رویای شیرین عدالت آموزشی

عدالت آموزشی به معنی ایجاد فرصت برابر و در اختیار قرار دادن امکانات و محتواهای یکسان آموزشی برای همگان است به طوری که افراد به علت طبقه اجتماعی‌ای که از آن برخاسته‌اند یا جغرافیایی که در آن متولد شده‌اند، امکانات ضعیف‌تر و دانش محدودتر دریافت نکنند. در کشور ما نیز برقراری عدالت آموزشی یکی از چالش‌های عمده وزارت آموزش و پرورش است که هر دولت یا هر وزیری که در رأس کار قرار گرفته، نتوانسته آن را به سمت تحقق کامل پیش ببرد. تحلیل‌های کارشناسی گویای این حقیقت است که گام اول برای تحقق عدالت آموزشی، تغییر نگاه به بودجه نظام تعلیم و تربیت است، بودجه‌ای که متناسب با نیازهای روز و رشد جمعیت دانش‌آموزی افزایش پیدا کند. این مسأله باعث می‌شود تراکم کلاس‌های درس نیز کم شده و فرصت‌های بیشتر تربیتی مهیا شود که این دو نیز از ارکان مهم عدالت آموزشی هستند. به تعبیرعده‌ای از کارشناسان برای برقراری عدالت آموزشی در کشور باید تبعیضی که میان آموزش عمومی و آموزش عالی وجود دارد، برطرف شود، زیرا مدرسه به‌عنوان آموزش عمومی سنگ بنای دانشگاه است اما توجهی که به مراکز آموزش عالی می‌شود، هرگز نصیب مدارس نمی‌شود. تعمق و تجدید نظر در جایگاه معلمان و تقویت بنیه علمی آنها هم یکی دیگر از الزامات تحقق عدالت آموزشی است که باید مورد توجه جدی دولت‌ها قرار بگیرد.