وقتی اطلاعات اف- ۱۴ لو رفت!

خلبان خائن!
در بازجویی‌هایی که استخبارات عراق از احمد مرادی درباره هواپیمای اف- ۱۴ و کم و کیف پرواز و عملیات این پرنده به عمل آورد وی دست به افشای اطلاعاتی در زمینه نقاط ضعف و قوت زد. آنچه در اسناد موجود است تدارک دیدن اقامت وی در کشور سوئیس و واریز مبلغ یک میلیون دلار نقد به حساب این خلبان خائن، فراهم آمدن سریع امکان زندگی در یکی از بهترین کشورهای دنیا بدون هیچ گونه بروکراسی اداری به علاوه در اختیار گرفتن چنین مبلغ قابل توجهی باعث شد مرادی برای خوش‌خدمتی بیشتر به بعثی‌ها به ارائه اطلاعات واقعی اکتفا نکرده و دست به غلو و اغراق بزند. تشریح عامیانه اعترافات اغراق‌آمیز مرادی این بود که: «...اصلا نترسید! هواپیما اف- ۱۴ و موشک فینیکس فقط یک اسم بوده و در عمل آن اثرگذاری و مهلک بودن را که سال‌هاست در ذهن شما شکل گرفته به هیچ وجه ندارد. اگر تا به حال به خاطر وجود اف- ۱۴ در منطقه صدها و هزاران مأموریت خود را ناتمام گذاشته و فرار کرده‌اید اشتباه بود. اف- ۱۴ اصلا آن چیزی که شما فکر می‌کنید نیست!...» لازم به یادآوری نیست اف- ۱۴ چه در آن برهه و حتی امروز جزو تسلیحات سری محسوب شده و اطلاعات مربوط به توانایی‌ها و محدودیت‌های رادار اف- ۱۴ و موشک فینیکس جزو اطلاعات دارای طبقه‌بندی است. بدیهی بود که به علت فقر اطلاعاتی متحدین شماره یک عراق یعنی کمونیست‌ها و فرانسوی‌ها درباره اف- ۱۴ و عدم اسارت هیچ یک از خلبانان این هواپیما تا آن روز از جنگ، نیروی هوایی ارتش عراق به راحتی به گفته‌های مرادی اعتماد کرده و چشم‌بسته به تمام توصیه‌های وی عمل‌کند.

احتیاط کنید!
در نتیجه همین افشای اطلاعات و البته اغراق این خلبان، به فاصله کمتر از سه روز ما شاهد ورود دسته‌های بزرگ و حملات انبوه بمب‌افکن‌ها و شکاری بمب افکن‌های دشمن به عرصه خلیج‌فارس و اهداف نفتی بودیم... هم‌زمان با قطعی شدن فرار مرادی به عراق و پناهنده شدن وی از معاونت عملیات نیرو خطاب به همه گردان‌های عملیاتی اف- ۱۴ دستوری ابلاغ شد به این مضمون که ... خلبانان اف- ۱۴ در درگیری‌های هوا به هوا، در پرتاب موشک فینیکس دقت فراوان و احتیاط بسیار به خرج دهند...» چرا؟! کاملا مشخص است.  زمانی که چنین اتفاقی برای واحد رزمی در جنگ می‌افتد اولین آسیبی که متوجه آن واحد می‌شود فاش شدن اطلاعات حساس مربوط به تسلیحات و تاکتیک‌هاست؛ بدیهی بود که مرادی علاوه بر تقدیم جنگنده به دشمن به راحتی جزئی‌ترین مسائل درباره اف- ۱۴ و موشک فینیکس را در اختیار آنها قرار دهد که داد؛ بنابراین نخستین تمهیدی که بعد از فرار مرادی اندیشیده شد، صدور دستور عدم پرتاب فینیکس بود تا مشخص شود نیروی هوایی ارتش عراق با در اختیار گرفتن این اطلاعات چه تغییراتی را در تاکتیک‌ها، تسلیحات و شیوه‌های انجام پروازهای برون مرزی خود به ویژه در عرصه جنگ نفت‌کش‌ها و آسمان خلیج‌فارس اعمال خواهد کرد.

توان ویژه برای شکار   اف- ۱۴ها
به خلبانان عملیاتی تاکید شد ضمن انجام مقابله همیشگی با دسته‌های پروازی ضربتی دشمن، تمام دقت و حواس خود را بکار گیرند تا توسط شکاری‌های رهگیر دشمن غافل نشوند. لازم به یادآوری است که با گذشت اندک مدتی از آغاز جنگ، نیروی هوایی ارتش عراق توان ویژه‌ای را فقط و فقط برای به دام انداختن و شکاراف- ۱۴ها اختصاص داد که واکنشی کاملا طبیعی بود؛ چرا؟ چون آنها برای دستیابی به خارک و سپس به عمق خلیج‌فارس با مزاحم سمج و گردن‌کلفتی به نام اف- ۱۴ روبه‌رو بودند و قابل پیش‌بینی بود که برای رسیدن به هدف خود برای حذف این مانع  عزم خود را جزم کنند.
 در ادامه چرایی ابلاغ دستور عدم پرتاب موشک فینیکس از طرف فرماندهی ارشد نیرو به گردان‌های عملیاتی اف- ۱۴ به یک نکته که به نظر من مهم‌ترین نکته بود نیز اشاره می‌کنم.  در مورد دقت اصابت و درصد خطای موشک فینیکس که بارها گفته و شنیده شد حرف و صحبتی در این باره نداریم فقط جهت اطلاع اگر موشک ۷AIM ملقب به «اسپارو» را خلبان طبق کتاب و بر اساس اعداد و ارقام مصوب شرکت سازنده شلیک کند «اسپارو» نشان خواهد داد چه موشک دقیق و مهلکی است.

نمی‌شد قضیه را جمع کرد
موشک فینیکس که به هیچ وجه قابل مقایسه با اسپارو نیست اگر در پارامترهای استاندارد این سلاح پرتاب شود به اصطلاح عامیانه دیگر واقعا رد خور ندارد و با درصد احتمال ناچیزی، هیچ شانسی به منظور فرار در اختیار پرنده هدف یا طعمه خود قرار نمی‌دهد.
باوجود این درصد مهلک بودن و قدرت انهدام در وجود فینیکس در حالی که مرادی به زعم خود اطلاعاتی را فاش کرده و نیروی هوایی ارتش عراق نیز به خیال خود به تمام جزئیات فنی فینیکس اشراف پیدا کرده اگر خلبانان در یک درگیری اقدام به استفاده از این موشک نموده و موشک به هر علتی حتی با احتمال یک در یک میلیون هدف را مورد اصابت قرار ندهد و سرنگون نکند، در این صورت آنچه نباید اتفاق می‌افتاد و به معنای واقعی کلمه و به اصطلاح عامیانه نمی‌شد قضیه را جمع کرد!