خلاقیت؛ نیاز تمام ادوار

من سال‌ها برای تلویزیون کار کردم و هنوز هم هرگاه فرصتی شود و مجالی باشد، دوست دارم برای تلویزیون کار کنم و اغلب هم کار‌هایی را نوشته یا در کار‌هایی حضور داشته‌ام که کودکان بتوانند کنار بزرگ‌تر‌ها از آن بهره ببرند.

تجربه‌هایی که در سریال‌هایی مثل دنیای شیرین یا دنیای شیرین دریا داشتم خیلی باورم را در قبول این نکته که می‌توان هم برای کودک و هم برای بزرگسال به یک اندازه جذابیت ایجاد کرد، قوی کرد. البته این‌که بتوان متن‌هایی را نوشت و پرداخت کرد که کودک ونوجوان به اندازه والدین لذت ببرند، کار ساده‌ای نیست.
در سال‌های اخیر در این حیطه چندان کار نشده و چه خوب می‌شد اگر بشود باز هم چنین محصولاتی را تولید کرد به‌خصوص وقتی می‌بینیم در سینمای خودمان هم چندان محصول بکر و درجه اولی برای کودک تولید نشده و همچنان بهترین خاطرات‌مان همان محصولات دهه‌های قبل است.

خودم که تلویزیون را نگاه می‌کنم، هم سریال‌ها را می‌بینم و هم برنامه‌های گفت‌وگومحور و هر کار خوبی که از دوستان ببینم خوشحال می‌شوم، چون آن‌ها را وارثان نسل خودمان می‌دانم که خیلی سعی کردیم نوعی بومی‌سازی را برای تلویزیون بنیان گذاریم. اگر بخواهم از ایرادات بگویم یکی می‌تواند همان بی‌توجهی به تولیدات کودکی باشد که همزمان بزرگسالان را جلب کند. محتوای کودک تولید می‌کنیم، ولی دنبال تالیف کمتر می‌رویم و نگاه‌مان به آن طرف است که، چون انیمیشن‌های خارجی مخاطب دارد. پس ما نیز انیمیشن تولید کنیم که روالی غلط است. اتفاقا پیشینه‌ای که تلویزیون ما در تولید سریال‌های رئال-عروسکی دارد بسیار پربارتر است، ولی مسأله این است که در سال‌های اخیر بزرگ‌ترین نوابغ گونه عروسکی را به کار نمی‌گیریم. به‌جز این یکی دیگر از ایرادات آن است که هر چند وقت یکبار، یک نوع محتواسازی در تلویزیون فوران می‌کند، مثلا زمانی طنز‌های ۹۰ شبی اوج گرفت، زمانی دیگر ملودرام‌های پر اشک و آه و هنگامی نیز تاک‌شو‌های انبوه و زمانی هم نوعی رئالیتی‌شو که تقریبا در هر شبکه یکی مثل آن‌ها بود.

البته در هر یک از این انواع برنامه‌سازی، نمونه‌هایی که هم جذاب بوده‌اند و هم جریان‌ساز، ولی متاسفانه درهر نوعی که نام بردیم نمونه‌های بی‌ارزش هم یافت می‌شوند که ضربه زننده به تلویزیون و مخاطبان آن هستند.
خلاقیت، رمز و راز موفقیت تولید محصول مفید است و وقتی خلاقیت نیست آن گاه دیگر باید همه چیز را با کپی‌برداری و مشابه‌سازی پیش برد که کار را خراب می‌کند، ولی اگر تولیدکنندگان سراغ افراد توانای هر رشته بروند و هر کدام از آن‌ها را به طراحی ایده‌های خلاقانه تولید دعوت کنند درنهایت حتی اگر منبع اصلی کار، بیرونی باشد باز هم می‌توان نمونه داخلی جذابی را خلق کرد.