آرسنال بهترین خاستگاه برای جوانان

شما در همان دیدار نخست رسمی‌تان برای آرسنال (در مقابل وست برومویچ)‌ گلزنی و پیروزی تیم‌تان را پایه‌گذاری کردید. چطور با این سرعت به هدف زدید؟

شاید شروعی بهتر از این برای من در آرسنال متصور نبوده باشد، اما همان‌طور که وقایع بعدی نشان داده، گلزنی در هر دیدار نیز برای من ممکن نیست. وقتی در اولین‌ روزها با آرسن ونگر (مربی فرانسوی آرسنال)‌ صحبت می‌کردم به من هشدار داد حدود 6 ماه طول می‌کشد تا اینجا به راه بیفتم و از شاگردان پیشین‌اش پتی و پیرس که هموطنان من و او هستند، به عنوان نمونه‌های این قضیه نام برد. فرق مهم فوتبال انگلیس با فرانسه، فیزیکی‌تر بودن آن است و سرعت و قدرت حاکم بر بازی‌ها نیز بیشتر می‌نماید.

در عین حال، بازی دلخواه آرسنال که دواندن توپ روی زمین و کار با آن و پرهیز از سانترهای بی‌رویه است، مورد توجه و تایید من هم قرار دارد. در این سیستم جایی برای سکون نیست و باید دائم در تحرک باشید و تمرین‌ها نیز در همین راستاست. در تمرین‌ها روی این وجوه بسیار کار و تلاش می‌کنیم و همین تمرین‌ها نیز در تطابق یافتن هر چه بیشتر و بهتر من با شرایط موجود و جا افتادنم در آرسنال سهم داشته است.

در عین جوانی تیم قبلی‌تان را که سال‌ها در آن بازی کرده بودید، ترک گفتید و به آرسنال آمدید. چرا؟

فکر می‌کنم سال پیش برای من و تیمم فصل سختی بوده باشد و خود من کسالت‌ها و مصدومیت‌های زیادی داشتم که باعث شد مدتی از میدان دور بمانم. دلم می‌خواست پس از سال‌ها روال کارم را عوض کنم و به محیطی جدید بیایم و چیزهایی تازه را تجربه کنم. از خردسالی در مارسی مستقر شده بودم و هر چند با این تیم به عنوان و مقامی نرسیده بودم، اما بتدریج پخته شده و می‌دانستم باید برای ادامه راهم و تبلور بیشتر، دست به کارهای تازه‌‌ای بزنم. در مارسی تمام مدارج ترقی را به آهستگی طی کرده و ابتدا در رده خردسالان و سپس آکادمی فوتبال جوانان این باشگاه و آن‌گاه تیم«ب> و سرانجام تیم اصلی باشگاه عضویت یافته بودم. به واقع جدا شدن از مارسی به معنای نفی ارزش‌های این باشگاه و نادیده گرفتن محبت‌های آنان نیست.

آیا در چنان شرایطی آرسنال محتمل‌ترین و طبیعی‌ترین گزینش برای شما بود؟

البته باشگاه‌های دیگری هم مرا می‌خواستند و آنها زودتر از آرسنال ابراز تمایل کرده بودند اما به محض این که مدیر برنامه‌هایم گفت این تیم لندنی نیز وارد کورس شده، شرایط عوض و این تیم به گزینه نخست من بدل شد و پدرم نیز بر همین مساله تاکید داشت و آرسنال را بر دیگران ارجح می‌شمرد. این باشگاه در سال‌‌‌های اخیر و از زمانی که ونگر آنجا سکاندار شده به جوانان و بازیکنان تازه‌کار بسیار بها داده و به بهترین محل پرورش و خاستگاه برای این جوانان بدل شده است.

ترکیب این تیم در دو سه سال اخیر هم به شکلی بی‌سابقه و حیرت‌انگیز، جوان و کم سن و سال شده است. همین مساله نشان می‌دهد که تا چه حد در این باشگاه کارهای با ارزش ریشه‌ای انجام پذیرفته و طبیعی است که چنین تیمی برای جوانی مثل من یک مقصد عالی باشد. به حاصل کار آرسنال و جوانانش در هفته‌های اخیر نیز نگاهی بیندازید تا از نو متوجه شدت و وسعت این قضیه و توفیق در اجرای آن شوید.

