«هرمان» سیاسی نیست!

در چند سال اخیر تحولات سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی جامعه آلمان و در پی آن حوادث دیوار برلین، ادبیات این کشور را متحول ساخت. نسل جوانی که متأثر از این دگرگونی‌ها شاخص‌هایی از جمله تنوع در فرم و ایده، گرایش به ادبیات مردم‌پسند، تأثیرپذیری از ادبیات آمریکا و پرداختن به روابط انسان امروزی را اولویت قرار می‌دهد. زبان در این دوره شکل تازه‌ای به خود می‌گیرد، به‌روزمی‌شود وایجاز شاخصه اصلی آن است.شخصیت‌ها درگیر روابط، روزمرگی‌های زندگی شهرنشینی و آسیب‌های‌شان می‌شوند. در این دوره، بیشتر نویسندگان زن هستند و یودیت هرمان یکی از آنهاست. وجه تمایز آثار هرمان با دیگر نویسندگان، وجود زبان منحصر‌به‌فرد با لحنی قابل‌توجه است. هرمان نویسنده‌ای سیاسی نیست گرچه علاقه وی به اندیشه‌های سیاسی، در بستر کشوری که اکثر نویسندگانش خود را متعهد به سیاست می‌دانند را نمی‌شود کتمان کرد. مجموعه «لتی پارک» از این نویسنده، شامل ۱۶داستان خیلی کوتاه و موجز است، انگار که لحظه‌ای بسیار کوتاه از یک زندگی باشند و هرمان اصرار شدیدی بر این ایجاز دارد. ایده اصلی و مرکزی، بیشتر عواطف و احساساتی است که قهرمانان سرگشته داستان‌ها درگیرش هستند. انسان‌هایی که به‌دنبال ساختن دنیایی آرمانی نیستند. آنهایی که آسیب‌پذیرند، مردد و گاهی ترسو ظاهر می‌شوند و همین مساله باعث پیچیدگی و دشواری در روابط‌شان می‌شود. در این مجموعه دگرگونی شخصیت‌ها در گذشت زمان و تاثیر آن بر روابط‌شان نشان از اهمیت این عنصر در این داستان‌ها دارد. مکان در داستان‌های این مجموعه، شهری نامعلوم در آلمان است. نگاه، لحن و شیوه روایتگری هرمان سرد و گاهی تلخ است اما نثر ملایم و مؤثر این نویسنده، مخاطب را به عمق درون خودش می‌برد. این مجموعه داستان و دیگر آثار هرمان توسط محمود حسینی‌زاد، مترجم، نویسنده و منتقد ادبی به فارسی ترجمه شده و در نشر افق به چاپ رسیده است.