحاظ ذات) در اولین قدم به تقویت ملی‌‌گرایی و تقویت بومی‌گرایی می‌پردازد که این روند بارور کردن فرهنگی نام می‌گیرد؛ فرهنگی که اگر چه مختص به یک منطقه جغرافیایی خاص از کشوری پهناور است ولی با استفاده از حلقه‌های عطف سبب تعمیم ختص این تولیدات به جاهای دیگر هم می‌شود؛ اما این فرهنگ آیا فقط در یک زمینه به توسعه می‌پردازد یا توانایی ذاتی برای انجام چندین و چند المان را دارد؟ جدای از بحث اطلاع رسانی و به روز کردن افکار عمومی آن جامعه کوچک، بحث توسعه یافتگی اقتصادی، ادبی، فرهنگی  آموزشی و حتی توسعه یافتگی صادرات آن منطقه جغرافیایی کوچک و بزرگ  برحسب جغرافیای استانی کشورمان ‌ می‌تواند توسط رادیوهای محلی به انجام و سرانجام برسد.

روندی که البته احتیاج به پشتیبانی‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری دارد.تصورکنیم که برنامه‌های 5 ساله هر دولتی جدای از بحث‌های کلان و کشوری درباره استان‌ها و ظرفیت آنها هم ارائه طریق دارد.

رسانه شنیداری در رادیوی محلی یک استان کشاورزی چقدر می‌تواند این برنامه‌های 5 ساله درباره کشاورزی و بویژه درباره منطقه خودش را شفاف و واضح ارائه کند؟ طبیعی است که پاسخ مثبت است. از طرفی این روند به اطلاع‌رسانی دولتی کمک می‌کند و از سوی دیگر، مردم نیز مطالبات خود را می‌توانند بعدها داشته باشند.

جدای از بحث اقتصادی دولت‌ها و برنامه‌های 5 ساله و دیگر برنامه‌های عمرانی، بحث فرهنگ شاید در اوج کار این رادیوهای محلی قرارگیرد. تصور این که رسانه شنیداری کارکردش در شهرهای کوچک بسیار زیادتر از کلانشهرهاست دیگر یک تئوری قدیمی اثبات شده است و می‌توان در این فرضیه نهایت استفاده فرهنگی و رسانه‌ای را برد و اگر این گونه باشد ابزار فرهنگ‌سازی هم به دست می‌آید و این فرهنگ‌سازی منجر می‌شود به همدلی استان‌های همجوار که شاید بتوانند با استفاده از برنامه‌های یکدیگر این همدلی را تقویت کنند.

موسیقی خاص یک قوم و استان مربوطه اش و موسیقی خاص شهرستان و استان مجاور و تبادل این مهم هم اگر چه بسیار ایده دم دستی و پیش پا افتاده‌ای به حساب می‌آید، اما در عمل اگر فکورانه و با برنامه‌ریزی خاص انجام شود اثرات همدلی فراوانی خواهد داشت؛ اثراتی که به توسعه فرهنگی توسط رسانه شنیداری محلی منجر شده است. روندی که قابل تعمیم است و درموارد دیگری می‌تواند جواب بدهد.

ترافیک استان مجاور اگر این ایده‌آل شده است در رادیوی محلی استان همسایه بررسی می‌شود. محصولات این شهرستان اگر از آفت نجات پیدا کرده است، توسط رادیوی استان مجاور در برنامه‌های مرتبط بررسی می‌شود.

روندی که در بسیاری از کشورهای پیشرفته حداقل 80 سال است که کاربری قطعی داشته است و برای کشورمان به لحاظ وسعت زیادی که دارد می‌تواند بسیار راهگشا باشد به شرطی که آن امکانات سخت افزاری و نرم‌افزاری نیز پویا باشد.

مهدی تهرانی