آیا ضمانت و دلگرمی دیگری را نیز حس می‌کردید؟

بله این مساله و واقعیت هم وجود داشت که فرانسوی‌ها در آرسنال بسیار موفق بوده‌اند و در دوران ونگر با وسعت و شمار قابل‌توجهی به کار گرفته شده‌اند. به جز پیرس و پتی می‌توان از ویلتورد، کلیشی، سیلوستر، ویه‌را و آنری هم در این ارتباط یاد کرد بنابراین مقدمه و زمینه مناسبی برای فوتبالیست‌های فرانسوی در این باشگاه وجود داشته و دارد تا در آن رشد کنند. کار به جایی کشیده که گاهی در رختکن یا زمین تمرین آرسنال، بیش از آن که جملات و کلمات انگلیسی بشنوید، واژه‌های فرانسوی به گوشتان می‌خورد. مجموع این مسائل باعث شده اصلا احساس دلتنگی برای کشور و خانه‌ام نداشته باشم و در آرسنال احساس راحتی کنم. این هم دلیل اولیه دیگری بود که مرا به این باشگاه کشاند.

از تفاوت‌های مارسی و آرسنال بیشتر بگویید.

خب، سطح کار در آرسنال بالاتر است و اینجا بوضوح حس می‌کنید که با یک باشگاه درجه اول جهانی طرف هستید، ‌حال آن که در مارسی حس حاکم این بود که فقط در یک باشگاه برجسته فرانسوی توپ می‌زنید. در بدو ورود به آرسنال علاوه بر تلفن همراه و خط تلفنی که تمام خطوط ارتباطی کاری در آنها هست، یک برنامه مدون به شما می‌دهند که در آن روش‌های تمرینی فردیتان و توصیه‌های لازم در این خصوص ذکر شده و این جدا از برنامه‌های گروهی است که دارید.

به واقع در آرسنال برای موفق شدن در سطحی بسیار بالاتر، برنامه‌ریزی می‌شود ولی در مارسی سقف پروازتان کمتر و کوتاه‌تر است. در عین حال در آرسنال مراوده‌ها و روابط اجتماعی نیز فراموش نشده است و گاه حس و حال یک خانواده به ذهن شما متبادر می‌شود. به عنوان مثال در بسیاری از روزها ما ناهار را در محل باشگاه کنار اعضای تیم جوانان و نوجوانان باشگاه صرف می‌کنیم و این وسیله و راهی برای امیدوارتر شدن نسل جوان و اوجگیری آنها در سال‌های بعدی است.

ونگر آینده درخشانی را برای شما پیش‌بینی کرده و به لحاظ طول مدت حضورتان در میدان شما را با پیرس (که در 37 سالگی هنوز در تیم ویارئال اسپانیا می‌درخشد)‌ قیاس کرده است.

امیدوارم همین طور باشد. زیرا پیرس بیش از 20 سال به فوتبال حرفه‌ای مشغول بوده و در گذشته نزدیک از دیدگاه من بهترین هافبک چپ جهان بود. او هم گل می‌زد و هم گل می‌ساخت و هنوز هم همین طور است و چه چیزی باارزش‌تر از مقایسه شدن با وی؟ خصوصیات کاری من و او نیز به یکدیگر نزدیک است و هر دو دوست داریم از لب خط به داخل بزنیم و برای دیگران موقعیت خلق و خودمان هم از آن استفاده کنیم.

در حال حاضر هدفتان چیست؟

پیشرفت هر چه بیشتر و رسیدن به سطح لازم بر اثر ممارست و تمرین و ابراز وجود در آرسنال. پیامد این قضیه می‌تواند راهیابی هر چه بیشتر و گسترده‌تر به ترکیب تیم ملی فرانسه هم باشد و این چیزی است که برای نیل به آن باید حتما عضو باشگاهی بزرگ مثل آرسنال باشید.

وقتی در تیمی به نامداری آرسنال بازی می‌کنید بدیهی است که بیشتر مورد توجه و مدنظر باشید و هر حرکتتان در رسانه‌ها گزارش و تاثیرگذاریتان نیز فزون‌تر شود. همین توجه و شرایط کاری بالا می‌تواند باعث تکامل کار من و رسیدنم به درجاتی بالاتر هم بشود.

گل‌های اخیرتان در برابر منچستریونایتد، هم با توان شوتزنی و هم با نوعی حس ماجراجویی در پشت 18 قدم همراه بود. این همه مهارت و اعتماد به نفس را از کجا آورده‌اید؟

من بیش از 5/1 سال است که در اردوی ملی فرانسه حضور دارم و شرکت در بازی‌های ملی در این سن کم به شما نوعی پختگی را ارزانی می‌دارد، بنابراین تجربه من از سنم بیشتر است. با این حال فکر می‌کنم در گرماگرم مسابقه‌هایی از این دست برخورد غریزی بازیکنان با اتفاقات نیز حرف اول را می‌زنند و نمی‌توان همه چیز را محصول یادگیری‌های گذشته و اصول کلاسیک از پیش‌ تعیین شده دانست. در آن لحظات شرایط ایجاب می‌کرد که رو به دروازه حریف شوتزنی کنم و از همان ثانیه‌های اندک به وجود آمده بهره ببرم و همین کار را نیز کردم. اینها از زیبایی‌های فوتبال است.

وصال روحانی
منبع:Mirror