تا آنجا که اطلاع دارم اوضاع معیشتی خیلی از اهالی هنر در این دو سال اخیر بهشدت وخیم بوده و غم نان دارند و وظیفه مسئولان است که به فکر مسائل حمایتی آنان باشند و مهمترین اقدام برای حل مسأله، حمایت از تولید آثار متنوع در تلویزیون است که خود به خود باعث اشتغالزایی میشود.
اگر برنامهریزیهای جامع و بلندمدت برای تولید محصولات تلویزیونی با استفاده از تمامی هنرمندان و نه فقط اقلیتی محدود صورت گیرد هم میتواند مشکل معیشت هنرمندان را بهبود بخشد و هم باعث ساخت سریالهایی شود که مخاطبان از تماشای آنها لذت میبرند. یکی از دلایل اصلی اینکه مردم فیلم یا سریالی را نمیبینند، فقدان کیفیت است و اگر بخواهیم به طور جدی کیفیت سریالها را ارتقا دهیم باید روی طراحی محصولات در ژانرهای مختلف کار کنیم. برای اینکه بتوانیم چنین محصولاتی تولید کنیم نیازمند نیروهای زبدهای هستیم که بتوانیم با خیال راحت کار را به آنها بسپاریم. نیروهای حرفهای میتوانند ایرادها را قبل از آنکه سریال تولید شود و روی آنتن برود، بگیرند و این، مزیت بزرگی است. اشتباه برخی سریالسازان این است که گمان میکنند میتوانند همه چیز را در اتاق تدوین اصلاح کنند و همین میشود که حین نگارش متن و بعدتر فیلمبرداری، اشتباهات متعدد انجام میدهند. واقعیت آن است که تدوینگر فقط میتواند برخی اشتباهات را اصلاح کند و اینکه انتظار داشته باشیم بشود همه جور ایراد و اشکالی را در اتاق تدوین اصلاح کرد، ممکن نیست. پس چه بهتر با به کار گماردن افراد باتجربه و کاردان در جایجای تولید، شرایط را به سمتی برد که بشود سریال از همان مرحله ایدهپردازی و نگارش فیلمنامه استانداردهای لازم را داشته باشد و سپس در مرحله انتخاب کارگردان، بازیگران و عوامل پشت صحنه نیز همین استانداردها را حفظ کرد تا نیروهای کاردان بتوانند فعالیت و اشتغالزایی کنند و در عین حال اسباب تولید محصولات خوب فراهم شود.