تماشاگران پرادعا در میدان‌های بی‌صدا

در عصر پرفشار بحران‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی که در قالب جنگ ترکیبی و عملیات شناختی بر سر ملت‌ها آوار می‌شود، سکوت برخی چهره‌ها و سلبریتی‌های ایرانی نه فقط غم‌انگیز، که در مواردی نشان از نوعی بی‌غیرتی فرهنگی و مسئولیت‌گریزی اجتماعی دارد.
در شرایط جنگ تحمیلی، رژیم کودک‌کش بر علیه ایران اسلامی که 10 روز التهاب، بحران، هجمه رسانه‌ای و تهدیدات نرم، آرامش جامعه را هدف گرفت، کمتر صدایی از آنهایی شنیده شد که زمانی از پول مردم و شهرت رسانه‌ملی و حمایت عمومی به قله رسیدند؛ چهره‌هایی که هر روز در شبکه‌های اجتماعی عکس‌های لاکچری منتشر می‌کنند اما در مواجهه با خطرات ملی، ترجیح می‌دهند ساکت باشند و بمانند!
سلبریتی به معنای واقعی کلمه کسی است که سرمایه اجتماعی دارد؛ تأثیرگذار است و در بزنگاه‌ها صدایش، کاری از پیش می‌برد اما در جامعه امروز ایران، بسیاری از این چهره‌ها تنها در روزگار رفاه و صحنه‌های پرنور و پرتشویق حاضرند، نه در میدان‌های تاریک که باید به کمک مردم آمد. در 10 روز گذشته که جامعه نیازمند آرامش، روشنگری و اتحاد بود، جای خالی آنان، نه فقط محسوس بلکه توهین‌آمیز بود.

    سلبریتی‌هایی برای عکس یادگاری نه یاری هموطن
در شرایط جنگ سخت و موشکی تحمیلی در کنار جنگ نرم، که دشمن با سلاح رسانه، دروغ و تحریف به دل خانه‌ها نفوذ کرده، سکوت سلبریتی‌ها خیانت است. گاه حتی چند کلمه، یک ویدئو، یک عکس با مردم و مدافعان و سربازان امنیت، می‌تواند دل‌هایی را آرام کند. اما آنها به‌جای حضور در میدان، ترجیح می‌دهند در فضای مجازی فقط دنبال لایک، برند، تبلیغات و پول باشند.
آیا واقعا سخت بود که این چهره‌ها، دست‌کم در کنار سربازان امنیت، مدافعان خاک یا دانشمندان شهید، حتی برای گرفتن عکس یادگاری حضور پیدا کنند؟ حتی همین نمادین‌ترین کارها را نیز نکردند. ترجیح دادند در سکوت تماشاگر باشند تا در میدان همراه.

    هنرمندان همدل؛ شعله‌هایی در دل تاریکی
در مقابل این بی‌تفاوتی تلخ، عده‌ای از هنرمندان و چهره‌های مردمی بودند که در میان بحران، کنار مردم ایستادند؛ بی‌ادعا، بی‌دوربین، بی‌منت. کسانی که دل در گرو وطن دارند و هر روز، نه برای فالوئر بیشتر، بلکه برای عشق به ایران تلاش می‌کنند.اینان همان‌هایی هستند که با مردم، برای مردم و در خدمت مردمند؛ چه در بحران کرونا، چه در زلزله‌ها، چه در رویدادهای 10‌روزه اخیر که فضای روانی، جامعه را تهدید می‌کرد.

    مسئولیت اجتماعی؛ دارایی واقعی یک چهره
شهرت بدون مسئولیت، پوسته‌ای توخالی است. ثروت بدون فداکاری، ارزشی ندارد. سلبریتی واقعی آن کسی است که وقتی کشورش درگیر جنگ رسانه‌ای و آشوب روانی است، پشت مردمش می‌ایستد نه پشت پرده‌های ساکت.
ای کاش برخی چهره‌ها به ‌جای نالیدن و مطالبه‌گری از جامعه‌ای که آنها را به شهرت رساند، کمی نیز به خود بیایند؛ به آنچه بدهکار مردمند. تاریخ، این سکوت‌ها را فراموش نمی‌کند.

    بهار حقیقی، با انسان‌های اصیل می‌آید
در روزگاری که دروغ، تهمت، شایعه و ترس، شهر را فرا می‌گیرد، نوری اگر هست، از دل مردم روشن می‌شود؛ از طلاب گمنام، پزشکان بی‌ادعا، سربازان بی‌چشمداشت و هنرمندانی که به جای شهرت، خدمت را برگزیدند.
سلبریتی‌ها اگر امروز به میدان نیایند، فردا جایی در دل مردم نخواهند داشت و جامعه‌ای که درگیر جنگ است، بیش از همیشه نیاز به صدای حق، تصویر همدلی و روایت اعتماد دارد. 
روایت انسان‌های آزاده که دلبسته سرزمین مادری خود از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند و عاشقانه برای وطن و هموطن آماده‌اند و این ایام که تعریف‌ها معنای دیگری پیدا کرده تعریف خانواده برای هر ایرانی آزاده عوض شده است. 
دیگر خانواده فقط پدر؛ مادر؛ خواهر؛ همسر؛ برادر؛ نیست خانواده فقط در یک جغرافیای محدود در تهران، اصفهان، شیراز، مشهد، تبریز و ‌یزد نیست و خانواده در همه شهر‌های و روستاهای ایران است در روزگاری که دیگر خانواده به معنی هم‌خون بودن نیست باید شعار پرشعور هر چهره مشهور این باشد که اگر هم خاک من هستی؛ خانواده هستی خدا پشت و پناهت هم‌وطن‌ ... .