بنابراین در چنین شرایطی، تعطیلی مدارس اقدامی درست ومنطقی است. البته درسالهای اخیر،مسأله آلودگی هوا بهطور جدی گریبانگیر آموزشوپرورش شده است. اگر واقعا قصدی برای حل این مشکل وجود داشت، تاکنون اقدام مؤثری انجام میشد اما بهنظر میرسد اولویتها در حوزههای دیگری قرار گرفته است.
ولی شرایط در سایر کشورها متفاوت است؛ برای نمونه در کشورهایی که برف سنگین میبارد مدارس تعطیل نمیشوند؛ زیرا شرایط را بهگونهای فراهم و برنامهریزی کردهاند که حتی با بارشهای چند متری نیز مدارس دایر باشند. این نشان میدهد که اولویت در آن کشور آموزش، تربیت و پرورش است. در کشور ماچنین اولویتی وجود ندارد. البته بحث آلودگی هوا موضوعی بسیار حساس است؛ زیرا کودکان در بلندمدت آسیبهای جدی میبینند. طبیعی است که وقتی آلودگی از حدی بالاتر میرود، تعطیلی مدارس اجتنابناپذیر باشد، بهویژه در دوره دبستان.
از سوی دیگر پیشبرد همزمان سلامت دانشآموزان و مسأله آموزش باید از پیش برنامهریزی شده باشد. آموزشهای برخط و مجازی، هرچند پس از دوران کرونا در جهان بهطور گسترده توسعه یافتند و هم از نظر نرمافزاری وهم سختافزاری پیشرفت کردند اما تجربه جهانی نشان داده که هیچ چیز جای آموزش حضوری رانمیگیرد. حتی دربدترین شرایط نیز باید تلاش شود آموزش حضوری حفظ شود. در شرایط کنونی، آموزش آنلاین میتواند تا حدی کارساز باشد اما باید کارآمدتر شود.
با وجود اینکه کنترل آلودگی هوا وظیفه وزارت آموزشوپرورش نیست اما این نهاد باید دستکم برای بهبود کیفیت آموزش آنلاین برنامهریزی کند؛ کاری که با اختصاص زمان و بودجه کافی امکانپذیر است.
با وجود این، تجربه جهانی دوران شیوع کرونا نشان داد که آموزش حضوری موثرترین نحوه آموزش است.دانشآموزان آسیبهایی را ازنظر آموزشی مانند دوران کرونا تجربه میکنندکه جبرانناپذیر خواهدبود.مسألهای که درکشور ماجدیتر است؛ زیرا برنامهریزی دقیق و امکانات بهینه برای جبران عقبافتادگیها وجود ندارد. در نتیجه این عقبافتادگیها باقی میمانند و آموزش ناکارآمد ادامه پیدا میکند؛ آسیبی که دربلندمدت برمراحل مختلف زندگی و آینده دانشآموزان تأثیر قطعی خواهد داشت.