تشخیص بیماری‌های قلبی با استفاده از هوش‌مصنوعی

این روش غربالگری به متخصصان این امکان را می‌دهد که بدون نیاز به آزمایش خون یا حتی بررسی فشار خون، خطر حمله قلبی بیماران را تشخیص دهند. سرعت تشخیص این هوش مصنوعی ۶۰ثانیه یا کمتر است و جالب این که دقتی معادل دقت آزمایش‌های فعلی دارد.

روش کار هوش مصنوعی در تشخیص بیماری‌های قلبی

این نرم‌افزار با تحلیل شبکه رگ‌های خونی موجود در شبکیه‌چشم، به دنبال علائمی از بیماری‌های قلبی است. در واقع تمام سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌ها همراه با پهنا و پیچ‌خوردگی‌های موجود در این رگ‌ها کاملا بررسی می‌شود. این بخش‌ها ارتباط مستقیمی با سلامت یا بیماری‌های قلبی دارند و این نرم‌افزار فقط با نگاه و بررسی غیرتهاجمی چشم‌های فرد به مشکلات احتمالی بیماری‌های قلبی پی می‌برد.

بنابه گفته یکی از متخصصان چشم‌پزشکی، صد‌ها سال است که پزشکان معتقدند چشم‌ها دریچه‌ای به درون بدن هستند و این تحقیق تاییدی بر این ادعاست. البته تاکنون پزشکان می‌توانستند با معاینه چشم، بیماری‌های دیابت و فشار خون بالا را تشخیص دهند، اما مشکلی که به وجود می‌آمد، دستی‌بودن این ارزیابی‌ها بود که یادگیری ماشین این مشکل را حل می‌کند. استفاده از هوش مصنوعی برای معاینه چشم‌ها و تشخیص بیماری‌ها می‌تواند سریع‌ترین عملکرد یادگیری ماشین در حوزه سلامت باشد. این ابزار تشخیصی هوش مصنوعی، اولین ابزار یادگیری ماشین است که مورد تایید سازمان غذا و داروی
آمریکا (FDA) قرار گرفته و می‌تواند با معاینه چشم، دامنه وسیعی از بیماری‌ها را - از رتیونپاتی دیابتی گرفته تا آلزایمر-تشخیص دهد. ابزار‌های هوش مصنوعی در تشخیص بیماری‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما هنوز نگرانی درباره اطمینان‌پذیری و جهانی‌بودن آن‌ها در تشخیص انواع بیماری‌ها وجود دارد.

در این تحقیق، محققان دانشگاه لندن، برای توسعه نرم‌افزار تشخیصی از داده‌های مربوط به معاینات چشم‌های افراد که در بانک زیستی بریتانیا موجود بود استفاده کردند و بیشتر این افراد (حدود ۹۴.۶درصد) آن‌ها سفیدپوست بودند؛ بنابراین نمی‌توان با اطمینان از این ابزار برای تشخیص بیماری‌های قلبی افراد از نژاد و قومیت‌های دیگر استفاده کرد. البته این محققان نتایج این نرم‌افزار را با پیش‌بینی‌های آزمون استاندارد امتیاز خطر فرامینگهام مقایسه کردند و دریافتند که این دو روش، عملکرد قابل مقایسه دارند و می‌توانند نتایج مشابهی هم داشته باشند.

در حال حاضر بزرگ‌ترین چالش این محققان، کاربردی‌کردن این نرم‌افزار در مراکز درمانی است. هنوز مشخص نیست که چه کسی (بخش سلامت ملی بریتانیا یا شرکت‌های وابسته به دانشگاه) این نرم‌افزار را به ابزاری تشخیصی تبدیل می‌کند و چقدر زمان و آزمایش لازم است تا این ابزار فعالیت خود را شروع کند. با این حال محققان امیدوارند این موضوع به‌زودی محقق شود.