ایران،صدای کودکان غزه در ونیز می‌شود

در نشست خبری شصتمین دوسالانه ونیز که روزگذشته ۲۰فروردین ماه با حضور مرتضی اسدی و عبدالحمید قدیریان هنرمندان نقاش حاضر در ونیز، محمد خراسانی‌زاده مدیرکل هنرهای تجسمی، امیر عبدالحسینی دبیر ارشد پاویون، شعیب حسینی دبیر هنری پاویون، محمد زرویی نصرآباد مدیرکل هنرهای تجسمی حوزه هنری، جعفر واحدی دبیر اجرایی پاویون ایران در ونیز در محل موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.محمد خراسانی‌زاده در ابتدای نشست گفت: مهم‌ترین رویداد عرصه تجسمی دنیا که ۱۲۹ سال پابرجاست و به‌عنوان پیامدی شناخته می‌شود که سرآمد دوسالانه‌های متعدد و جایی برای معرفی اتفاقات هنرهای تجسمی دنیا است. شرایطی فراهم شد تا برای دهمین بار بتوانیم نمایندگی رسمی ایران را در ونیز داشته باشیم.  وی بیان کرد: تیر ماه ۱۴۰۲ این وعده را دادم و وزیر نیز بارها تاکید کرد که حضور هنرمندان درعرصه بین‌المللی راخواهیم داشت وبه رغم همه دشواری‌هایی که وجود داشت و به‌دلیل تفاوت ارز پایه ما با فضای بین‌الملل، این اتفاق محقق شد.خراسانی‌زاده گفت: رویداد اول اردیبهشت ماه امسال کلید خواهد خورد و تا آذر ماه ادامه خواهد داشت و ایران در کمتر از ۲۰۰ متر مربع آثارش را به نمایش خواهد گذاشت. ماجرای حضور جمهوری اسلامی ایران در چنین رویدادی بر این اساس شکل گرفت که نمی‌شود رویدادی در این سطح برگزار شود و ما حضور نداشته باشیم. اگر در المپیک به سختی شرکت می‌کنیم در اینجا نیز باید حضور داشته باشیم. گاهی دست دولت بسته است اما دعوت از هنرمندان و بخش خصوصی کاری است که باید اتفاق بیفتد و دامن زدن به این مطالبه، بخشی از تقاضای من از شما اهالی رسانه است. 
 
رویکرد نمایشگاه والایی در بیینال ونیز 
امیر عبدالحسینی، دبیر ارشد هنری پاویون ایران در ونیز هم گفت: پاییز ۱۴۰۲ بعد از بمباران بیمارستان شفا در غزه، قصد داشتیم برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره کودکان و شهیدان غزه، نمایشگاهی از سرآمدان هنر ایران با موضوع کودکان غزه برگزار کنیم که برای این منظور با دوستان و هنرمندانی صاحب‌نام صحبت کردم و قرار شد این نمایشگاه را برگزار کنیم. گروه‌های یکسانی اختصاص داده شد و کارهایی نیز خلق و جمع شد. سناریوی نمایشگاه و سیر آن مشخص شد و عنوان نمایشگاه نیز با عنوان «والایی» انتخاب شد و قرار شد این نمایشگاه پاویون ایران در ونیز را شکل دهد.وی افزود: سرآمدان هنرهای تجسمی کشور در این طرح حضور دارند که شامل اساتید کاظم چلیپا، مرتضی اسدی، مصطفی گودرزی، عبدالحمید قدیریان و غلامعلی طاهری هستند. دغدغه هنرمندان و نگاه اجتماعی، مضمون و … مد نظر قرار گرفت و طرح این نمایشگاه منتخب شد. عبدالحسینی درباره عنوان و رویکردهای نمایشگاهی که قرار است در بیینال ونیز ارائه شود، گفت: عنوان «والایی» براساس استیتمنت نمایشگاه انتخاب شده است. با این رویکرد سناریویی جدید با سیر نمایشگاهی بهتر شکل گرفت. همه آثار بر مبنای موضوع کودکان غزه و اشعار محمود درویش نام‌گذاری شدند و قرار شد علاوه بر نمایش فیزیکی آثار، جنبه‌های نور، صوت و قابلیت‌های هنرهای چند‌رسانه‌ای نیز داشته باشیم تا تأثیرگذارتر و جذاب‌تر باشد. 
 
احساس هنرمندان ایرانیدر برابر فلسطین 
در ادامه، مرتضی اسدی، هنرمند پیشکسوت نقاش گفت: به‌عنوان یک نقاش سعی کردم اتفاقی که در فلسطین افتاده، نه فقط بمباران وحشیانه رژیم صهیونسیتی بلکه تمام جنایات این رژیم را در اثرم نمایش دهم. البته سابقه کار من با این موضوع در دوسالانه نقاشی ایران در سال ۱۳۷۲ مشخص است که دو تابلوی نقاشی کار کرده بودم اما نسل‌کشی که امسال اتفاق افتاد، رنگ زندگی را برایم تغییر داد و نتوانستم با تحلیل‌های سیاسی که داشتم بگویم چه وظیفه‌ای دارم و سعی کردم احساسم را در اثرم و تمامیت ارضی فلسطین ارائه کنم. خوشحال نیستم اما مجبورم قلمم برای نمایش کشتار و نسل‌کشی به کار گرفته شود و به‌عنوان یک نقاش سعی کردم سهمی نیز در این مورد داشته باشم.عبدالحمید قدیریان نیز با اشاره به آثارش که مرتبط با فلسطین است، گفت: این کارها به قصد این نمایشگاه انجام نشده بود و داستان خلق آنها به قبل از آن برمی‌گردد. باید تاکید کنم که با اتفاقاتی که در جهان افتاده، باید وارد تبیین‌های جدید شویم چون پوشش تزیینی دنیا افتاده است؛ چه در بحث حقوق بشری و مباحث دیگر. سیستم تئوریک هنر یهود بر مبنای اومانیسم طراحی شده است که خیلی از جوامع را با رویکرد پوچی رشد دادند. اگر اثرات فرهنگی غزه مبنای تولید آثار هنری در چارچوب انسانی و تعالی انسانی باشد، مؤثراست و من تصورم این است که می‌توان این مهم را شکل داد. وی تاکید کرد: اگر بحث‌های آزاداندیشی را راه می‌انداختیم دنیا کلا وضعیتش تغییر می‌کرد و اگر خودمان را آماده کنیم، می‌توانیم تأثیرگذار باشیم. بنابراین اگر بحث میزگردی در ونیز شکل بگیرد که وارد یک‌سری مباحث چالشی شویم، حتما بحث پوچی و آزادی غربی را که مد نظرم است، مطرح می‌کنم.